Γιά την τιμή του Ἔθνους μας. Ἐπίκαιρες σκέψεις - 28 Οκτωβρίου Επιμένουμε Ελληνικά; Χρονογράφημα γιά τήν τιμή τῆς Μεγάλης Μέρας

Επιμένουμε Ελληνικά;

Γιώργος Κυρμελής
Ἐπιμένουμε οἱ Ἓλληνες καί ἐπιμένουμε -ἀκόμη- ἑλληνικά, «ὃσοι πιστοί».
Τοῦτο τό «ὃσοι πιστοί» δηλώνει τή φθορά πού ὁ τόποςκαί ὁ κόσμος τοῦ τόπου αὐτοῦ ὑφίσταται, πού σημαίνει «ψαχνόμαστε», κοιτάζουμε δίπλα καί μετριώμαστε.

Φοβερό! κατάντημα! Φοβόμαστε νά ποῦμε τή χιλιομαρτυρημένη ἀλήθεια: δέν εἴμαστε ὃπως κάποτε ἤ-τό ἴδιο- ὃπως οἱ ἄλλοι. Λές καί κάθεται ἓνας κόμπος στίς χορδές, ἓνας ἀδιόρατος βαλτός(ἀπό ποιούς;) φόβος, πώς ἄν μιλήσουμε καί ποῦμε τήν ἀλήθεια, θά μᾶς ἀποπάρουν. Καί εἶν΄ ἀλήθεια, μᾶς ἀποπαίρνουν καί μαλίστα δικοί μας, κάτι δικά μας ἑλληνόφωνα ἀνδράποδα.
Πού μέ τοῦ κόσμου τίς «αἰτιολογήσεις», βέβηλες ἐξομοιώσεις καί «προοδευτικές» ἐξυπνάδες, προσπαθοῦν νά ἰσοπεδώσουν τά πάντα. Ὃτι ὃλοι εἴμαστε τό ἴδιο, ὃτι δέν ὑπάρχουν πολιτισμοί ἀνώτεροι καί κατώτεροι.

Ἔ, λοιπόν, ἄν δέν ὑπάρχουν πολιτισμοί ἀνώτεροι καί κατώτεροι, ὑπάρχουν ὃμως ἄνθρωποι ἀνώτεροι καί κατώτεροι. Ὃπως ὑπάρχουν ἡμέρες μεγάλες- πολύ μεγάλες. ΟΧΙ γιά ὃλους τούς λαούς. Ὃλες ὃμως οἱ μέρες τοῦ τόπου αὐτοῦ ἔχουν ἓνα αἱμάτινο ἀντίκρυσμα, ἓνα βάθος καί πλάτος, μιά σημασία καί ἀξία καί μιά σημειολογία, πού κάνει, ὃλα αὐτά, νά μποροῦν νά γίνουν κτῆμα ὃλων τῶν ἀληθινῶν ἀνθρώπων.

Πολύ περισσότερο, βέβαια, ἡ μέρα πού λέγεται, σημειώνεται καί σημαδεύεται στήν παγκόσμια ἱστορία ὡς ἡ 28η Οκτωβρίου 1940.
Τέτοια μέρα, πού νά μπορεῖ νά γίνει παγκόσμιο λάβαρο, δέν ἔχει κανένας βαλκανικός λαός. Σήμερα πού πολεμιέται μανιωδῶς ἡ ἔννοια τῆς πατρίδας καί τοῦ ἔθνους, καί, κυρίως ἡ Ἐκκλησία-τή στιγμή πού διαβάζετε τό κείμενο τοῦτο- δέν μπορεῖ ἡ στήλη αὐτή νά σωπάσει. Θά ἦταν προδοσία σέ κείνους πού τούς ἔμοιαζαν οἱ ἣρωες.

Προσέξτε τό τελευταῖο: δέν πολέμησαν οἱ Ἓλληνες τοῦ Σαράντα σάν ἣρωες, μά οἱ ἣρωες πολεμοῦσαν ὃπως οἱ Ἓλληνες.
Ὑπερβολή, ναί, ἀλλά ἓνα καλό μάθημα στούς ἀμαθεῖς καί ἀνιστόρητους, κι ἀκόμη, στούς- ἣμαρτον Θεέ μου- προδοτικούς συνέλλη- νές μας πού δέν θά γράψουν πλέον Ἱστορία. Ἱστορία γράφουν αὐτοί πού πιστεύουν, οἱ ἣρωες, ὄχι τά ἄπιστα ψοφίμια. Δεῖξτε μου στή Βαλκανική- πλήν τῶν δύστυχων Σέρβων-ἓναν ἀντάξιο τοῦ δικοῦ μας λαό. Αὐτό, γιά ὃλους μας, εἶναι περηφάνια. Αὐτό εἶναι ἀγάπη στόν τόπο μας, στό Ἔθνος μας, στήν Ἱστορία μας, στό ἦθος μας. Αὐτό εἶναι συνέπεια, ἀπαύγασμα ζωῆς ἄξιας τοῦ ὀνόματός της, ζωῆς αἰώνων προσφορᾶς.

Πνοή Πνεύματος κι ὄχι δυσωδία σάπιας ὓλης, στήν ὁποία μᾶς ὠθοῦν οἱ χαμαιλέοντες ντόπιοι ἀνθπυπατοι τῆς ἄχρωμης παγκοσμιοποίησης. Οἱ Ἓλληνες δέν παγκοσμιοποιοῦνται. Οἱ Ἓλληνες ἦταν δημιουργοί μιᾶς ὑπερανθρώπινης -ἀρχαιοελληνικῆς στήν ἀρχή καί ἑλληνοχριστιανικῆς μετά- Παγκοσμιότητας μέ ἀνθρώπινο καί Θεανθρώπινο πρόσωπο. Τί μοῦ λέτε τώρα πώς δέν κρίνονται οἱ πολιτισμοι; Δεῖξτε μου ἓνα λαό μέ τέτοια αἱμάτινη πορεία, μέ ἓνα τόσο αἱμάτινο ἀντίκρυσμα, ἐδῶ γύρω μας, τί ἐδῶ γύρω μας, δεῖξτε μου σ' ὃλο τόν κόσμο, ψάξτε ὃσο θέλετε. Κοιτάξτε γύρω σας, ἐδῶ κοντά μας, φίλοι μου, σήμερα, μεγάλη μέρα τοῦ Γένους καί τοῦ Ἔθνους:

1. Ἓνας λαός πού «ἀπ' ὃπου πέρασε, μιά πλατειά κηλίδα αἳματος ἔδειχνε τά ἴχνη τοῦ περάσματός τους καί σ' ὃλη τήν ἔκταση τῆς κυριαρχίας τους, ὁ πολιτισμός ἐξαφανιζόταν». Δέν ἔχει σημασία τίνος εἶναι ὁ λόγος, ἤ μᾶλλον ἔχει, ἔτσι γιά νά μή ξεχνᾶμε. Εἶναι τοῦ μεγάλου πρωθυπουργοῦ τῆς Ἀγγλίας Γλάδστον. Ἀκοῦστε τώρα, πού σημαίνει διαβάστε τα ὃλα αὐτά φωναχτά γιά νά ἐντυπωθοῦν στήν καρδιά καί τό μυαλό σας, κάποιον ἄλλο μεγάλο: «Τοῦρκοι διαβῆκαν ἀπό δῶ, χαλασμός, θάνατος πέρα ὡς πέρα»(Β.Οὐγκώ), καί νά κλείσω μέ τόν Κλεμανσώ: «Ἡ ἐγκαθίδρυση τῆς τουρκικῆς κυριαρχίας εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα...τήν μείωση τοῦ πολι- τισμοῦ». Τί ἔκανε ἡ Τουρκία στόν Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο; Μά ὃ,τι καί στόν Πρῶτο΄ ἔμεινε ὁ «ἐπιτήδειος οὐδέτερος» γιά νά εἰσπράξει σάν τίς ὓαινες τά ὑπόλοιπα κέρδη τῶν μεγάλων νικητῶν, καί μάλιστα καί εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος. Αὐτά δείχνουν πώς εἶναι λαθεμένη ἡ γνωστή ρήση, πώς τελευταῖος κι ἀληθινός κριτής εἶναι ἡ Ἱστορία(Ἓγελος).

2.. Ὄχι, δέν θέλω νά μιλήσω γιά τή γείτονα Βουλγαρία. Αὐτά, οἱ Σερραῖ οι, τά ζήσαμε στό πετσί μας. Σήμερα παρουσιάζεται σάν( ὄχι ὡς) σωτήρας μας. Θέλουν μάλιστα νά ὑψώσουν ἀνδριάντα στόν νῦν Ἓλληνα πρωθυπουργό, πού βίαια ἐξαπέστειλ,μαζί μέ τούς προηγούμενους ὁμοίους του, στή χώρα τους τούς φουκαράδες Ἓλληνες μικρομεσαίους νά ζήσουν ἐκεῖ, νά ζήσουν κι ἐκεῖ ἀρκετές χιλιάδες Βουλγάρων. Ἀλήθεια, τί θά κάνουμε ἄν στείλουν πίσω αὐτές τίς χιλιάδες ;

1. Τί νά πεῖ κανείς γιά τά Σκόπια. Δέν ἀξίζει . Ἀξίζει ὃμως γιά μᾶς τούς «ἠλίθιους τῆς Ἱστορίας»(Λένιν), πού βεβηλώσαμε καί ἐξακολουθοῦμε-τώρα πιά ξεσαλωμένοι- νά βηβηλώνουμε τήν ψυχή μας, τό ὄνομά μας: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, πρός αἰώνια ἐντροπή καί αἰσχύνη. Ξέρω, θά μέ ποῦν ἐθνικιστή, ἀκόμη καί ρατσιστή κι ἄλλα τῆς παράνοιας σημαντικά! Καλύτερα, παρά ἠλίθιο. Οἱ ἐμμένοντες ἑλληνικά θά ὑποστοῦμε, ἀπό τήν πρωτοπορεία τῶν νῦν ἐθνομηδενιστῶν, τά πάνδεινα. Καλύτερα, παρά ἠλίθιοι καί ἀπάτριδες.
   Ἔστω τό κείμενο τοῦτο εἰς μνημόσυνο ἐκείνων πού ἄφησαν τό σῶμα καί τήν ψυχή τους στά ἑλληνικά καί ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ βουνά. Βόρειος Ἤπειρος, ἀκούσατε; ποτέ Νότιος Ἀλβανία, ἔτσι ἑλληνόψυχα, ἐπιμένετε πάντοτε ἑλληνικά καί, γιά ν ά συγχρονισθῶ: Τουρκία: ὄχι ἀξέχαστες κι ἀλησμόνητες πατρίδες, μά κατεχόμενα ἑλληνικά ἐδάφη.

Ἀλήθεια, πότε ἦρθαν στίς διαιώνιες πατρίδες μας οἱ Σελτζοῦκοι καί Ὀθωμανοί; Κι ἀπό ποῦ; Ποιῶν ἐδάφη κατέλαβαν βαρβαρικῶ δικαίω;

Τί σχέση ἔχει ἡ Θεσσαλονίκη μας μέ τόν Κεμάλ πασᾶ; Καί -προσέξτε- τί εἶναι 500 χρόνια ὑπό τό πρίσμα τῆς αἰωνιότητας (sub specie aeternitatis); λιγώτερο ἀπό μιά στιγμή.

Αὐτά ὃμως εἶναι ψιλά γράμματα γιά τόν ἀσιατικό, Οὐϊγουρικό ὄχλο.
Ἄς κρατήσουμε γερά, στά ἀδύνατα πλέον χέρια μας-ὃπως μᾶς τά κατάντησαν κάποια ἐλληνικά ψοφίμια-τό πνεῦμα τῆς ἀντίστασης, τό πνεῦμα τοῦ μεγάλου μας ΟΧΙ-καύχημα καί καμάρι τῶν ὂσων ἀκόμη ἀπέμειναν καθαροί Ἓλληνες.
Ὀκτώβριος 2016