Η εμβληματική Πύλη των Λεόντων

Ο Μυκηναϊκός πολιτισμός ζωογονήθηκε από την επαφή του με τη θάλασσα και εμπλουτίσθηκε από τους πολιτισμούς της Κρήτης, των Κυκλάδων και της Ανατολής. Θα εξουσιάσει το Αιγαίο και έχοντας πυκνή επικοινωνία με την Ανατολή και τη Δύση θα εγκαταστήσει εμπορικούς σταθμούς.
Η Μυκηναϊκή Κοινή αποτελεί την κορυφαία φάση της ακμής των Μυκηναίων οι οποίοι έχουν να επιδείξουν μια κοινωνία ιεραρχημένη, γραφειοκρατικά συγκροτημένη –της οποίας τα μυστικά μάς προδίδει η Γραμμική γραφή Β’–, αξιόλογη ανακτορική οργάνωση, πλούτο και λαμπρή τέχνη που ακτινοβολεί στον τότε γνωστό κόσμο.

Το σημαντικότερο κέντρο του μυκηναϊκού πολιτισμού, οι Μυκήνες, εκτείνονταν σε μια συνολική έκταση 30.000 τ.μ., και εκτός των άλλων κεντρικών κτισμάτων περιελάμβαναν και τη μνημειακή Πύλη των Λεόντων, το τριγωνικό ανάγλυφο της κύριας εισόδου της ακρόπολης. Έλαβε το όνομά της από την περίφημη ανάγλυφη παράσταση των δύο λιονταριών που κοσμούν το κουφιστικό τρίγωνο.

Οι Μυκηναίοι, παράλληλα με τη γνωστή ταφική αρχιτεκτονική τους, κτίζουν με το κυκλώπειο σύστημα οχυρωμένες ακροπόλεις με κραταιά τείχη, που διακόπτονται από λιγοστές πύλες. Το1250 π.Χ., στο τέλος της μυκηναϊκής περιόδου, κατασκευάζεται η Πύλη των Λεόντων με τον μεγαλιθικό τρόπο και με την εκφορική μέθοδο δημιουργείται ένα ανακουφιστικό τρίγωνο, ενώ το κενό που σχηματίζεται κλείνεται με τεράστια κατακόρυφη πλάκα.

Οι Αχαιοί τέκτονες καινοτομούν με εντυπωσιακή τεχνική τόλμη δημιουργώντας ένα ανάγλυφο, το αρχαιότερο μνημειακό δείγμα γλυπτικής στην Ευρώπη. Η διάταξή του είναι συμμετρική και έχει κάποια σχηματοποίηση, αποπνέει ωστόσο δύναμη και ζωντάνια.
Το μοναδικό αυτό κεντρικό έκτυπο ανάγλυφο είναι λαξευμένο σε μια ενιαία πλάκα φαιού, σκληρού εντόπιου ασβεστόλιθου. Αναπαριστά ζεύγος αμφικοίλων βωμών, κρητικού τύπου, που υποβαστάζει κίονα με κιονόκρανο και ένα τμήμα θριγκού, πλαισιούμενο από δύο αντιμέτωπα πιθανώς λιοντάρια (ίσως σφίγγες ή γρύπες), τα οποία στηρίζουν τα μπροστινά τους πόδια επάνω στους βωμούς.
Η παράσταση αυτή έχει θεωρηθεί ως σύμβολο ή έμβλημα των ηγεμόνων των Μυκηνών. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ανάγλυφο τοποθετήθηκε σε αυτή τη δεσπόζουσα θέση για επίκληση της θείας δύναμης προς υπεράσπιση του ανακτορικού οίκου. Ταυτόχρονα, σίγουρα αποσκοπούσε στο να προκαλέσει το δέος στον επισκέπτη καθώς θα πρωτοαντίκριζε την έδρα του ισχυρότερου οίκου των Αχαιών.
texnografia