Η Ιερά Συμμαχία

Η Ιερά Συμμαχία ιδρύθηκε για να σφραγίσει την συνθήκη της Βιέννης. Η Γαλλική επανάσταση και στην συνεχεία ο ολομέτωπος πόλεμος της Γαλλίας του Ναπολέων Βοναπάρτη ανάγκασε την Αυστρία, Ρωσία, Σουηδία, Ισπανία, Νεάπολη (Βασίλειο της Νεάπολης), Πρωσία και Αγγλία να συμμαχήσουν και τελικά να συντρίψουν την Γαλλική προσπάθεια για μια νέα αυτοκρατορία. Μπορεί η Γαλλία να ηττήθηκε αλλά ήδη είχε δημιουργηθεί η σπίθα για νέες αλυσιδωτές αντιδράσεις. Η Γαλλική επανάσταση είχε δώσει την ελπίδα και το θάρρος σε πολλούς λαούς να ξεσηκωθούν και να διαλύσουν ό,τι είχε απομείνει από το παλαιό πολιτικό σύστημα.
Συνέδριο της Βιέννης

Οι νικητές του Ναπολέοντα συγκάλεσαν το συνέδριο της Βιέννης (Σεπτέμβριος 1814-Ιούνιος 1815). Κυρίως τους απασχόλησαν η επαναχάραξη των συνόρων, ώστε να εξασφαλίζεται μια βιώσιμη ισορροπία, η ανασυγκρότηση της απολυταρχίας και η καταστολή των επαναστατικών ιδεών. Στη Γαλλία εγκαθιδρύθηκε ξανά το πολίτευμα της βασιλείας και τα γαλλικά σύνορα επανήλθαν εκεί που ήταν το 1789.

Πηγή Εικόνας: ebooks.edu.gr | Η Ευρώπη το 1815, μετά την ήττα του Ναπολέοντα και το συνέδριο της Βιέννης.

Η Ίδρυση της Ιεράς συμμαχίας

Τον Νοέμβριο του 1815 ιδρύθηκε η Ιερή Συμμαχία από τη Ρωσία, την Αυστρία και την Πρωσία, χώρες-προπύργια της απολυταρχίας και της αντεπανάστασης. Οι περισσότεροι εκθρονισμένοι ηγεμόνες επανήλθαν στους θρόνους τους. Τα χρόνια που ακολούθησαν ονομάστηκαν εποχή της Παλινόρθωσης ή απλώς Παλινόρθωση (1815-1830).

Στις 26 Σεπτέμβρη 1815 υπογράφεται στο Παρίσι η Πράξη της Ιεράς Συμμαχίας. Την πράξη υπογράφουν ο τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος ο Α`, ο αυτοκράτορας της Αυστρίας Φραγκίσκος ο Α` και ο βασιλιάς της Πρωσίας Φρειδερίκος Γουλιέλμος ο Γ`. Στις 19 Νοέμβρη 1815 στην Ιερά Συμμαχία προσχώρησε και ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ο ΙΗ’ και κατόπιν η πλειοψηφία των μοναρχών της Ευρώπης. Η Μεγάλη Βρετανία, αν και δε συμμετείχε στη Συμμαχία, υποστήριζε την πολιτική της σε μια σειρά ζητήματα και συμμετείχε δραστήρια στα συνέδριά της.

Η Ιερά Συμμαχία των Ευρωπαίων μοναρχών πραγματοποιήθηκε μετά την κατάρρευση της αυτοκρατορίας του Ναπολέοντα, με σκοπό την πάλη κατά του επαναστατικού και εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος και τη διασφάλιση του απαραβίαστου των συνόρων που χαράχτηκαν από το Συνέδριο της Βιέννης.

Το Νοέμβριο του 1820 η Ρωσία, η Πρωσία και η Αυστρία υπέγραψαν πρωτόκολλο, που διακήρυσσε το δικαίωμά τους να επεμβαίνουν στρατιωτικά σε τρίτες χώρες, με σκοπό την αντιμετώπιση των επαναστατικών κινημάτων.

Η Ιερή συμμαχία και η αμφισβήτηση

Οι ρυθμίσεις του συνεδρίου της Βιέννης αμφισβητήθηκαν για πρώτη φορά οργανωμένα με το επαναστατικό κύμα των ετών 1820-1821. Γεωγραφικά περιορίστηκε στη νότια, μεσογειακή Ευρώπη και σ’ αυτό εντάσσονται οι επαναστάσεις στην Ισπανία (1820), στην Ιταλία (1820-1821) και στην Ελλάδα (1821).

Η επανάσταση στην Ισπανία (1820) ξεκίνησε από στρατιωτικές μονάδες που στασίασαν κατά του αυταρχικού βασιλιά Φερδινάνδου Ζ’, απαιτώντας την επαναφορά του συντάγματος του 1812 που είχε επιβληθεί από τον Ναπολέοντα. Ακολούθησε εμφύλιος πόλεμος μέχρι το 1823, οπότε, μετά από σχετική απόφαση και εντολή της Ιερής Συμμαχίας, γαλλικός στρατός κατέπνιξε την επανάσταση. Η επαναστατική αναταραχή στην Ισπανία πυροδότησε σειρά απελευθερωτικών επαναστάσεων στη Λατινική Αμερική.

Οι επαναστάσεις στην Ιταλία (1820-1821), που τότε ήταν χωρισμένη σε πολλά μικρά κράτη, οργανώθηκαν από καρμπονάρους, ξεκίνησαν από το βασίλειο της Νεάπολης και της Σικελίας (σημερινή νότια Ιταλία) το 1820, στρέφονταν κατά της αυστριακής κυριαρχίας και διεκδικούσαν εθνική ελευθερία και συνταγματικές μεταρρυθμίσεις. Ο επαναστατικός αναβρασμός συνεχίστηκε μέχρι το 1821, οπότε η επέμβαση αυστριακού στρατού, που ενεργούσε με εντολή της Ιερής Συμμαχίας, είχε ως αποτέλεσμα την καταστολή της επανάστασης. Σχεδόν ταυτόχρονα, στο βασίλειο του Πεδεμοντίου (σημερινή βορειοδυτική Ιταλία) ξέσπασε επανάσταση με τα ίδια αιτήματα, που είχε, όμως, και την ίδια τύχη.

Η επανάσταση στην Ελλάδα (1821) ήταν το πρώτο εθνικό κίνημα του 19ου αιώνα που έμελλε να πετύχει, καταλήγοντας στη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. Yπήρξε, λοιπόν, ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της εποχής της.
Η διάλυση της Ιεράς Συμμαχίας

Τα επαναστατικά και απελευθερωτικά κινήματα συνέχιζαν να αναπτύσσονται σε πείσμα όλων των προσπαθειών των Ευρωπαίων μοναρχών να εμποδίσουν αυτή την ανάπτυξη. Το 1825 έγινε στη Ρωσία το κίνημα των Δεκεμβριστών, το 1830 ξέσπασαν επαναστάσεις στη Γαλλία και το Βέλγιο και άρχισε η εξέγερση κατά του τσαρισμού στην Πολωνία. Αυτές οι εξελίξεις κατάφεραν βαριά πλήγματα στην ίδια την ύπαρξη της Ιεράς Συμμαχίας. Έτσι, το Συνέδριο της Βερόνας ήταν και το τελευταίο.

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν στο άρθρο αυτό:

Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία, ανακτήθηκε από ebooks.edu.gr

Η ίδρυση της Ιεράς Συμμαχίας, ανακτήθηκε από www.rizospastis.gr

Ιδρύεται η Ιερή Συμμαχία, ανακτήθηκε από www.iellada.gr

Ιδρύεται η Ιερή Συμμαχία, ανακτήθηκε από www.historical-quest.com

maxmag.gr