Ένα εντυπωσιακό σύνολο σπάνιων βιβλίων, χειρογράφων, εγγράφων και χαρακτικών περιλαμβάνει η επερχόμενη δημοπρασία της VERGOS Auctions, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 9 Ιουνίου και ώρα 5.30 μ.μ. στο ξενοδοχείο Athens Plaza.
Πρόκειται για την πρώτη δημοπρασία του Οίκου για το 2021 με δυνατότητα παρουσίας κοινού, η οποία και θα προβληθεί παράλληλα ζωντανά μέσω της ιστοσελίδας www.vergosauctions.com.
Στο πνεύμα της Επετείου των 200 χρόνων της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ο Οίκος προσφέρει τη δυνατότητα απόκτησης σημαντικών τεκμηρίων που σχετίζονται με το ιστορικό γεγονός, όπως μια ενότητα 17 επιστολών και άλλων εγγράφων του Μάρκου Μπότσαρη και μελών της οικογένειάς του. Όπως είναι γνωστό, για να προστατέψει ο θρυλικός ήρωας την οικογένειά του από την οργή των Τούρκων, την έστειλε για ασφάλεια στην Ανκόνα. Το αρχειακό υλικό που θα δημοπρατηθεί, περιλαμβάνει επιστολές που στάλθηκαν στην εξόριστη οικογένεια από την Ελλάδα, μεταξύ των οποίων δύο του ίδιου του Μάρκου Μπότσαρη και εννέα του αδελφού του Κώστα, που μετά τον θάνατο του ήρωα ανέλαβε προστάτης της οικογένειας.
Έγγραφο τῆς οἰκογένειας τοῦ Μάρκου Μπότσαρη, Τιμή εκτίμησης € 30.000 – 40.000.
Μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον παρουσιάζει, επίσης, μια αυτόγραφη Επιστολή υποστήριξης της Κρητικής Επανάστασης (9 Φεβρουαρίου 1867) του σπουδαίου Γάλλου ποιητή και φιλέλληνα Victor Hugo, που εντάσσεται στην προσπάθειά του να στηρίξει τους επαναστατημένους Κρητικούς την περίοδο της Κρητικής Επανάστασης του 1866, που υπήρξε από τις πλέον σημαντικές επαναστάσεις ενάντια στην οθωμανική κυριαρχία.
Louis Dupré, πρώτη έκδοση του Voyage à Athènes et à Constantinople, 40 επιχρωματισμένες λιθογραφίες. Τιμή εκτίμησης € 40.000 – 60.000
Ανάμεσα στα ταξιδιωτικά βιβλία που θα δημοπρατηθούν, ξεχωρίζει ένα αντίτυπο του πλέον καλαίσθητου ταξιδιωτικού βιβλίου για την Ελλάδα του 18ου αιώνα. Πρόκειται για το περίφημο «Voyage à Athènes et à Constantinople» του Γάλλου περιηγητή και ζωγράφου Louis Dupré (Παρίσι 1825). Περιέχει 40 εξαιρετικές λιθογραφίες μεγάλων διαστάσεων επιχρωματισμένες με το χέρι, που αποπνέουν την αγάπη του καλλιτέχνη για τον τόπο και τους ανθρώπους και αναδεικνύουν τον Dupré σε έναν από τους γνησιότερους φιλέλληνες που επισκέφθηκαν τη χώρα μας την περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Κρητική επανασταση 1866. Hugo Victor, 1802-1885, Αυτόγραφη επιστολή με την υπογραφή του. Τιμή εκτίμησης € 4.000 – 6.000
Η πλούσια δημοπρασία περιλαμβάνει επίσης, μεταξύ άλλων, σπάνιες εκδόσεις που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεματολογίας όπως ελληνική γλώσσα και φιλολογία, παιδεία, θρησκεία, φιλοσοφία, επιστήμες κ.ά., χάρτες, σχέδια και υδατογραφίες, φωτογραφίες εποχής καθώς και μια μεγάλη γκάμα από χαρακτικά του 19ου αιώνα, λαϊκές λιθογραφίες και αφίσες.
Για περισσότερες πληροφορίες για τους εναλλακτικούς τρόπους συμμετοχής στη δημοπρασία και τη διαδικασία εξέτασης των αντικειμένων, σύμφωνα με τα νέα δεδομένα που ορίζονται από την πολιτεία, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επισκεφθούν την ιστοσελίδα www.vergoauctions.com
gkoul@naftemporiki.gr
Πηγή: Ναυτεμπορική
2 Σχόλια
Η πρώτη σύζυγος του Μάρκου Μπότσαρη, αποκαλεί την οικογένεια του Μπότσαρη ‘Αλβανίτες’ στην απολογία της στην εκδίκαση του διαζυγίου της με τον Μάρκο, στα Επτάνησα το 1810:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Αν ούτως είχεν το πράγμα, διατό ο πενθερός μου και η πενθερά μου δεν έβαινον να πιάσουν και να φονεύσουν τόσο τον Κώστα του Στάθη, όσο και εμέ, την κατ' αυτούς μοιχεύουσαν, απο τούτο είναι χρέος και νόμος κοντά εις τους Αλβανήτας δια να πλυθούν απο την εντροπήν.» (Αρχείο Κέρκυρας, Μητροπολίται, φ.7, πράξη 189, Σπ.Κατσαρός, τ.β, σελ.131.)
H φάρα των Μποτσαραίων κατάγεται από την βόρεια Αλβανία και είχαν στενή σύνδεση με την οικογένεια του Καστριότι. Μαζί με την σπουδαία φάρα τον Καστριότι γύρω από το τέλος του 14ου αιώνα κατέβηκαν στην περίφημη τότε πόλη της Kρούγια (ιδιαίτερα γνωστή για την αντοχή της σε τρεις Οθωμανικές πολιορκίες για 25 χρόνια, σε έναν πόλεμο ασύμμετρο σε νούμερα και μέτρα).
Μετά τον θάνατο του Σκεντέρμπεη (Μάρτιος 1467), ο απόγονος της φάρας τον Μποτσαραίων, ο Γκιον Μποτσάρι, σκοτώνει κάποιον σε μονομαχία. Σύμφωνα με το έθιμο των Αρμπερ (προγόνων των Αλβανών), η οικογένεια του νεκρού έπρεπε να ζητήσει εκδίκηση, αλλά δεν το κάνουν για κάποιο λόγο. Έτσι οι Μποτσαραίοι αναγκάστηκαν να τραβήξουν προς τα νότια και τελικά μετά από συμφωνία με τους ηγέτες της Κανίνα, η οποία ήταν τότε ένα μεσαιωνικό οικοδόμημα σε απόσταση όχι μεγαλύτερη από 5 χιλιόμετρα από την σημερινή πόλη της Αυλώνας, κατέβηκαν στο Tragjas, όπου ακόμα και σήμερα υπάρχουν απόγονοι της οικογένειας των Μποτσαραίων.
Οι Μποτσαραίοι χτίσανε και το δικό τους κάστρο στον τόπο αυτό γύρω στο έτος 1471, που υπάρχει ακόμα και σήμερα και λέγεται Kalaja e Gjon Boçarit (Κάστρο του Γκιον Μποτσάρι). Μετά το 1700, το κάστρο τον Μποτσαραίων άρχιζε να νιώθει το βάρος του πολέμου όλο και πιο μεγάλο. Είναι τότε που οι πρόγονοι του Μάρκου Μποτσάρι (Μάρκου Μπότσαρη), αποφάσισαν να αφήσουν το Tragjas και την υπόλοιπη φάρα τους εκεί και να κατέβουν προς τα νότια, αρχικά στη Δράγανη Θεσπρωτίας και αργότερα προς το Σούλι και να απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα ως παρακλάδι μιας μεγάλης φάρας που ήταν.
Από δω και πέρα τα πράγματα για τη φάρα αυτή Γκέγκηδων είναι γνωστά. Κάνοντας αναζητήση (SEARCH) στο Google Earth: 'Kalaja e Gjon Boçarit' θα σας βγάλει στο σημείο όπου βρίσκεται ακόμη και σήμερα το κάστρο του Gjon Boçari κοντά στο χωριό Tragjasi i Vjetër.
«Αμέσως μετά την άφιξη μου, ο Νότης Μπότσαρης με παρουσίασε στον ανιψιό του, τον Κώστα, αδερφό του πασίγνωστου Μάρκου, αλλά τόσο κατώτερος εκείνου από κάθε άποψη, που δύσκολα θα μπορούσε να πιστέψει κάποιος ότι είχαν τους ίδιους γονείς. Με καλωσόρισε ευγενικά , αλλά με το χαρακτηριστικό αλαζονικό τρόπο των Αλβανών, και βάλθηκε να μου δώσει κατάλλυμα και ό,τι άλλο θα χρειαζόμουν.» ("Memoirs of the Affairs of Greece", relating to Lord Byron, by Julius Millingen, London, 1831, p. 60;)
Αξίζει εδώ να ειπωθεί ότι μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, όταν βασιλιάς πλέον της Ελλάδας ήταν ο Όθωνας, στο Μεσολόγγι έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του Μάρκου Μπότσαρη. Ο ίδιος ο Όθωνας συγκινημένος έβγαλε με τα ίδια του τα χέρια από το κρανίο του Μάρκου το μοιραίο βόλι με το οποίο σκοτώθηκε ο ήρωας, μα σε λίγο, καθώς ακούει τον ρήτορα που εκφωνούσε τον επικήδειο λόγο να προσφωνεί τον Μάρκο Μπότσαρη και τους άλλους ήρωες της Επανάστασης ως «Αρβανίτες Εθνάρχες της Ελλάδος», το πρόσωπο του γεμίζει με έκπληξη. Ο Μητροπολίτης Άρτας Πορφύριος που το βλέπει, πετάει οργισμένος την ράβδο του στο χώμα και του λέει: «Ναι μεγαλειότατε, η Αλβανία εγέννησε τους Εθνάρχας του Έθνους σου.». Ο Όθωνας απέμεινε αποσβωλομένος και γυρνώντας προς τον Κώστα Μπότσαρη του έδωσε εντελώς μηχανικά την μοιραία σφαίρα. Ο Πορφύριος που νόμισε πως η κίνηση αυτή έδειχνε αποστροφή, γύρισε στον συναθροισμένο λαό και φώναξε απογοητευμένος: «Αλοίμονο στο Έθνος! Ο Βασιληάς του αγνοεί την Ιστορία του!» (Λεοντιος Λεοντιου, 'Το Αλβανικόν Ζήτημα', 1897, σελ. 45-47)
«Μία μικρή κατηφόρα μετά από το Καρπενήσσι τελειώνει σε μία καλά ποτισμένη κοιλάδα από καλαμποχώραφα, και περιβόλια με μηλιές και κερασιές. Εδώ το Κεφαλόβρυσσο είναι το μέρος μιας αξιοσημείωτης συνάντησης κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας. Μια τουρκική στρατιωτική δύναμη τεσσάρων χιλιάδων αντρών αιφνιδιάστηκε μια καλοκαιρινή νύχτα του 1823 από τον Μάρκο Μπότσαρη, έναν από τους πιο ικανούς προασπιστές της ελληνικής ανεξαρτησίας, και από τριακόσιους και πενήντα Σουλιότες, μια πολεμική φυλή αλβανικής καταγωγής. Οι Τούρκοι πιάστηκαν εξ’ απήνης και οι Σουλιότες υπερίσχησαν…» (Brian De Jongh, John Gandon, Geoffrey Graham-Bell, The Companion Guide to Mainland Greece,Companion Guides, 2000, ISBN 1900639351, p.122)
ΔιαγραφήΣτο Κεφαλόβρυσσο σκοτώθηκε ο Μάρκος Μπότσαρης.
Ας δούμε τι λέει για το παραπάνω γεγονός και ένας άλλος συγγραφέας, Βρετανός συνταγματάρχης, ιστορικός και φιλέλληνας, από το Aberdeenshire της Σκωτίας, ο οποίος έφερε όπλα και πυρομαχικά στους επαναστατημένους Έλληνες το 1821, έγινε δεκτός από τον Δημήτριο Υψηλάντη έξω από την Τρίπολη και πολέμησε σε διάφορες μάχες, ενώ μετά την εγκαθίδρυση της μοναρχίας στην Ελλάδα, επέστρεψε στην Ελλάδα το 1833 και εντάχθηκε στον ελληνικό στρατό:
«Μία μελέτη της επανάστασης την οποία περιγράφουμε, μπορεί να μας κάνει επιφυλακτικούς στο να πιστεύουμε ανεπιφύλακτα τις αφηγήσεις των Περσικών Πολέμων που μεταδόθηκαν από τους αρχαίους, οι οποίοι, σαν τους σημερινούς Έλληνες, δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσουν σωστά τα σχετικά θέματα με τη δόξα της χώρας τους. Η ήττα των Σουλιοτών στο Καρπενήσι μειώνεται ποσοτικά με την καταγραφή στις λαϊκές αναφορές 6 ανδρών να έχουν πεθάνει, ενώ οι νεκροί των Οθωμανών ανεβαίνουν στους 1200. Ο Monsieur Pouqueville τολμηρά δηλώνει ότι οι τελευταίοι άφησαν 1500 νεκρούς στο πεδίο της μάης, και ο Σούτσος, τους ανεβάζει ακόμα περισσότερο, στους 7000. Εκείνο που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι σ’ αυτή την πολύ γνωστή μάχη εμπλέχτηκαν πολύ λίγοι πραγματικοί Τούρκοι ή Έλληνες, ενώ οι πολεμιστές και των δύο πλευρών ήταν Αλβανοί, μια φυλή που της αξίζει ο χαρακτηρισμός που ο Τίτος Λίβιος έδωσε στους Λιγουριανούς: Durum ad arma genus!» (Thomas Gordon, History of the Greek revolution: and of the wars and campaigns arising from the struggles of the greek patriots in emancipating their country from the turkish yoke, vol. 2, Edinburgh and London, 1844)
«Τέτοιοι ήταν οι άνθρωποι του Σουλίου, χριστιανοί Αλβανοί οι οποίοι ποτέ δεν υποτάχτηκαν μέχρι το 1803, όταν ηττήθηκαν από τον Αλή των Ιωαννίνων. Ήταν μία κατάκτηση Χριστιανών από μουσουλμάνους, αλλά δεν ήταν κατάκτηση χριστιανών από Τούρκους. Ήταν στην πραγματικότητα μία κατάκτηση Αλβανών από Αλβανούς. Ο Αλή ήταν βάναυσος και άπιστος τύραννος. Ακόμα, δεν ήταν Τούρκος αλλά Αλβανός. Στασίασε κατά του Σουλτάνου και μέχρις αυτού ήταν ένας έμμεσος φίλος των εχθρών του Σουλτάνου.» (Henry Noel Brailsford, ‘Macedonia: Its Races and their future’, London: Methuen & Co. – 1906, p. 222)
Ας δούμε τι είπε και ο Richard Clogg, από τους παγκοσμίως πιο έγκριτους ειδικούς σε θέματα της νεώτερης Ελλάδας: «Οι Σουλιότες ήταν μία πολεμοχαρής αλβανική χριστιανική κοινότητα which που αντιστάθηκε στον Πασά στην Ήπειρο στα χρόνια που άμεσα προηγήθηκαν του ξεσπάσματος του Πολέμου της Ανεξαρτησίας το 1821.» (Richard Clogg, Minorities in Greece: Aspects of a Plural Society, Hurst & Company Publishers, London 2002, p.178)
«Η περιοχή του Σουλίου, του οποίου οι κάτοικοι αποκαλούνταν Σουλιότες, όλοι Χριστιανοί, όχι Έλληνες αλλά Αλβανοί στη γλώσσα, τα έθιμα και την καταγωγή.» (Ibrahim Manzour Efendi, Mémoires sur la Grèce et l’Albanie pendant le government d’Ali-Pacha, (Paris: Paul Ledoux, 1827) - Translated from the French by Robert Elsie)
Σχόλια που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς όχι μόνο για το ιστολόγιο, θα διαγράφονται αμέσως.
EmojiΣχόλια που περιέχουν εμπάθεια σε ό,τι δεν σας αρέσει επειδή έτσι μάθατε ότι έτσι είναι τα πράματα, θα διαγράφονται για έναν εποικοδομητικό διάλογο και όχι να επικρατήσει η αρλουμπολογία, αμαθών και ημιμαθών.
Επίσης σχόλια που έχουν οποιεσδήποτε κομματικές προτροπές και κομματικοπολιτική προπαγάνδα, είναι ανεπιθύμητα.