[caption id="" align="aligncenter" width="278"]
Επιστολικό δελτάριο με τις μορφές των ηγετών των Βαλκανικών κρατών που συμμάχησαν το 1912, πάνω από τον χάρτη της Βαλκανικής χερσονήσου.
Διαστ. 89Χ137 χιλ.[/caption]
Οι φαινομενικά αγεφύρωτες αντιθέσεις ανάμεσα στα Βαλκανικά κράτη στις αρχές του 20ου αι. δεν προϊδέαζαν ούτε στο ελάχιστο την Οθωμανική Αυτοκρατορία για μια πιθανή μελλοντική συμμαχία τους εναντίον της.
Μετά το ξέσπασμα του κινήματος των Νεοτούρκων και της ακραίας εθνικιστικής πολιτικής, που εν συνεχεία ασκήθηκε απέναντι στις θρησκευτικές μειονότητες, παρατηρήθηκε αντίδραση από τις κυβερνήσεις Ελλάδας, Σερβίας, Βουλγαρίας και Μαυροβουνίου και σύμπραξη αυτών, προκειμένου να επιτευχθεί η απομάκρυνση των Τούρκων από την Ευρώπη.
Αν και χώρες με ολοφάνερα αντικρουόμενα συμφέροντα, η Σερβία με βασιλιά τον Πέτρο και η Βουλγαρία με βασιλιά τον Φερδινάνδο ήταν οι πρώτες που κινήθηκαν προς αυτήν την κατεύθυνση. Με τη μεσολάβηση του Ρώσου πρεσβευτού στο Βελιγράδι, Χάρτβιγκ, το 1909 οι δύο χώρες πλησίασαν πολύ, αποκατέστησαν τις σχέσεις τους και υπέγραψαν στη Σόφια, όπως προκύπτει, μυστική συμφωνία στις 13 Μαρτίου του 1912.
[caption id="" align="aligncenter" width="700"]
Επιστολικό δελτάριο. Διαστ. 140Χ92 χιλ. Ευχετήρια κάρτα του 1912.[/caption]
[caption id="" align="aligncenter" width="700"]
Επιστολικό δελτάριο. Διαστ. 140Χ92 χιλ. Ευχετήρια κάρτα του 1912. Στην πίσω όψη: Ευχές για το νέο έτος 1912. Αποστολέας και παραλήπτης είναι κάτοικοι Αθηνών.[/caption]
Η συμφωνία αυτή προέβλεπε ότι, σε περίπτωση που τα συμφέροντα του ενός από τους δύο συμμάχους κινδύνευαν, θα προέβαιναν ανοιχτά σε επίθεση εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η Βουλγαρία έδινε μεγάλη σημασία στη συνεργασία της με τη Σερβία, κυρίως εκτιμώντας πως από την Ελλάδα δεν μπορούσε να περιμένει και πολλά, εφόσον είχε προηγηθεί η ήττα της από τους Τούρκους το 1897. Έκρινε πως η Ελλάδα μόνο από τη θάλασσα ήταν δυνατόν να συνδράμει στο κοινό αγώνα κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Για το λόγο αυτό έγιναν μυστικές επαφές μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας τους τελευταίους μήνες του 1911. Τελικά, υπογράφτηκε αμυντική συμμαχία ανάμεσα στα δύο κράτη στις 29 Μαΐου 1912, σύμφωνα με την οποία η μια χώρα θα έσπευδε σε βοήθεια της άλλης, στην περίπτωση που εκδηλωνόταν επίθεση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η συμφωνία συνοδευόταν και από πρωτόκολλα που προέκριναν και στρατιωτική συνεργασία.
Η Ελλάδα δεν είχε προβεί στην υπογραφή αντίστοιχων συμφωνιών με τη Σερβία. Με το Μαυροβούνιο φαίνεται πως είχαν γίνει προφορικές συμφωνίες.
Η Αυστροουγγαρία και η Ρωσία εξέφρασαν φόβους για τις συνέπειες ενός ενδεχόμενου πόλεμου πάνω στα συμφέροντά τους. Πιο έντονα αντέδρασε η Βρετανία και κυρίως η Γαλλία σε μια αναμενόμενη αλλαγή συνόρων στη Βαλκανική.
Η Τουρκία ήταν ιδιαίτερα πιεσμένη λόγω του Ιταλοτουρκικού πολέμου του 1911 και της αναταραχής που επικρατούσε στην Αλβανία. Την αδυναμία της διείδαν οι βαλκανικές συμμαχικές δυνάμεις και, εντείνοντας τις πιέσεις τους, οδήγησαν τα πράγματα στον πόλεμο. Το Μαυροβούνιο ήταν το πρώτο που κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Τουρκίας (25 Σεπτεμβρίου 1912), έχοντας στην ηγεσία του τον Νικόλαο και στις 5 Οκτωβρίου του 1912 ακολούθησαν και οι άλλοι σύμμαχοι.
Οι συμφωνίες που υπογράφτηκαν εκ μέρους των των συμμαχικών κρατών πριν την έναρξη του πολέμου
Η απόφαση των Ελλήνων για ξεσηκωμό, απελευθέρωση εδαφών, πληθυσμών και προσαρτήσεις ωθήθηκε από την πίεση της κακοδιοίκησης και των εγκλημάτων που διέπραξαν επί αιώνες οι Τούρκοι αλλά και οι Βούλγαροι κατά την περίοδο αναμόχλευσης του Μακεδονικού ζητήματος 1989 ως 1904.
Οι κυριότερες επαφές μεταξύ των συμμαχικών κρατών κατά την περίοδο πριν την πολεμική σύγκρουση ήταν: 19 Μαρτίου / 3 Φεβρουαρίου 1912 υπογραφή της Βουλγαροσερβικής συνθήκης.
29 Απριλίου / 12 Μαΐου 1912 Σερβία και Βουλγαρία υπογράφουν συμπληρωματική στρατιωτική σύμβαση για το πώς θα αντιδρούσαν στην περίπτωση που η Ρουμανία κήρυττε τον πόλεμο στη Βουλγαρία.
16 / 29 Μαΐου 1912 υπογράφηκε στη Σόφια μυστικό πρωτόκολλο μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας. Αυτό όριζε τριετή αμυντική συμμαχία ανάμεσα στις χώρες αλλά και επέβαλε την ουδετερότητα της Βουλγαρίας στην περίπτωση ελληνοτουρκικού πολέμου (αν κάτι τέτοιο προέκυπτε ως απότοκο του Κρητικού ζητήματος).
10 / 23 Σεπτεμβρίου 1912 οι Τούρκοι αποβιβάζονται στο νησί της Σάμου και το καταλαμβάνουν.
22 Σεπτεμβρίου / 5 Οκτωβρίου 1912 υπογράφεται στρατιωτική σύμβαση μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας. Σε αυτήν περιλαμβανόταν ο όρος, αν η Τουρκία κήρυττε τον πόλεμο σε μια από τις δύο χώρες, η Ελλάδα θα κινητοποιούσε αμέσως ολόκληρο το στόλο της και 120 χιλιάδες στρατού, ενώ η Βουλγαρία θα κινητοποιούσε 300 χιλιάδες στρατού.
ΒΑΣΙΚΗ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Η βασική αιτία για να εφαρμοστεί το σχέδιο επιστράτευσης των Ελληνικών δυνάμεων (17/9/1912) ήταν η εδαφική προσάρτηση της νήσου Σάμου. Αμέσως και η Κυβέρνηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εξέδωσε διάταγμα σύμφωνα με το οποίο έπρεπε να επιστρατευτούν όλοι οι έφεδροι των ανατολικών και Βαλκανικών περιοχών.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α΄
Το όνομά του ήταν Χριστιανός – Γουλιέλμος – Φερδινάνδος – Αδόλοφος – Γεώργιος. Βασίλεψε από το 1863 ως το 1913 και θεωρείται ο μακροβιότερος βασιλιάς του Ελληνικού Κράτος. Διαδέχθηκε τον Όθωνα. Γονείς του Χριστιανός Θ΄ Βασιλιάς της Δανίας και η Λουΐζα της Έσσης – Κάσσελ. Ήταν δευτερότοκος. Γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη στις 24 Δεκεμβρίου 1845. Ανήκε στον Οίκο Σλέσβιχ – Χόλσταιν – Σόντεμπουργκ – Γκλύξμπουργκ. Από τον Γεώργιο τον Α΄ ξεκινά ο νέος βασιλικός οίκος των Βασιλέων της Ελλάδος που ζει 111 χρόνια ως την κατάργηση της βασιλείας και την αλλαγή του πολιτεύματος της Ελλάδας σε Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με το δημοψήφισμα του 1974.
Στο Β΄ ψήφισμα της 18ης Μαρτίου 1863 που εκδόθηκε από την εθνοσυνέλευση ο Γεώργιος αποκαλείται βασιλεύς των Ελλήνων, όπως ο ίδιος επιθυμούσε, και όχι βασιλεύς της Ελλάδος, όπως προσαγορευόταν ο Όθων. Αξιοσημείωτο, επίσης, είναι πως ορίστηκε ότι οι διάδοχοι του Γεωργίου θα πρέσβευαν το ορθόδοξο δόγμα.
Νυμφεύτηκε στις 27 Οκτωβρίου 1867 στην Αγία Πετρούπολη την δεκαεξάχρονη Μεγάλη Δούκισσα, Όλγα Κωνσταντίνοβα της Ρωσίας. Μαζί απέκτησαν οκτώ παιδιά: τον Κωνσταντίνο, τον Γεώργιο, την Αλεξάνδρα, τον Νικόλαο, την Μαρία, την Όλγα (πέθανε έξι μηνών), τον Ανδρέα και τον Χριστόφορο.
Προσαρμόστηκε γρήγορα στην Ελληνική πραγματικότητα και άσκησε μεγάλη επιρροή στην ελληνική πολιτική ζωή. Ήταν διαλλακτικός και ψύχραιμος. Κρατούσε τις αυστηρές του αρχές στο περιβάλλον των Αθηνών. Πιο ελεύθερος ένιωθε, όταν ταξίδευε στο εξωτερικό. Επί των ημερών του η ελληνική πολιτική σκηνή εξευρωπαΐστηκε κατά πολύ. Δε φανάτισε ποτέ τον ελληνικό λαό. Το πόσο σημαντικός και ικανός ήταν στο να κρατά ισορροπίες και να μιλά, έχοντας την αξιοπιστία και το σεβασμό των Ευρωπαίων, έγινε αντιληπτό στον Ελληνικό λαό μετά τη δολοφονία του στις 5 Μαρτίου 1913 στη Θεσσαλονίκη από τον Αλ. Σχινά, όταν πήραν διαστάσεις εθνικού διχασμού οι διενέξεις του γιου του Κωνσταντίνου και νέου βασιλέως με τον τότε Πρωθυπουργό της χώρας, Ελευθέριο Βενιζέλο.
ΦΕΡΔΙΝΑΝΔΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ
Ολόκληρο το όνομά του ήταν Κάρλ Φερδινάντ Μαξιμίλιαν του Λεοπόλδου Μαρία του Saxe Coburg Cotha και Kohary. Γεννήθηκε στη Βιέννη στις 28 Φεβρουαρίου του 1861. Από την οικογένεια Saxe Coburg Cotha προέκυψαν αρκετοί βασιλείς της Ευρώπης. (Ας θυμηθούμε ότι και για τον Ελληνικό θρόνο πριν την εκλογή του Όθωνα ειχε προταθεί ο Λεοπόλδος του Saxe Coburg). Η μητέρα του, από την πλευρά του Kohary, καταγόταν από την Άνω Ουγγαρία, σημερινή Σλοβακία, από πάμπλουτη αριστοκρατική οικογένεια που είχε κοινές ρίζες με μεσαιωνικούς ηγεμονικούς οίκους της Βουλγαρίας.
Ο Φερδινάνδος εξουσίασε τη Βουλγαρία από το 1887 ως το 1918 πρώτα ως Knyaz (κυβερνών πρίγκηπας 1887 ως 1908) και αργότερα ως Τσάρος (1908 ως 1918).
Στις 20 Απριλίου 1893 στη βίλλα Pianore στη Λούκα της Ιταλίας νυμφεύεται την πριγκίπισσα Μαρία Λουΐζ, κόρη του Ρομπέρτο του 1ου της Πάρμα και της πριγκίπισσας Μαρίας Πίας των Βουρβόνων και των Δύο Σικελιών. Μαζί της θα αποκτήσει τέσσερα παιδιά τον Βόρη τον Γ΄ (1894 με 1943), τον Κύριλλο (1895 με 1945), την Ευδοξία (1898 με 1985) και τη Nadezhda (1899 με 1958).
Στις 5 Οκτωβρίου 1908 ο Φερδινάνδος «αυτοδικαίως» διακηρύσσει την αυτονομία της Βουλγαρίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ανακηρύσσει, επίσης, τον εαυτό του Τσάρο και Βασιλέα.
Είχε στο νου του το όνειρο μιας Μεγάλης Βουλγαρίας που θα αποτελούσε συνέχεια της Ορθόδοξης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, γι' αυτό θεώρησε «δίκαιο και ιερό τον αγώνα των κρατών του Σταυρού εναντίον του Ημισελήνου». Στον Α΄ Βαλκανικό ο Φερδινάνδος και η Βουλγαρία μαζί με άλλα Βουλγαρικά κράτη νικούν την Οθωμανική Αυτοκτατορία και την υποχρεώνουν να περιοριστεί πέρα από τον Έβρο ποταμό. Στον Β΄ Βαλκανικό η Βουλγαρία είναι η μεγάλη χαμένη, αφού δέχεται επιθέσεις κυρίως από Σερβία, Ελλάδα και Ρουμανία. Παρόλα αυτά η Συνθήκη του Βουκουρεστίου έδωσε και εδαφικά κέρδη στη Βουλγαρία.
Στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο 1914 έως 1918 ο Φερδινάνδος θα οδηγήσει τη Βουλγαρία στον πόλεμο ως σύμμαχο των Κεντρικών Αυτοκρατοριών και αντίπαλο της Αντάντ. Το Φθινόπωρο του 1918 ο Βουλγαρικός στρατός ηττήθηκε από τους Ανταντικούς και τους συμμάχους Έλληνες. Τότε ο Φερδινάνδος παραιτήθηκε υπέρ του γιού του, Μπόρις του Γ΄, που έγινε ο επόμενος Τσάρος της Βουλγαρίας (3 Οκτωβρίου 1918).
Μετά την παράιτησή του ο Φερδινάνδος έζησε ένα είδος ιδιόμορφης εξορίας στο Coburg της Γερμανίας . Το χρόνο του τον αφιέρωνε σε καλλιτεχνική προσπάθεια, κηπουρική, φιλοτελισμό και ταξίδια. Ασχολήθηκε, επίσης, με τη Φυσική Ιστορία, τη Βοτανολογία και την Εντομολογία. Στο τέλος η ζωή του επεφύλασσε τραγωδίες: Ο γιός του, Μπόρις Γ΄, πεθαίνει κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες μετά την επιστροφή του στη Βουλγαρία ύστερα από μια συνάντηση με τον Α. Χίτλερ στη Γερμανία το 1943.
Ο γιός του, Συμεών Β΄, διαδέχεται τον Μπόρις, αλλά τερματίζεται η Βουλγαρική μοναρχία και ο Συμεών καθαιρείται το 1946.
Όταν στη Βουλγαρία το πολίτευμα γίνεται πια «Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας» και επιβάλλεται ο κουμμουνισμός, ο Φερδινάνδος θα δεί και τον άλλο του γιο, Κύριλλο, να εκτελείται.
Πέθανε συντετριμμένος στις 19 Σεπτεμβρίου του 1948.
ΠΕΤΡΟΣ Α΄ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ
Ανήκε στον Οίκο των Καραγεώργεβιτς. Γεννήθηκε το 1844. Πατέρας του υπήρξε ο πρίγκηπας Αλέξανδρος Καραγεώργεβιτς.
Το 1903 δολοφονήθηκε ο τότε βασιλιάς της Σερβίας, Αλέξανδρος Ομπρένοβιτς και η εθνοσυνέλευση των Σέρβων κάλεσε τον Πέτρο που βρισκόταν στη Γενεύη και τον ανακήρυξε βασιλιά της Σερβίας.
Ο Πέτρος Καραγεώργεβιτς υπήρξε δυναμικός ηγέτης της Σερβίας. Αρχικά πέτυχε πολλές διπλωματικές προσεγγίσεις και συμφωνίες κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εισήγαγε πολλές εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις στη χώρα του και έθεσε τις βάσεις για πρόγραμμα εξοπλισμού της και παραγωγής όπλων. Θεωρείται από τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο. Το 1914 εξαιτίας προβλημάτων υγείας που αντιμετώπισε μεταβίβασε τα καθήκοντά του στον διάδοχο, Αλέξανδρο Καραγεώργεβιτς, ο οποίος ανακηρύχθηκε Αντιβασιλέας. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο ο Πέτρος, παρόλο που είχε αποσυρθεί στα Τόπολα, έλαβε τον τίτλο «Βασιλεύς των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων».
Πέθανε το 1921.
www.balkanwars.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΑ:
Επιστολικό δελτάριο με τις μορφές των ηγετών των Βαλκανικών κρατών που συμμάχησαν το 1912, πάνω από τον χάρτη της Βαλκανικής χερσονήσου.Διαστ. 89Χ137 χιλ.[/caption]
Οι φαινομενικά αγεφύρωτες αντιθέσεις ανάμεσα στα Βαλκανικά κράτη στις αρχές του 20ου αι. δεν προϊδέαζαν ούτε στο ελάχιστο την Οθωμανική Αυτοκρατορία για μια πιθανή μελλοντική συμμαχία τους εναντίον της.
Μετά το ξέσπασμα του κινήματος των Νεοτούρκων και της ακραίας εθνικιστικής πολιτικής, που εν συνεχεία ασκήθηκε απέναντι στις θρησκευτικές μειονότητες, παρατηρήθηκε αντίδραση από τις κυβερνήσεις Ελλάδας, Σερβίας, Βουλγαρίας και Μαυροβουνίου και σύμπραξη αυτών, προκειμένου να επιτευχθεί η απομάκρυνση των Τούρκων από την Ευρώπη.
Αν και χώρες με ολοφάνερα αντικρουόμενα συμφέροντα, η Σερβία με βασιλιά τον Πέτρο και η Βουλγαρία με βασιλιά τον Φερδινάνδο ήταν οι πρώτες που κινήθηκαν προς αυτήν την κατεύθυνση. Με τη μεσολάβηση του Ρώσου πρεσβευτού στο Βελιγράδι, Χάρτβιγκ, το 1909 οι δύο χώρες πλησίασαν πολύ, αποκατέστησαν τις σχέσεις τους και υπέγραψαν στη Σόφια, όπως προκύπτει, μυστική συμφωνία στις 13 Μαρτίου του 1912.
[caption id="" align="aligncenter" width="700"]
Επιστολικό δελτάριο. Διαστ. 140Χ92 χιλ. Ευχετήρια κάρτα του 1912.[/caption][caption id="" align="aligncenter" width="700"]
Επιστολικό δελτάριο. Διαστ. 140Χ92 χιλ. Ευχετήρια κάρτα του 1912. Στην πίσω όψη: Ευχές για το νέο έτος 1912. Αποστολέας και παραλήπτης είναι κάτοικοι Αθηνών.[/caption]Η συμφωνία αυτή προέβλεπε ότι, σε περίπτωση που τα συμφέροντα του ενός από τους δύο συμμάχους κινδύνευαν, θα προέβαιναν ανοιχτά σε επίθεση εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η Βουλγαρία έδινε μεγάλη σημασία στη συνεργασία της με τη Σερβία, κυρίως εκτιμώντας πως από την Ελλάδα δεν μπορούσε να περιμένει και πολλά, εφόσον είχε προηγηθεί η ήττα της από τους Τούρκους το 1897. Έκρινε πως η Ελλάδα μόνο από τη θάλασσα ήταν δυνατόν να συνδράμει στο κοινό αγώνα κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Για το λόγο αυτό έγιναν μυστικές επαφές μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας τους τελευταίους μήνες του 1911. Τελικά, υπογράφτηκε αμυντική συμμαχία ανάμεσα στα δύο κράτη στις 29 Μαΐου 1912, σύμφωνα με την οποία η μια χώρα θα έσπευδε σε βοήθεια της άλλης, στην περίπτωση που εκδηλωνόταν επίθεση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η συμφωνία συνοδευόταν και από πρωτόκολλα που προέκριναν και στρατιωτική συνεργασία.
Η Ελλάδα δεν είχε προβεί στην υπογραφή αντίστοιχων συμφωνιών με τη Σερβία. Με το Μαυροβούνιο φαίνεται πως είχαν γίνει προφορικές συμφωνίες.
Η Αυστροουγγαρία και η Ρωσία εξέφρασαν φόβους για τις συνέπειες ενός ενδεχόμενου πόλεμου πάνω στα συμφέροντά τους. Πιο έντονα αντέδρασε η Βρετανία και κυρίως η Γαλλία σε μια αναμενόμενη αλλαγή συνόρων στη Βαλκανική.
Η Τουρκία ήταν ιδιαίτερα πιεσμένη λόγω του Ιταλοτουρκικού πολέμου του 1911 και της αναταραχής που επικρατούσε στην Αλβανία. Την αδυναμία της διείδαν οι βαλκανικές συμμαχικές δυνάμεις και, εντείνοντας τις πιέσεις τους, οδήγησαν τα πράγματα στον πόλεμο. Το Μαυροβούνιο ήταν το πρώτο που κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Τουρκίας (25 Σεπτεμβρίου 1912), έχοντας στην ηγεσία του τον Νικόλαο και στις 5 Οκτωβρίου του 1912 ακολούθησαν και οι άλλοι σύμμαχοι.
Οι συμφωνίες που υπογράφτηκαν εκ μέρους των των συμμαχικών κρατών πριν την έναρξη του πολέμου
Η απόφαση των Ελλήνων για ξεσηκωμό, απελευθέρωση εδαφών, πληθυσμών και προσαρτήσεις ωθήθηκε από την πίεση της κακοδιοίκησης και των εγκλημάτων που διέπραξαν επί αιώνες οι Τούρκοι αλλά και οι Βούλγαροι κατά την περίοδο αναμόχλευσης του Μακεδονικού ζητήματος 1989 ως 1904.
[wonderplugin_slider id="12"]
Οι κυριότερες επαφές μεταξύ των συμμαχικών κρατών κατά την περίοδο πριν την πολεμική σύγκρουση ήταν: 19 Μαρτίου / 3 Φεβρουαρίου 1912 υπογραφή της Βουλγαροσερβικής συνθήκης.
29 Απριλίου / 12 Μαΐου 1912 Σερβία και Βουλγαρία υπογράφουν συμπληρωματική στρατιωτική σύμβαση για το πώς θα αντιδρούσαν στην περίπτωση που η Ρουμανία κήρυττε τον πόλεμο στη Βουλγαρία.
16 / 29 Μαΐου 1912 υπογράφηκε στη Σόφια μυστικό πρωτόκολλο μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας. Αυτό όριζε τριετή αμυντική συμμαχία ανάμεσα στις χώρες αλλά και επέβαλε την ουδετερότητα της Βουλγαρίας στην περίπτωση ελληνοτουρκικού πολέμου (αν κάτι τέτοιο προέκυπτε ως απότοκο του Κρητικού ζητήματος).
10 / 23 Σεπτεμβρίου 1912 οι Τούρκοι αποβιβάζονται στο νησί της Σάμου και το καταλαμβάνουν.
22 Σεπτεμβρίου / 5 Οκτωβρίου 1912 υπογράφεται στρατιωτική σύμβαση μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας. Σε αυτήν περιλαμβανόταν ο όρος, αν η Τουρκία κήρυττε τον πόλεμο σε μια από τις δύο χώρες, η Ελλάδα θα κινητοποιούσε αμέσως ολόκληρο το στόλο της και 120 χιλιάδες στρατού, ενώ η Βουλγαρία θα κινητοποιούσε 300 χιλιάδες στρατού.
[wonderplugin_slider id="13"]
ΒΑΣΙΚΗ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Η βασική αιτία για να εφαρμοστεί το σχέδιο επιστράτευσης των Ελληνικών δυνάμεων (17/9/1912) ήταν η εδαφική προσάρτηση της νήσου Σάμου. Αμέσως και η Κυβέρνηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εξέδωσε διάταγμα σύμφωνα με το οποίο έπρεπε να επιστρατευτούν όλοι οι έφεδροι των ανατολικών και Βαλκανικών περιοχών.
ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ, ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΤΟΥ Α' ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α΄
Το όνομά του ήταν Χριστιανός – Γουλιέλμος – Φερδινάνδος – Αδόλοφος – Γεώργιος. Βασίλεψε από το 1863 ως το 1913 και θεωρείται ο μακροβιότερος βασιλιάς του Ελληνικού Κράτος. Διαδέχθηκε τον Όθωνα. Γονείς του Χριστιανός Θ΄ Βασιλιάς της Δανίας και η Λουΐζα της Έσσης – Κάσσελ. Ήταν δευτερότοκος. Γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη στις 24 Δεκεμβρίου 1845. Ανήκε στον Οίκο Σλέσβιχ – Χόλσταιν – Σόντεμπουργκ – Γκλύξμπουργκ. Από τον Γεώργιο τον Α΄ ξεκινά ο νέος βασιλικός οίκος των Βασιλέων της Ελλάδος που ζει 111 χρόνια ως την κατάργηση της βασιλείας και την αλλαγή του πολιτεύματος της Ελλάδας σε Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με το δημοψήφισμα του 1974.
[wonderplugin_slider id="11"]
Στο Β΄ ψήφισμα της 18ης Μαρτίου 1863 που εκδόθηκε από την εθνοσυνέλευση ο Γεώργιος αποκαλείται βασιλεύς των Ελλήνων, όπως ο ίδιος επιθυμούσε, και όχι βασιλεύς της Ελλάδος, όπως προσαγορευόταν ο Όθων. Αξιοσημείωτο, επίσης, είναι πως ορίστηκε ότι οι διάδοχοι του Γεωργίου θα πρέσβευαν το ορθόδοξο δόγμα.
Νυμφεύτηκε στις 27 Οκτωβρίου 1867 στην Αγία Πετρούπολη την δεκαεξάχρονη Μεγάλη Δούκισσα, Όλγα Κωνσταντίνοβα της Ρωσίας. Μαζί απέκτησαν οκτώ παιδιά: τον Κωνσταντίνο, τον Γεώργιο, την Αλεξάνδρα, τον Νικόλαο, την Μαρία, την Όλγα (πέθανε έξι μηνών), τον Ανδρέα και τον Χριστόφορο.
Προσαρμόστηκε γρήγορα στην Ελληνική πραγματικότητα και άσκησε μεγάλη επιρροή στην ελληνική πολιτική ζωή. Ήταν διαλλακτικός και ψύχραιμος. Κρατούσε τις αυστηρές του αρχές στο περιβάλλον των Αθηνών. Πιο ελεύθερος ένιωθε, όταν ταξίδευε στο εξωτερικό. Επί των ημερών του η ελληνική πολιτική σκηνή εξευρωπαΐστηκε κατά πολύ. Δε φανάτισε ποτέ τον ελληνικό λαό. Το πόσο σημαντικός και ικανός ήταν στο να κρατά ισορροπίες και να μιλά, έχοντας την αξιοπιστία και το σεβασμό των Ευρωπαίων, έγινε αντιληπτό στον Ελληνικό λαό μετά τη δολοφονία του στις 5 Μαρτίου 1913 στη Θεσσαλονίκη από τον Αλ. Σχινά, όταν πήραν διαστάσεις εθνικού διχασμού οι διενέξεις του γιου του Κωνσταντίνου και νέου βασιλέως με τον τότε Πρωθυπουργό της χώρας, Ελευθέριο Βενιζέλο.
ΦΕΡΔΙΝΑΝΔΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ
Ολόκληρο το όνομά του ήταν Κάρλ Φερδινάντ Μαξιμίλιαν του Λεοπόλδου Μαρία του Saxe Coburg Cotha και Kohary. Γεννήθηκε στη Βιέννη στις 28 Φεβρουαρίου του 1861. Από την οικογένεια Saxe Coburg Cotha προέκυψαν αρκετοί βασιλείς της Ευρώπης. (Ας θυμηθούμε ότι και για τον Ελληνικό θρόνο πριν την εκλογή του Όθωνα ειχε προταθεί ο Λεοπόλδος του Saxe Coburg). Η μητέρα του, από την πλευρά του Kohary, καταγόταν από την Άνω Ουγγαρία, σημερινή Σλοβακία, από πάμπλουτη αριστοκρατική οικογένεια που είχε κοινές ρίζες με μεσαιωνικούς ηγεμονικούς οίκους της Βουλγαρίας.
Ο Φερδινάνδος εξουσίασε τη Βουλγαρία από το 1887 ως το 1918 πρώτα ως Knyaz (κυβερνών πρίγκηπας 1887 ως 1908) και αργότερα ως Τσάρος (1908 ως 1918).
Στις 20 Απριλίου 1893 στη βίλλα Pianore στη Λούκα της Ιταλίας νυμφεύεται την πριγκίπισσα Μαρία Λουΐζ, κόρη του Ρομπέρτο του 1ου της Πάρμα και της πριγκίπισσας Μαρίας Πίας των Βουρβόνων και των Δύο Σικελιών. Μαζί της θα αποκτήσει τέσσερα παιδιά τον Βόρη τον Γ΄ (1894 με 1943), τον Κύριλλο (1895 με 1945), την Ευδοξία (1898 με 1985) και τη Nadezhda (1899 με 1958).
Στις 5 Οκτωβρίου 1908 ο Φερδινάνδος «αυτοδικαίως» διακηρύσσει την αυτονομία της Βουλγαρίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ανακηρύσσει, επίσης, τον εαυτό του Τσάρο και Βασιλέα.
Είχε στο νου του το όνειρο μιας Μεγάλης Βουλγαρίας που θα αποτελούσε συνέχεια της Ορθόδοξης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, γι' αυτό θεώρησε «δίκαιο και ιερό τον αγώνα των κρατών του Σταυρού εναντίον του Ημισελήνου». Στον Α΄ Βαλκανικό ο Φερδινάνδος και η Βουλγαρία μαζί με άλλα Βουλγαρικά κράτη νικούν την Οθωμανική Αυτοκτατορία και την υποχρεώνουν να περιοριστεί πέρα από τον Έβρο ποταμό. Στον Β΄ Βαλκανικό η Βουλγαρία είναι η μεγάλη χαμένη, αφού δέχεται επιθέσεις κυρίως από Σερβία, Ελλάδα και Ρουμανία. Παρόλα αυτά η Συνθήκη του Βουκουρεστίου έδωσε και εδαφικά κέρδη στη Βουλγαρία.
[wonderplugin_slider id="14"]
Στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο 1914 έως 1918 ο Φερδινάνδος θα οδηγήσει τη Βουλγαρία στον πόλεμο ως σύμμαχο των Κεντρικών Αυτοκρατοριών και αντίπαλο της Αντάντ. Το Φθινόπωρο του 1918 ο Βουλγαρικός στρατός ηττήθηκε από τους Ανταντικούς και τους συμμάχους Έλληνες. Τότε ο Φερδινάνδος παραιτήθηκε υπέρ του γιού του, Μπόρις του Γ΄, που έγινε ο επόμενος Τσάρος της Βουλγαρίας (3 Οκτωβρίου 1918).
Μετά την παράιτησή του ο Φερδινάνδος έζησε ένα είδος ιδιόμορφης εξορίας στο Coburg της Γερμανίας . Το χρόνο του τον αφιέρωνε σε καλλιτεχνική προσπάθεια, κηπουρική, φιλοτελισμό και ταξίδια. Ασχολήθηκε, επίσης, με τη Φυσική Ιστορία, τη Βοτανολογία και την Εντομολογία. Στο τέλος η ζωή του επεφύλασσε τραγωδίες: Ο γιός του, Μπόρις Γ΄, πεθαίνει κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες μετά την επιστροφή του στη Βουλγαρία ύστερα από μια συνάντηση με τον Α. Χίτλερ στη Γερμανία το 1943.
Ο γιός του, Συμεών Β΄, διαδέχεται τον Μπόρις, αλλά τερματίζεται η Βουλγαρική μοναρχία και ο Συμεών καθαιρείται το 1946.
Όταν στη Βουλγαρία το πολίτευμα γίνεται πια «Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας» και επιβάλλεται ο κουμμουνισμός, ο Φερδινάνδος θα δεί και τον άλλο του γιο, Κύριλλο, να εκτελείται.
Πέθανε συντετριμμένος στις 19 Σεπτεμβρίου του 1948.
ΠΕΤΡΟΣ Α΄ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ
Ανήκε στον Οίκο των Καραγεώργεβιτς. Γεννήθηκε το 1844. Πατέρας του υπήρξε ο πρίγκηπας Αλέξανδρος Καραγεώργεβιτς.
Το 1903 δολοφονήθηκε ο τότε βασιλιάς της Σερβίας, Αλέξανδρος Ομπρένοβιτς και η εθνοσυνέλευση των Σέρβων κάλεσε τον Πέτρο που βρισκόταν στη Γενεύη και τον ανακήρυξε βασιλιά της Σερβίας.
Ο Πέτρος Καραγεώργεβιτς υπήρξε δυναμικός ηγέτης της Σερβίας. Αρχικά πέτυχε πολλές διπλωματικές προσεγγίσεις και συμφωνίες κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εισήγαγε πολλές εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις στη χώρα του και έθεσε τις βάσεις για πρόγραμμα εξοπλισμού της και παραγωγής όπλων. Θεωρείται από τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο. Το 1914 εξαιτίας προβλημάτων υγείας που αντιμετώπισε μεταβίβασε τα καθήκοντά του στον διάδοχο, Αλέξανδρο Καραγεώργεβιτς, ο οποίος ανακηρύχθηκε Αντιβασιλέας. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο ο Πέτρος, παρόλο που είχε αποσυρθεί στα Τόπολα, έλαβε τον τίτλο «Βασιλεύς των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων».
Πέθανε το 1921.
www.balkanwars.gr
0 Σχόλια
Σχόλια που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς όχι μόνο για το ιστολόγιο, θα διαγράφονται αμέσως.
EmojiΣχόλια που περιέχουν εμπάθεια σε ό,τι δεν σας αρέσει επειδή έτσι μάθατε ότι έτσι είναι τα πράματα, θα διαγράφονται για έναν εποικοδομητικό διάλογο και όχι να επικρατήσει η αρλουμπολογία, αμαθών και ημιμαθών.
Επίσης σχόλια που έχουν οποιεσδήποτε κομματικές προτροπές και κομματικοπολιτική προπαγάνδα, είναι ανεπιθύμητα.