24 Φεβρουαρίου 1821, σαν σήμερα η ιδεολογική διακήρυξη της Επανάστασης


Δυο μέρες πριν, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης επικεφαλής των επαναστατικών δυνάμεων πέρασε τον ποταμό Προύθο κηρύσσοντας την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα με το περίφημο « Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος», το ιδεολογικό μανιφέστο της Επανάστασης:

«Η ώρα ήλθεν, ω άνδρες Ελληνες: Προ πολλού οι λαοί της Ευρώπης πολεμούντες υπέρ των ιδίων δικαιωμάτων και ελευθερίας αυτών, μας επροσκάλουν εις μίμησιν. Αυτοί, καίτοι οπωσούν ελεύθεροι, επροσπάθησαν συν όλαις δυνάμεσι να αυξήσωσι την ελευθερίαν, και δι’ αυτής πάσαν αυτών την ευδαιμονίαν».

Η ελευθερία δεν είναι ποτέ αρκετή, λέει ο Υψηλάντης, υπάρχει πάντα η προσδοκία ότι θα αυξηθεί· η προσδοκία όμως θα ματαιωθεί αν οι Έλληνες δεν μιμηθούν τους λαούς της Ευρώπης, οι οποίοι, «καίτοι ελεύθεροι», διατρανώνουν ότι στην ελευθερία δεν υπάρχει όριο και κορεσμός.

Εντυπωσιάζει ότι χρησιμοποιεί το εθνώνυμο «Ελληνες», κατευθείαν στο ψητό. Μπορεί στα δημοτικά τραγούδια να προκρίνεται το «Γραικός» ή το «Ρωμιός» και το «Έλληνας» στην εκκλησιαστική ορολογία και αντίληψη να κυκλοφορούσε επί αιώνες απαξιωμένο, σαν συνώνυμο των ειδωλολατρών, ο Υψηλάντης όμως έχει την πολιτική ευφυία να το επιλέξει χωρίς δισταγμό.

Γνωρίζει ότι αν συνδέσει και ονομαστικά όσους κατοικούσαν το 1821 την Ελλάδα με όσους την κατοικούσαν και τη δόξαζαν χιλιετίες πριν, είναι πολύ πιο πιθανό να πείσει τους Ευρωπαίους να ξεπληρώσουν το χρέος τους προς τον Ομηρο, τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα, στο πρόσωπο όχι μόνο των Υψηλάντηδων ή των Ελλήνων λογίων της διασποράς αλλά όλων των Ελλήνων, αγροτών, ναυτικών, εμπόρων κ.α
«Οι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων έχουν τη δυνατότητα και την ευκαιρία να γίνουν κι αυτοί μεγάλοι. Θα έρθει η μέρα που θα διεκδικήσουν ό,τι τους ανήκει».

Ο ξεσηκωμός επιτρέπει την ανάδυση της ελληνικής εθνικής συνείδησης και τη διαμόρφωση του νέου Έλληνα, της γενιάς του πολιτικού νεοελληνικού διαφωτισμού που θα πρωταγωνιστήσει στον Αγώνα. Παίζοντας με μαεστρία τα μεγάλα χαρτιά τους , οι Έλληνες πετυχαίνουν μία πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που δεν κοιτά πλέον μόνο προς την Κωνσταντινούπολη ή τη Ρωσία, αλλά και προς την Αγγλία, τη Γαλλία, την Γερμανία ακόμα και τις ΗΠΑ.

Επισήμως ήρθαν να πολεμήσουν 342 Γερμανοί, 196 Γάλλοι, 137 Ιταλοί , 99 Άγγλοι, 35 Ελβετοί κλπ. Οι Γερμανοί η μεγαλύτερη ομάδα που έδωσε τη ζωή της, αφού σκοτώθηκαν οι μισοί. Γνωρίζουμε και ονόματα: Βουτιέ, Μιζρένσκι, Σεβαλιέ, Ντάνια, Μπαλέστ, Μπένιγκσε και άλλοι που τους αγνούμε και δεν τους θυμάται κανείς.

Ακόμα και γενναίοι Αμερικανοί ταξίδεψαν μέχρι την Ελλάδα για να βοηθήσουν στην Επανάσταση όπως ο λιγότερο γνωστός Τζόναθαν Μίλερ που επέστρεψε στην Αμερική με ορφανά Ελληνόπουλα που τα υιοθέτησε, ένα από αυτά, ο Λουκάς-Μιλτιάδης Μίλερ θα γίνει ο πρώτος Ελληνας που θα εκλεγεί στο αμερικανικό κογκρέσο.
Από τους πιο ενθουσιώδεις φιλέλληνες , ο 86χρονος δεύτερος πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζον Ανταμς, από τους «πατέρες» του Αμερικανικού έθνους, τους πρωταγωνιστές της Αμερικανικής Επανάστασης που ζούσε ακόμα και αναφωνεί «και τι σημασία έχει που απέχει 4.000 μίλια η Ελλάδα!»

Το αποκορύφωμα, η Ναυμαχία του Ναβαρίνου!.

Φωτο 1. Η σαρκοφάγος του Αλέξανδρου Υψηλάντη, στο Πεδίον του Άρεως με ανάγλυφες διακοσμήσεις (οικόσημο, στεφάνια), το μοναδικό παράδειγμα ανδρικής μορφής στον τύπο της Κοιμωμένης στον ελλαδικό χώρο. Στις 27 Οκτωβρίου 1964, τα οστά του μεταφέρθηκαν από τη Βιέννη στο μνημείο. Η καρδιά του βρίσκεται αλλού

Φωτο 2,3. Οδός Στησιχόρου 6, (στο ίδιο δρόμο στο 3 έμενε η Εθνική μας Σταρ), στο κέντρο της Αθήνας, μόλις λίγα μέτρα από την πολύβουη πλατεία Συντάγματος, πίσω από το Προεδρικό Μέγαρο, βρίσκεται καλά φυλαγμένο το «μυστικό», στο εκκλησάκι των Παμμεγίστων Ταξιαρχών αναπαύεται ταριχευμένη η καρδιά του Αλέξανδρου Υψηλάντη και του αδελφού του Γεωργίου.
Η καρδιά πέρασε κατά σειρά από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στη Βιέννη, στην συνέχεια στον τότε μητροπολιτικό ναό της Αγίας Ειρήνης στην Αιόλου και από εκεί στο παρεκκλήσι των Ταξιαρχών στο Αμαλίειο Ορφανοτροφείο κορασίδων. Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, το ορφανοτροφείο κατεδαφίστηκε, στη θέση του σήμερα βρίσκεται το Μέγαρο Μαξίμου αλλά ο ναός διεσώθη και λειτουργεί μέχρι σήμερα!



Ο Αλέξανδρος την Ελλάδα δεν την είχε επισκεφθεί ποτέ, η καρδιά του όμως αναπαύεται αιώνια εκεί που βρισκόταν πάντοτε, στην πατρίδα του.

Στις 12 Σεπτεμβρίου του 1829 έγινε η τελευταία μάχη του αγώνα η μάχη στο στενό πέρασμα της Πέτρας, μεταξύ της Λειβαδιάς και των Θηβών μεταξύ των Ελλήνων υπό τις διαταγές του Δημητρίου Υψηλάντη και των Τουρκαλβανών υπό τις διαταγές του Ασλάν Μπέη, οι Οθωμανοί υπέστησαν δεινή ήττα και υπέγραψαν συνθηκολόγηση, την πρώτη σε όλη τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης στην οποία υποχρεώνονταν τακτικές Οθωμανικές δυνάμεις!,

Ένας Υψηλάντης (ο Αλέξανδρος) ξεκίνησε τον Αγώνα, ένας Υψηλάντης (ο Δημήτριος) τον ολοκλήρωσε ή αλλιώς ένας Πόντιος ξεκίνησε τον Αγώνα και ένας άλλος Πόντιος τον ολοκλήρωσε, πώς να μην ήταν πετυχημένος!


Δημήτρης Τριάντος

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια