1923 ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

1923 ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΑΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Αύγουστος 1923, η Ελλάδα ηθικά, οικονομικά και κυρίως στρατιωτικά είναι ένα κατεστραμμένο έθνος, οι γείτονες εχθροί και φίλοι κάνουν σκέψεις να επωφεληθούν από την δραματική κατάσταση των Ελλήνων, ΟΛΟΙ ο κάθε ένας για λογαριασμό του αλλά και κατά ομάδες κρατών, καταστρώνουν τα σχέδιά του εις βάρος της Ελλάδος.

Οι γηγενείς αλλά και οι πρόσφυγες προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν την νέα πραγματικότητα, το κλάμα και ο πόνος σε κάθε οικογένεια έχει γίνει το μόνιμο χαρακτηριστικό της Ελληνικής οικογένειας, ΟΛΟΙ θρηνούν νεκρούς, ΟΛΟΙ περιμένουν αγνοούμενους.

Στις 24 Ιουλίου 1923 έχει υπογραφτεί η συνθήκη της Λωζάννης, η μεγάλη ιδέα τυπικά ήταν νεκρή.

Την εξουσία κατείχε η στρατιωτική επανάσταση με αρχηγό τον Νικόλαο Πλαστήρα και πρωθυπουργό τον Στυλιανό Γονατά που επιβλήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1922. Η δίκη των έξη είχε ολοκληρωθεί .

Υπέβοσκε η αντεπαναστατική δράση των Αντιβενιζελικών αξιωματικών και δεν θα αργούσε να εκδηλωθεί.

Δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμα η απελευθέρωση των αιχμαλώτων , στις 23/8/1923 έφτασε στον Πειραιά μια ομάδα 225 αξιωματικών και οπλιτών η οποία περιελάμβανε τρεις στρατηγούς(Τρικούπη, Διγενή, Δημαράτο). Ο Τρικούπης ήταν ο αρχιστράτηγος του Ελληνικού στρατού που συνελήφθηκε την ημέρα που η κυβέρνηση τον διόριζε αρχηγό του στρατού της Μ Ασίας.

Ο λαός υποδέχεται τους κινηματίες αξιωματικούς με πανηγυρισμούς, σαν να έχουν κερδίσει τον πόλεμο και σαν να μην έχει υποστεί η Ελλάδα τη μεγαλύτερη συμφορά και οδυνηρότερη ήττα! 

Η ληστεία είχε αναθαρρήσει, στις 18/8 συνέβη ένα κρούσμα μεταξύ Εκάλης και Διονύσου λίγα μόλις χιλιόμετρα από την Ομόνοια, πιο συγκεκριμένα τρεις κόρες του διευθυντή του ξενοδοχείου «Αίγλη» του Διονύσου, ενώ επέστρεφαν με γαϊδουράκια από εκδρομή, έπεσαν στα χέρια μιας συμμορίας που ζητούσε 600.000 δραχμές λύτρα, οι αιχμάλωτοι απελευθερώθηκαν από τα αποσπάσματα και οι ληστές έφυγαν χωρίς να συλληφθούν και χωρίς να πάρουν τα λύτρα.

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΙΤΑΛΩΝ

Στις 28/8/1923 οι Αθηναϊκές εφημερίδες έδωσαν την πιο κάτω περιγραφή « Αλβανοί λησταί εφόνευσαν εκ ενέδρας την Ιταλική αποστολήν της χαράξεως των συνόρων». «Την 9ην πρωινήν χθες, πλησίον των συνόρων επί της οδού Ιωαννίνων εις Αγίους Σαράντα εδολοφονήθησαν παρά αγνώστων ο στρατηγός Τελλίνι πρόεδρος της επιτροπής χαράξεως Ελληνοαλβανικών συνόρων, μετά της συνοδείας αυτού επιάτρου Σκόρτι και του υπολοχαγού Πανάτι εις το σημείον όπου η οδός διέρχεται δια δάσους. Εδολόφονήθησαν επίσης και ο οδηγός του αυτοκινήτου και ο διερμηνεύς. Ελήφθησαν αμέσως έκτακτα και αυστηρότατα μέτρα δι ειδικών αποσπασμάτων αποσταλέντων εις άπασαν την περιφέρειαν. Άμα τη λήψει της ειδήσεως εντολή του κ υπουργού των εξωτερικών ο κ Ραφαήλ μετέβη και ανήγγειλε την θλιβεράν είδησιν εις την Ιταλικήν πρεσβείαν εις την οποίαν εξέφρασεν την βαθείαν λύπην της κυβερνήσεως δια το στυγερόν έγκλημα, διαβεβαιώσας ότι διετάχθησαν αυστηρότατα μέτρα προς ανακάλυψιν των δολοφόνων». 

Επικεφαλής της Επανάστασης ήταν οι συνταγματάρχες Νικόλαος Πλαστήρας και Στυλιανός Γονατάς.

Ο Γονατάς που εκείνες τις μέρες ήταν στην Τήνο έσπευσε στην Αθήνα και έστειλε τελεσίγραφο αποτροπιασμού και ευχές για την μη διατάραξη των Ελληνο- ιταλικών σχέσεων.

Το απόγευμα της 29/8/1923 ο Ιταλός πρέσβης Μοντάνια επέδωσε στον υπουργό Εξωτερικών Αποστόλη Αλεξανδρή διακοίνωση με προθεσμία 24 ωρών. 

Το Ρώϋτερ μετέδιδε :

« Παρισιού 29 Αυγούστου. 

«Κατά τηλεγράφημα άμα της δολοφονίας ο Μουσολίνι και πολλοί ανώτεροι αξιωματικοί του υπουργείου των στρατιωτικών εξήτασαν την εκ του φόνου των μελών της Ιταλικής αποστολής δημιουργηθείσαν κατάστασιν και τα μέτρα άτινα πρέπει να ληφθούν».

ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ ΚΑΙ ΤΕΛΛΙΝΙ ΔΥΟ ΦΙΛΟΙ

Η ιστορία αρχίζει στις 26/8/1923 στα Ιωάννινα Έλληνες και Ιταλοί αξιωματικοί δειπνούσαν μαζί σε ένα κέντρο, ήταν τα μέλη των αντιπροσωπειών για την χάραξη των Ελληνοαλβανικών συνόρων.

Η επιτροπή αυτή λειτουργούσε από το φθινόπωρο του 1922, η επιτροπή αυτή αποτελείτε από ένα Άγγλο, Γάλλο, Ιταλό, Έλληνα και Αλβανό υπό την προεδρεία του στρατηγού Τελλίνι.

Τον χειμώνα του 1922 προς 1923 διακοπήκαν οι εργασίες διότι ήταν πολύ βαρύς και επαναληφθήκαν το Μάιο του 1923. Παρά τις αντιδράσεις του Τελλίνι η Ελληνική αντιπροσωπεία σημείωσε πολλές επιτυχίες όπως:

- Κατόρθωσε να επιδικαστούν 14 αμφισβητούμενα χωριά στην περιοχή Πρεσπών στην Ελλάδα.

- Απέτρεψε την αφαίρεση μιας ολόκληρης ζώνης με 80 χωριά που θα δημιουργούσε επικίνδυνη στρατηγική σφήνα μέχρι 5 χιλιόμετρα από την Καστοριά.

- Βελτίωσε σημαντικά την μεθοριακή γραμμή στον τομές Μολυβδοσκεπαστης.

Αλλά ποιος ήταν ο στρατηγός Τελλίνι;

Βαρύς αλλά συμπαθής τύπος, αντιφασίστας που μιλούσε προσβλητικά για τον Μουσολίνι τον οποίο και μισούσε έλεγε καμιά φορά «αυτόν τον τρελό Μουσολίνι που μια μέρα, να μου το θυμηθείτε , θα χαντακώσει την Ιταλία» .

Ποιος ήταν ο Μπότσαρης;

Αντισυνταγματάρχης του μηχανικού πολύτροπος και πολυσύνθετος Στρατιωτικός και πολιτικός, συγγραφέας και διπλωμάτης με πολυσχιδή δράση προς κάθε κατεύθυνση.

Οι δύο άνδρες είχαν φιλική σχέση και πριν λίγες μέρες ο Μπότσαρης γυρίζοντας από την Αθήνα είχε φέρει στον Στρατηγό μια κούτα τσιγάρα.

Εκείνο το βράδυ λοιπόν στα Ιωάννινα ο Τελλίνι γιόρταζε τα 56η επέτειο των γενεθλίων του και είχε κάνει το τραπέζι στον Μπότσαρη και τους άλλους αξιωματικούς.

Την άλλη μέρα Ιταλοί, Έλληνες και Αλβανοί ξεκίνησαν με ξεχωριστά αυτοκίνητα η κάθε αποστολή και τόπο συνάντησης την Κακαβιά, για να αναγνωρίσουν την περιοχή Αρινίτσης.

Πρώτη ξεκίνησε η Αλβανική αντιπροσωπεία με τον ταγματάρχη Κολόνε, στις 6 πμ της 27/8/1923 ξεκίνησε ο Μπότσαρης με ένα παλιό αυτοκίνητο που θύμιζε ταινίες του βουβού κινηματογράφου και έτρεχε 25 χιλιόμετρα την ώρα και σε 15 χιλιόμετρα από την εκκίνηση χάλασε και ενώ προσπαθούσαν να το βάλουν μπρος κατέφτασε με ταχύτητα η ανοικτή «Λάντσια» με την Ιταλική αντιπροσωπεία, οι Ιταλοί προθυμοποιήθηκαν να βοηθήσουν και σε αρνητική απάντηση των Ελλήνων συνέχισαν.

Στην «Λάντσια» επέβαιναν οι :

Στρατηγός Ε Τελλίνι, λοχαγός Μπονάτσίνι, στρατιωτικός γιατρός Κόρτι, ο οδηγός, ο Βορειοηπειρώτης Αθανάσιος Κράβαρης που ήταν πρώην δήμαρχος στο Λεσκοβίτσι.

Η «Λάντσια» λοιπόν συνέχισε την πορεία της προς την ενέδρα.

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι το δένδρο που μπήκε για να σταματήσει τον δρόμο στο γεφύρι της ενέδρας, τοποθετήθηκε μετά από την διέλευση της Αλβανικής αντιπροσωπείας, λογικά θα το έβρισκε μπροστά της η Ελληνική αντιπροσωπεία Μήπως ο στόχος της ενέδρας ήταν η Ελληνική αντιπροσωπεία και ο Μπότσαρης ή μήπως στόχος ήταν και η Ελληνική και η Ιταλική αντιπροσωπεία η οποία λογικά μετά την Ελληνική θα κατέφτανε ευθύς αμέσως;

Η ΕΝΕΔΡΑ

Ήταν μια θαυμάσια ημέρα του Αυγούστου στην Πίνδο η «Λάντζια» σταμάτησε για λίγα λεπτά και μετά οι εύθυμοι Ιταλοί συνέχισαν προς την παγίδα του θανάτου.

9 και 15 το ιταλικό αυτοκίνητο προσέγγισε τα σύνορα πέντε μόλις χιλιόμετρα από το φυλάκιο της Κακαβιάς στην τοποθεσία Ζέπι βρίσκεται ένα πέτρινο γεφύρι και η περιοχή γύρο δασωμένη, μπρος λοιπόν στο γεφυράκι ο οδηγός είδε ένα μεγάλο κορμό δένδρου που έφραζε τον δρόμο.

Οι Ιταλοί τίποτα δεν υποπτευθήκαν και η «Λάντζια» σταμάτησε για να ανοίξουν τον δρόμο, άξαφνα πετάχτηκαν από το γεφύρι μια ομάδα ένοπλων με μάσκες και κρατούσαν όπλα μάουζερ (πράγμα που φάνηκε από τους κάλυκες ), αμέσως άρχισαν να βάλουν ομαδικά κατά του αυτοκινήτου και των επιβατών του.

Ο λοχαγός Μπονατσίνι άρπαξε σπασμωδικά την πόρτα και έκανε να πηδήξει έξω και με το άλλο πήγε να πιάσει το πιστόλι του, στη στάση αυτή τον βρήκαν οι σφαίρες, οι πρώτες ριπές των μάουζερ σκότωσαν τους μπροστινούς επιβάτες όχι όμως τον τελλίνι και τους δύο άλλους που ήταν πίσω. Οι επιβάτες του πίσω καθίσματος πετάχτηκαν έξω από το αυτοκίνητο με στόχο να γλυτώσουν δια της φυγή, αλλά δεν πρόφταναν.

Ο γιατρός Κόρτι κατατρυπημένος με θρυμματισμένο το κρανίο έπεσε δίπλα στον πίσω τροχό του αυτοκινήτου, ο Βορειοηπειρώτης διερμηνέας πρόλαβε να κάνει τρία τέσσερα πηδήματα αλλά στην μέση του δρόμου δέχτηκε ομοβροντία, ο στρατηγός παρά τα 56 του χρόνια ήταν ευκίνητος δύο σφαίρες τον πήραν στο δεξί χέρι, μια Τρίτη στον ώμο έτρεξε αλλά με δύο ακόμα σφαίρες έπεσε νεκρός.

Το έγκλημα ολοκληρώθηκε και μετά οι μασκοφόροι εξαφανίστηκαν στο πυκνό δάσος.

Μάρτυρας κανείς, όμως η περιγραφή είναι ακριβής και προκύπτει από την λεπτομερή αναπαράσταση που έκαναν οι αρχές.

Μισή ώρα αργότερα ένα φορτηγάκι του ταγματάρχη Μπότσαρη έφτανε μετά από μια μικροβλάβη που είχε προηγούμενα επιδιορθώσει, στο γεφυράκι οι Έλληνες αντίκρισαν το φοβερό θέαμα, δεν ήξεραν ποιοι τους σκότωσαν, αναρωτιόντουσαν μεταξύ τους γιατί τους σκότωσαν, είδαν τον κορμό που έκλεινε τον δρόμο, έψαξαν κάτω από το γεφύρι ΚΑΙ εκεί βρήκαν τα ίχνη της ενέδρας:

ΓΟΠΕΣ από τσιγάρα «Βιρτζινια» και κάλυκες από φυσίγγια μάουζερ. 

Ο συνταγματάρχης Μπότσαρης και ο λοχαγός Τσίγγανος έβγαλαν τα συμπεράσματά τους:

Τον Τελλίνι ήθελαν να σκοτώσουν και σκότωσαν κάθε μάρτυρα.

Όση ώρα έκανα αυτοψία αντιληφθήκαν μια ανθρώπινη παρουσία που σερνόταν στους κοντινούς θάμνους. Οι δύο αξιωματικοί έτρεξαν προς τα κει, δύο άνθρωποι πετάχτηκαν και έσπευσαν να φύγουν μέσα στο δάσος, ο ένας τα κατάφερε να εξαφανιστεί. Τον άλλο τον έπιασαν, ήταν ένα παιδί ένα σαρακατσανόπουλο άοπλο και τρομαγμένο.

Στις ερωτήσεις των αξιωματικών απάντησε ότι ήταν περαστικοί είδαν τους νεκρούς και δεν ξέρανε τι να κάνουν μέχρι που φάνηκε ο Μπότσαρης. Υποπτευθήκαν ότι είχαν σχέση με τους δολοφόνους που έμειναν για να μάθουν και να τους ενημερώσουν, αλλά το μ παιδί μέχρι το τέλος δεν αποκάλυψε το παραμικρό ούτε στο διοικητήριο που το πήγαν κατάφεραν να αποσπάσουν κάποιο στοιχείο.

Ο Μπότσαρης διέταξε να κλείσει ο συνοριακός τομέας και να σταλούν περίπολοι, κατόπιν τηλεφώνησε στο Καλπάκι και τα Ιωάννινανα κρατήσουν κάθε όχημα που ερχόταν από τους Αγίους σαράντα. Στο σημείο που έγινε η δολοφονία εγκατέστησε φρουρά 15 ανδρών.

Ο Γενικός διοικητής Ηπείρου και διοικητής Ε Σώματος στρατού υποστράτηγος Λεοναρδόπουλος συσκέφτηκαν για τα γεγονότα και διέταξαν κινητοποίηση για την ανακάλυψη των δολοφόνων . Μέχρι σήμερα όμως Ποιοι ήταν και γιατί τους σκότωσαν είναι ερωτήματα αναπάντητα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν επρόκειτο για ληστεία, τα πτώματα δεν είχαν σκυλευτεί μήτε από το αυτοκίνητο έλειπε τίποτα.

ΑΛΛΟΙ ΠΙΘΑΝΟΙ ΛΟΓΟΙ : εκδίκηση ή πολιτικές σκοπιμότητες

Και στις δύο περιπτώσεις ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΜΠΛΟΚΗ.

Επίσης ήταν αδύνατον να γίνηκε το έγκλημα από κατοίκους των γύρω χωριών διότι τα μέρη τους περιλήφθηκαν στο ένα ή το άλλο κράτος, για τον απλό λόγο ότι :

ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ ΝΑ ΚΑΠΝΙΖΟΥΝ ΤΣΙΓΑΡΑ «ΒΙΡΖΙΝΙΑ».

Παρά τα λογικά αυτά επιχειρήματα η ιταλική κυβέρνηση ΕΣΠΕΥΣΕ να θεωρήσει άμεσα υπεύθυνη την Ελληνική πλευρά.

ΤΟ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ

Δες λοιπόν τι ζητούσε το τελεσίγραφο που μας επέδωσε ο Μοντάνια την 8ην μμ και είχε προθεσμία 24 ων ωρών:

« Το Υπουργικόν Συμβούλιον λαβών γνώσιν των αιτημάτων ζητεί επί της απαντήσεως ήτις έδει να δοθή εις ταύτα.

« Η σχετική απάντησις θέλει επιδοθή υπό του κ υπουργού Εξωτερικών προς τον κ Πρεσβευτήν της Ιταλίας» 

Πρόσεξε τον Υπουργό Εξωτερικών το γράφει με υ και το Πρέσβη με Π αυτά στην γλώσσα της διπλωματίας δεν είναι τυχαία πράγματα.

Τι αξίωναν οι Ιταλοί πριν την έναρξη ανακρίσεων και την εύρεση των πραγματικών ενόχων:

1. Η Ελληνική κυβέρνηση να ζητήσει συγνώμη από την Ιταλική κυβέρνηση και από τον πρέσβη της Ιταλίας από την ανώτατη Ελληνική στρατιωτική αρχή.

2. Η Ελληνική κυβέρνηση να τελέση προς τιμή των θυμάτων μνημόσυνο στον καθολικό ναό των Αθηνών και να παρευρίσκονται τα μέλη του Υπ Συμβουλίου

3. Να αποδοθούν τιμές στην Ιταλική σημαία την ημέρα του μνημοσύνου με τον πιο κάτω τροπο:

ΑΘΗΝΑ 1923

Την 8ην πρωινή ιταλική ναυτική μοίρα θα καταπλεύσει στο Φάληρο, τα Ελληνικά πλοία θα αποδώσουν δι είκοσι και ενός κανονιοβολισμών τας τιμάς εις την ιταλική σημαία που θα σηκωθεί στους ιστούς όλων των Ελληνικών πλοίων.

Κατά την διάρκεια του μνημόσυνου τόσο τα ιταλικά όσο και τα Ελληνικά πλοία θα φέρουν μεσίστια σημαία. 

Το βράδυ θα αποχωρήσουν και κατά την στιγμή του απόπλου θα αποδοθεί χαιρετισμός με τους συνήθεις κανονιοβολισμούς.

4. Οι ελληνικές αρχές πρέπει να κάνουν αυστηρά ανάκριση συμπράττοντος του στρατιωτικού ακολούθου συνταγματάρχη Περόννε ντι Σαν Μαρτίνο.

5. Η Ελληνική κυβέρνηση θα είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια του συνταγματάρχη Περόννε ντι Σαν Μαρτίνο και θα διευκολύνει με κάθε τρόπο την ανατεθείσα σε αυτό αποστολή.

6. Η ανάκριση πρέπει να συντελεστεί σε 5 μέρες.

7. Η Ελληνική κυβέρνηση οφείλει να πληρώσει ως ποινή αποζημίωση 50.000.000 ιταλικών λιρεττών. Το ποσό πρέπει να καταβληθεί σε 5 μέρες.

8. Στρατιωτικαί τιμαί θα αποδωθούν στις σωρούς των θυμάτων κατά την μεταφορά των επί ιταλικού ατμοπλοίου.

Αντιλαμβάνεσαι ότι οι Ιταλοί δεν ενδιαφερόντουσαν να βρουν ενόχους αλλά βρήκαν την Ελλάδα στην κατάσταση που ήταν και με τρόπο θρασύ, ιταμό και προκλητικό ζητούσαν να μας μετατρέψουν σε Αφρικανικό προτεκτοράτο τους.

Το κείμενο οι Ιταλοί το ονόμαζαν PENALITES δηλαδή ΠΟΙΝΗ.

Όταν ανακοίνωσε το κείμενο στους δημοσιογράφους ο Απ Αλεξανδρής (υπουργός Εξωτερικών) επικράτησε παγερή σιγή.

Ο Υπουργός είπε «Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας» και ψέλισε κάποια λόγια ακόμα για να εκτονώσει το κλίμα ανησυχίας, στις ερωτήσεις αν θα απορρίψουμε τις αξιώσεις και αν υπάρχει φόβος στρατιωτικής ενεργείας, ο Υπουργός απάντησε «Δια την αποδοχή ή όχι δεν είμαι βέβαιος. Που να γνωρίζω; Όσον αφορά όμως την στρατιωτικήν ενέργειαν, την αποκλείω δεδομένου ότι η Ιταλία είναι φίλη χώρα».

ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΧΕΙΜΑΡΑΣ

ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΟΣ

Έτσι λοιπόν την άλλη μέρα η Ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους ότι η Ελλάδα αποδέχεται τέσσερις από τους όρους και μάλιστα υπό τις πιο κάτω τροποποιήσεις:

1ον Θα εκφράσει την λύπη της προς την Ιταλική κυβέρνηση και συγκεκριμένα ο πρέσβης θα δεχθεί την επίσκεψη του φρουράρχου Αθηνών

2ον Θα εκτελεστεί μνημόσυνο στο οποίο θα παραστούν τα μέλη της κυβερνήσεως

3ον Θα αποδοθούν τιμές στην Ιταλική σημαία από απόσπασμα της φρουράς Αθηνών στην Ιταλική πρεσβεία.

4ον Οι στρατιωτικές αρχές της Πρέβεζας θα αποδώσουν τιμές στα θύματα κατά την μεταφορά τους σε Ιταλικό πλοίο.

Η Ελληνική κυβέρνηση απέρριψε τις υπόλοιπες αξιώσεις του Μουσολίνι, με την αιτιολογία ότι τα αιτήματα αυτά θίγουν την τιμή και την κυριαρχία του Ελληνικού κράτους.

Πέρα αυτών η Ελληνική κυβέρνηση δήλωσε ότι ήταν πρόθυμη να χορηγήσει στις οικογένειες των θυμάτων δίκαιη αποζημίωση και να δεχθεί ο στρατιωτικός ακόλουθος να βοηθήσει την ανάκριση με πληροφορίες που πιθανά κατέχει για την αποκάλυψη των ενόχων.

Μάλιστα ο υπουργός των Εξωτερικών εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι η μερική απόρριψη των ιταλικών αιτημάτων δεν θα διαταράξουν τις σχέσεις των δύο χωρών..

Βέβαια οι δημοσιογράφοι είχαν ήδη πληροφορίες από τους Τάιμς και την Ματέν, για συγκέντρωση στρατού και πλοίων στον Τάραντα. Αλλά ο υπουργός τις απέδωσε σε συνήθη γυμνάσια του ιταλικού στρατού.

Έτσι όλοι έμειναν ευχαριστημένοι και ήσυχοι. Έτσι στις 31/8/1923 οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν με όσα είπε ο υπουργός.

Την απάντηση που δόθηκε όλοι την δεχόντουσαν ΟΛΟΨΥΧΑ

1923 ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ Β

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΣΤΟΛΟΣ 

Μακαριότητα επικρατούσε σε λαό και ηγεσία και πώς να γνωρίζουν το νέο καθεστώς αυθαιρεσίας και κυνικότητας που εγκαινίαζε ο Φασισμός από την Ελλάδα.

Στην Κέρκυρα ούτε η εμφάνιση ενός πηδαλιουχούμενου αερόστατου που έκοβε βόλτες πάνω από την πόλη της Κερκύρας δεν έβαλε σε υποψία αρχές και λαό. Το «Ζέππελιν» που από τους στρατούς της εποχής χρησιμοποιείτο για αναγνώριση, δεν προκάλεσε ανησυχία, ο λαός αναπαυόταν ή κολυμπούσε, ο νομάρχης Ευριπαίος έπινε τον καφέ του με τον μητροπολίτη που δεν ήταν άλλος από τον μετέπειτα Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα με θέμα συζήτησης οι 5.000 Μικρασιάτες πρόσφυγες που είχαν καταυλιστεί στο παλαιό φρούριο. Το θέμα της δολοφονίας του Τελλίνι το γνώριζαν αλλά δεν ήξεραν λεπτομέρειες περίμεναν τις Αθηναϊκές εφημερίδες για να μάθουν νέα.

ΞΑΦΝΙΚΑ παρουσιάστηκε κάποιος και φώναξε « Έρχεται ένας μεγάλος Ιταλικός στόλος» πετάχτηκαν στο παράθυρο Νομάρχης και Μητροπολίτης και είδαν ένα επιβλητικό θέαμα: Στον όρμο της Κερκύρας κατέπλεε ολάκερη ιταλική αρμάδα που αποτελείτε:

ΘΩΡΗΚΤΑ : «Κόντε ντι Καβούε»,(ναυαρχίδα), «Ντουίλια», «Τζούλιο Τσεζάρε» και “Τζουζέπε Βέρντι”.

ΚΑΤΑΔΡΟΜΙΚΑ: «Βενέτσια», «Ρεγκίνα ντ Ιτάλια», «Βιττόριο Εμανουέλε», «Σαν Πάολο» και “Ταορμίνα”.

ΕΛΑΦΡΑ ΚΑΤΑΔΡΟΜΙΚΑ: «Ιντόμιτο», «Καραζιέρε», «Καραμπινιέρε», «Πιάβε» και «Αεμπινιέρε».

ΜΕΤΑΓΩΓΙΚΑ: «Σιτσιλία», «Πόρτο ντι Ρόντι» «Τσιτά ντι Κατάνια» και 5 μικρότερα.

ΠΑΡΑΔΟΘΕΙΤΕ

Παρακολουθούσαν ο Νομάρχης και ο Μητροπολίτης το πανοραμικό θέαμα από το παράθυρο. Χωρίς να μπορούν να φανταστούν την συνέχεις, το μυαλό τους πήγαινε σε κάποια φυσική επίσκεψη του στόλου προγραμματισμένη από τις δύο κυβερνήσεις. Το απροειδοποίητο της επίσκεψης τους προβλημάτιζε αλλά δεν τους ανησυχούσε. Ούτε η ταυτόχρονη ύπαρξη υδροπλάνων πάνω από την πόλη τους έβαλε υποψίες, τον εχθρό τον ήξεραν ότι προέρχεται από την ανατολή, από την Δύση δεν είχαμε σύνορα άρα και απειλή.

Κάποια στιγμή μια ατμάκατος φεύγει από την ναυαρχίδα της αρμάδας «Κόντε ντι Κανούρ» με κατεύθυνση την παραλία. Ο Νομάρχης έφυγε για την υποδοχή της «εθιμοτυπικής» επίσκεψης.

Η ατμάκατος αποβίβασε τον πλοίαρχο Φοσκίνι με τους υπασπιστές του και δύο ένοπλους ναύτες, πήγαν στο Ιταλικό προξενείο και αφού πήραν τον Ιταλό πρόξενο πήγαν στην Νομαρχία.

Οι Κερκυραίοι περίεργοι έτρεχαν στην προκυμαία να δουν το μεγαλοπρεπές θέαμα της αρμάδας.

Ο Νομάρχης έσπευσε στην Νομαρχία και σχεδόν έφτασε μαζί με την Ιταλική αντιπροσωπεία, δες τώρα την αφέλεια του ανυποψίαστου Νομάρχη, απευθύνθηκε στον Ιταλό ως εξής:

«Σας υποδεχόμαστε με χαρά, κύριε πλοίαρχε….» η συνομιλία έγινε στα Γαλλικά.

Και την ίδια στιγμή έκπληκτος άκουσε τον Ιταλό αξιωματικό να λέει «Ο αρχηγός του στόλου ναύαρχος Σολάρι, σας ζητά να παραδώσετε την πόλη της Κέρκυρας, την οποίαν άλλως θα καταλάβει με την βία!» και ταυτόχρονα του ενεχειρίασε έγγραφο που ήταν τελεσίγραφο του στόλαρχου, τι έλεγε το έγγραφο διάβασε να χαρείς θράσος:

"Κατά διαταγήν της κυβερνήσεως της ΑΜ του Βασιλέως της Ιταλίας θα προβώ εις την ειρηνικήν κατάληψιν της νήσου Κερκύρα".

Ο πλοίαρχος Φοσκίνι, αρχιεπιστολεύς της μοίρας, κομιστής του παρόντος εγγράφου, θα γνωστοποιήση τους όρους και τον τρόπον της τοιαύτης καταλήψεως. Εάν εκ μέρους υμών ή οιασδήποτε άλλης πολιτικής ή στρατιωτικής αρχής προβληθεί αντίστασις ή δυσχέρειαι, θα προβώ εις την κατάληψιν δια της βίας και θα θεωρήσω υμάς άμεσον υπεύθυνον οιασδήποτε συνεπείας.

«Η κατάλυψις θα αρχίση 30 λεπτά της ώρας μετά την επίδοσιν του περόντος και εκπνεούσης αυτής της προθεσμίας, εάν ο απεσταλμένος μου δεν επιστρέψη εις το πλοίον ή εάν δεν γίνουν δεκταί εις το ακέραιον αι υπό τούτου διατυπούμεναι αξιώσεις, θα αρχίσω δράσιν δια των μέσων και των δυνάμεων τας οποίας διαθέτω.

«Παρέχεται προθεσμία δύο ωρών δια να δοθή καιρός εις τους υπηκόους των ξένων δυνάμεων να συγκεντρωθούν εις τα προξενεία των ή να απομακρυνθούν από παντός στρατιωτικού οικοδομήματος».

Φτήνια επιχειρημάτων και ανθρωπιάς, αλλά δες πόσο ιταμοί ήταν οι Ιταλοί νεοπαποικιοκράτες;

Conte di Cavour 

Ο Νομάρχης δεν πίστευε στα μάτια του ψέλλισε

«Κύριε πλοίαρχε, πρέπει να συνεννοηθώ με την κυβέρνησή μου και φυσικά δεν προφτάνω σε μισή ώρα».

«Άλλωστε η προθεσμία της μισής ώρας δεν πρόκειται να παραταθεί».

«Αφήστε με τότε να συσκεφθώ με τις άλλες αρχές».

«Αυτό δεν σας το εμποδίζω. Συσκεφτείτε. Αλλά το τελεσίγραφο λήγει σε μισή ώρα. Ότι κάνετε θα το κάνετε σ αυτόν τον χρόνο, ο οποίος ήδη περνά. Δεν τον καθορίζω εγώ. Στην ναυαρχίδα ο αρχηγός της μοίρας τον μετρά τώρα και στο τριακοστό λεπτό θα δράση…» 

Ο Νομάρχης σπασμωδικά κινητοποίησε τους πάντες οι οποίοι λαχανιασμένοι έφτασαν και κατάπληκτοι άκουσαν το τελεσίγραφο, ο φρούραρχος συνταγματάρχης Παναγόπουλος, ο μητροπολίτης Αθηναγόρας, ο δήμαρχος και ο διοικητής χωροφυλακής ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΟΥΣ. 

ΚΙΚΙΡΙΚΟΥΟΥΟΥΟΥ

Νομίζεις τυχαία επιλέξανε την Κέρκυρα για να καταλάβουνε οι Ιταλοί; Φυσικά ΟΧΙ. Τα Επτάνησα τα θεωρούσανε σαν Ιταλικό έδαφος που κάποια στιγμή έπρεπε να ενσωματώσουν στο Ιταλικό κράτος, το ότι δεν είχαν ούτε ένα Ιταλό πολίτη στα Επτάνησα αυτό δεν ήταν κάτι που τους απασχολούσε.

Στο πολύ πρόσφατο παρελθών οι Ιταλοί έκαναν πάμπολλες εχθρικές ενέργειες εναντίον των Ελλήνων, αποκορύφωμα βέβαια θα είναι η μελλοντική Ιταλική επίθεση την 28η Οκτωβρίου 1940, ο λόγος αυτής της Ιταλικής πολιτικής ΠΡΟΣ ΑΝΑΤΟΛΑΣ (Ντραγκ ναχ Όστεν) οφειλόταν στην επιθυμία επέκτασης και επειδή δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τις μεγάλες αποικιακές δυνάμεις, επέλεξε σαν τόπο επιρροής την Αλβανία, την Ελλάδα, την Τουρκία και τις διαθέσιμες περιοχές της Β Αφρικής, φυσικά η Αγγλική κυριαρχία σε Κύπρο Μάλτα και Σουέζ ήταν αδιαμφισβήτητες και δεν χωρούσε η Ιταλική επεκτατικότητα.

Ας δούμε όμως την επεμβασιακή πολιτική των Ιταλών στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου:

Βλέπουμε λοιπόν τον Ιταλικό στόλο να παίρνει μέρος στην διεθνή κατοχή της Κρήτης το 1896, ανώτατος μάλιστα ναύαρχος ήταν ο Ιταλός Καβαριάνι, όταν βομβαρδίστηκε το Ακρωτήρι που είχαν συγκεντρωθεί οι Κρήτες που είχαν δίπλα τους την διάσημη Γαλλιδολεβαντίνα κοκότα μαντάμ Ορτάνς τα πυρά διηύθυνε από την ναυαρχίδα του ο εν λόγω ναύαρχος, πρέπει να του αναγνωριστεί όμως ότι όταν είδε με τα κιάλια του τον Σπύρο Καγιαλέ να μετατρέπεται σε ιστό προκειμένου να κρατήσει την βληθείσα επαναστατική σημαία θαύμασε την παλικαριά και ΕΞΑΛΛΑ κραύγαζε να σταματήσουν το πυρ και να ειδοποιήσουν και τα λοιπά πλοία.

Στις 16/9/1911 η Ιταλία κήρυξε πόλεμο στην Τουρκία και κατέλαβε την Τριπολίτιδα και Κυρηναϊκή και τα Δωδεκάνησα και άρχισε να διεκδικεί την κυριότητα του στενού του Οτράντο και να βάζει τα θεμέλια για την Βαλκανική της επέμβαση, προσέκρουσε όμως στην αντίδραση της Αυστροουγγαρίας που και αυτή ενδιαφερόταν για τον έλεγχο της Αδριατικής, η κατάληψη των Δωδεκανήσων είχε σαν αποτέλεσμα να μη μπορέσει να τα ελευθερώσει η Ελλάδα στους Βαλκανικούς πολέμους.

Καθώς η Τουρκία αποτραβιόταν από την Ευρώπη κατάφερε με ενέργειές της την δημιουργία του Αλβανικού κράτους, ένα κράτος που σκόπευε να μετατρέψει σαν προγεφύρωμα κατά των λοιπών Βαλκανικών λαών. 

Σε όλο τον πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο προσπάθησε να εδραιώσει το Αλβανικό προγεφύρωμα και να το επεκτείνει εις βάρος της Ελλάδος επωφελούμενη από την στάση του Βασιλιά Κωνσταντίνου, τον οποίο χρησιμοποίησε στην πραγματικότητα για την επίτευξη των στόχων της, εμπόδιο σε αυτές τις προοπτικές της στάθηκε ο Ε Βενιζέλος.

Το 1916 ο Ιταλικός στρατός μπήκε στα Ιωάννινα και την Κέρκυρα και κατευθυνόταν προς Νότο, στην Κέρκυρα οι Ιταλοί είχαν εγκαταστήσει στρατιωτική δύναμη που καταυλιζόταν στο Νέο Φρούριο, πίστευαν ότι το έδαφος των Επτανησίων ήταν Ιταλικό που είχε σφετεριστεί η Ελλάδα Ο διοικητής του Ιταλικού αποσπάσματος στην πύλη του Νέου Φρουρίου κρέμασε ένα ΚΟΚΟΡΑ και από κάτω την επιγραφή «ΟΤΑΝ Ο ΚΟΚΟΡΑΣ ΛΑΛΗΣΕΙ, ΤΟΤΕ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ». 

Οι σχέσεις των Ιταλών και των Κερκυραίων υπήρξαν πάντα εχθρικές η δε επιγραφή του Κόκορα ήταν καρφί στο μάτι τους και όταν το 1918 χάρη στις ενέργειες του Ε Βενιζέλου αποφασίστηκε ότι οι Ιταλοί έπρεπε να εγκαταλείψουν το νησί, ο διοικητής της Ιταλικής αυτής μονάδος φοβούμενος τις αντιδράσεις των νησιωτών αποφάσισε να φύγει ΜΥΣΤΙΚΑ ΝΥΚΤΑ, έλα όμως που το αντελήφθησαν οι Κερκυραίοι, καθώς πορευόντουσαν οι Ιταλοί στρατιώτες προς την προκυμαία για να επιβιβαστούν στα πλοία που θα τους πήγαιναν στην Ιταλία, καθ όλη την πορεία τους από τα σπίτια τους οι Κερκυραίοι άρχισαν να κακαρίζουν ΚΙΚΙΡΙΚΟΥΟΥΟΥΟΥ, ένα κακάρισμα που τους συνόδεψε μέχρι τα πλοία, απίστευτο αλλά χάρη στον Ε Βενιζέλο ο ξύλινος κόκορας είχε λαλήσει. ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΖΟΥΡΑ.

Οι Ιταλοί βέβαια δεν έκρυψαν τις βλέψεις τους και προς την Μ Ασία , απαίτησαν μέχρι και την Σμύρνη , τέλος περιορίστηκαν στην Ιταλική ζώνη κατοχής με όριο τον Μαίανδρο, αυτή η ζώνη υπήρξε η βάση των τούρκικων άτακτων δυνάμεων κατά των Ελλήνων. Από εκεί κατευθύνθηκαν το 1919 και κατέλαβαν το Αιδίνιο, εκεί επέστρεψαν μετά την αντεπίθεση των Ελλήνων, δες τι γράφει για τα επεισόδια η ΔΙΣ « Τούρκοι αιχμάλωτοι εβεβαίωσαν ότι την επίθεσιν κατά του Αιδινίου οργάνωσαν, διηύθυναν και συνετήρησαν Ιταλοί. Ιταλικόν πυροβολικόν και πολυβόλα εχρησιμοποιήθησαν από Ιταλούς αξιωματικούς και οπλίτας». 

Και τώρα είχαμε να κάνουμε και με τον Ιταλικό Φασισμό του Μουσολίνι.

H ΑΠΟΦΑΣΗ

Η σύσκεψη του Νομάρχη στην πραγματικότητα δεν είχε κανένα περιθώριο αποφάσεων, αντίσταση δεν μπορούσαν να κάνουν, στρατό δεν είχαν (λιγότερους από 100 άνδρες), όπλα δεν είχαν, ναυτική δύναμη είχαν μόνο ένα τορπιλοβόλο, τα φρούρια ου νησιού Παλαιό και Νέο ήταν παροπλισμένα από την εποχή αποχώρησης των Άγγλων και την συνθήκη της 29/3/1864 η οποία προέβλεπε διαρκούς ουδετερότητας των νήσων.

Η Κέρκυρα λοιπόν ήταν διεθνώς αναγνωρισμένη ως ουδέτερη περιοχή και η απειλή κατάληψης της νήσου από τους Ιταλούς ήταν παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, Βέβαια αυτά για τον Μουσολίνι ήταν ψιλά γράμματα

Στο Παλαιό φρούριο λειτουργούσε ένα νοσοκομείο και στο Νέο Αστυνομική σχολή υπό Άγγλων οργανωτών. ΑΛΛΑ ΚΑΙ στο Παλαιό και στο νέο στεγαζόντουσαν 6 με 7 χιλιάδες πρόσφυγες από την Μ Ασία καθώς και 300 ορφανά που τελούσαν υπό την προστασία του Δημάρχου του Λονδίνου (αυτοί οι Άγγλοι καλά καλά άφησαν τον Κεμάλ να σφάξει τους Ελληνικούς πληθυσμούς της Μ Ασίας και μετά άρχισαν τις ευεργεσίες!!!!).

Διαταγή όμως άσκοπου αιματοκυλίσματος δεν μπορούσε να δώσει ο Νομάρχης παρά μόνο η κυβέρνηση ΑΛΛΑ οι Ιταλοί απαγόρευσαν κάθε επικοινωνία με την Αθήνα, έτσι δεν έμενε παρά να παραδώσουν την πόλη.

Σκέψη αντίστασης πρόβαλε μόνο ο μητροπολίτης Αθηναγόρας, όμως όλοι οι άλλοι αντέδρασαν και ορθά, έτσι λοιπόν στον αναμένοντα πλοίαρχο Φοσκίνι οι πέντε αυτοί άνθρωποι του ανακοίνωσαν την απόφασή τους:

«Η ΠΟΛΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΑΔΙΝΟΤΑΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΒΑΛΕ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΣ ΕΡΘΟΥΝ ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ».

Μόλις απομακρύνθηκε ο πλοίαρχος Φοσκίνι ο Νομάρχης έσπευσε στο τηλεγραφείο για να αναφέρει τα γεγονότα και αν η κυβέρνηση αποφάσιζε αντίσταση θα οργάνωναν τοπικές αρχές για αγώνα.

Ας επανέλθομε όμως στην συνάντηση του Νομάρχη και του πλοίαρχου Φοσκίνι άκουσε τον διάλογο που γίνηκε:

- Κύριε πλοίαρχε, διαμαρτύρομαι εν πρώτοις για την ενέργειά σας, γιατί η Κέρκυρα με την συνθήκη της 29/3/1864 είναι ουδετέρα.

- Την απάντησή σας, κύριε Νομάρχα (τον έκοψε ο Ιταλός).

- Η απάντησή μου είναι δεν σας παραδίδω την πόλη…. (καθώς ο πλοίαρχος Φοσκίνι έκανε μια νευρική κίνηση, ο νομάρχης συμπλήρωσε) Αλλά και δεν θα προβληθεί αντίσταση. Διαμηνύσατε στον ναύαρχό σας ότι δεν διαθέτω δύναμη και υποκύπτω στην βία…

- Τότε λάβετε αυτό το σημείωμα έχει τους όρους του ναυάρχου Σολάρι.

ΟΙ ΟΡΟΙ 

1. Μέχρι της 4ης απογευματινής θα έχει υποσταλεί η Ελληνική σημαία και θα έχει αναρτηθεί η Ιταλική, η οποία θα χαιρετηθεί με 21 κανονιοβολισμούς.

2. Η διοίκηση της νήσου θα αναληφθή από τον υποναύαρχο Μπελλίνι.

3. Στον υποναύαρχο Μπελλίνι θα παραδοθούν όλοι οι στρατώνες των στρατιωτικών δυνάμεων και της Χωροφυλακής, οι οποίες θα αφοπλιστούν.

4. Θα παραδοθούν όλα τα όπλα των στρατευμάτων και των αποθηκών υλικού πολέμου.

5. Οι Έλληνες στρατιώτες μετά τον αφοπλισμό τους, θα συγκεντρωθούν σε ένα μικρό στρατώνα.

6. Θα απαγορευτεί η κυκλοφορία των Ελλήνων αξιωματικών και στρατιωτών.

7. Θα ετοιμαστούν οι στρατώνες για τα στρατεύματα κατοχής.

8. Θα διακοπούν οι τηλεγραφικές, τηλεφωνικές και ταχυδρομικές επικοινωνίες.

9. Θα επιβληθεί ιταλικός έλεγχος στις συγκοινωνίες ξηράς και τις θαλάσσιες μεταφορές.

Ο πρώτος όρος των Ιταλών προέβλεπε τα πιο κάτω:

Μέχρι της 4ης απογευματινής θα έχει υποσταλεί η Ελληνική σημαία και θα έχει αναρτηθεί η Ιταλική, η οποία θα χαιρετηθεί με 21 κανονιοβολισμούς.

Λουκά 22, 25 

Οι βασιλείς των εθνών κυριεύουσιν αυτών, και οι εξουσιάζοντες αυτών ευεργέται καλούνται.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ 

Οι βασιλείς των εθνών κυριεύουν επί αυτών δια τυραννικής δυνάμεως. Και αυτοί που έχουν εξουσία ως ηγεμόνες επ αυτών ζητούν να ονομάζονται ευεργέτες.

Λες και αυτό το εδάφιο είναι τόσο διαχρονικό που πλήρως εφαρμόζεται στην πρώτη απαίτηση των Ιταλών.

Ο ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ

Αμέσως ο πλοίαρχος έφυγε και κατευθύνθηκε προς την ναυαρχίδα, οι Έλληνες επίσημοι έτρεξαν ο κάθε ένας στην θέση του, ο Νομάρχης στο τηλεγραφείο για να επικοινωνήσει με την κυβέρνηση, σε κανένα δεν περνούσε η υπόνοια ότι στην Ελλάδα και δη στην ουδέτερη Κέρκυρα θα πρωτοέκανε τους γκαγκστερισμούς του ο Φασισμός.

Ενώ όμως ο Νομάρχης Ευρυπαίος πήγαινε στο τηλεγραφείο τα γεγονότα έγιναν γνωστά στην πόλη της Κέρκυρας και πλήθη έτρεχαν στην παραλία μερικοί μάλιστα μη πιστεύοντας στην τερατώδη είδηση πήγαιναν για να βεβαιωθούν, εξ άλλου ακόμα η Ελληνική σημαία εξακολουθούσε εν κυματίζει στο Νέο Φρούριο, ο δε ιταλικός στόλος είχε απλωθεί σε τόξο μεταξύ της παραλίας και της νήσου Βίδο.

Στα ιταλικά πολεμικά άρχισαν έντονες κινήσεις, οι πύργοι των θωρηκτών έστρεψαν τις κάνες τους προς την πόλη, το πλήθος όμως παρέμενε και παρακολουθούσε, μερικοί μάλιστα κολυμβητές στέκονταν και αυτοί όρθιοι στο νερό και έβλεπαν το απροσδόκητο.

Ξαφνικά το «Κόντε ντι Καβούρ»άρχισε να βάλει και κτύπησε το Νέο φρούριο κοντά στην Ελληνική σημαία και στεγάζοντο οι Μικρασιάτες πρόσφυγες. Τότε μόνο κατάλαβαν με φωνές και σκόρπισαν, μια φωνή ακούστηκε «Μας βομβαρδίζουν ! Οι δειλοί ! Οι δολοφόνοι»

Αμέσως μετά άρχισε να βάλει το «Σαν Τζιόρτζιο» και ακολούθησαν τα δύο θωρηκτά και ένα καταδρομικό. 30 κάνες των 150 και 180 χιλιοστών έριχναν οβίδες στα δύο ανοχύρωτα φρούρια , οβίδες έπεσαν στο προάστιο του Αγίου Ρόκκου και σκόρπισαν τον θάνατο, ένα θραύσμα κτύπησε ένα κοριτσάκι την κόρη του λοχαγού Βρυώνη , ανάσκαψαν το εβραϊκό νεκροταφείο .

Οι πρόσφυγες έτρεχαν πανικόβλητοι στις υπόγειες στοές των φρουρίων, αρκετοί σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν

Το μικρό Ελληνικό τορπιλοβόλο σήκωσε άγκυρα και προσπάθησε να φύγει , αλλά του έφραξε τον δρόμο ένα ιταλικό αντιτορπιλικό και επέστρεψε στην θέση του.

Ο μητροπολίτης Αθηναγόρας πήδησε σε μια βάρκα μαζί με δύο ιερείς και θέλησε να κατευθυνθεί προς τα ιταλικά πολεμικά που βομβάρδιζαν, με δυσκολία μεταπείσθηκε.

15 νεκρούς και 35 τραυματίες στοίχισε ο βομβαρδισμός, τα θύματα άνηκαν στους δυστυχείς πρόσφυγες του Παλαιού φρουρίου, αλλά και στους κατοίκους του Αγίου Ρόκκου, οι προκλητικοί ιταλοί άνοιξαν ένα λάκκο αργότερα στις παρυφές του φρουρίου και έριξαν τα 15 πτώματα, οι περισσότεροι των φονευθέντων ήταν γυναίκες και παιδιά. 

ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΣΟΛΑΡΙ 

Για τους Κερκυραίους αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν άγνωστος, ερχόταν συχνά σαν τουρίστας και τον γνώριζαν σαν παρουσία, ο ίδιος δε γνώριζε από πρώτο χέρι ότι το νησί ήταν ανοχύρωτο και ότι τα δύο φρούριά του ήταν διακοσμητικά.

Ο ΧΑΤΖΗΑΦΕΝΤΗΣ

Ο Πατήρ Αρσένιος ο Καππαδόκης (Χατζή αφέντης) γεννήθηκε στα Φάρασα ή Βαρασιό της Καππαδοκίας στα 1840 από γονείς πλούσιους από αρετή και μέτριους σε υλικά αγαθά, ο πατέρας του ήταν δάσκαλος και λεγόταν Ελευθέριος ή Χατζηλευτέρης το επίθετό τους ήταν Αννητσαληχος ή Αρτζίδης(παρατσούκλι) η μητέρα του λεγόταν Βαρβάρα το γένος Φράγκου ή Φραγκοπούλου με παρατσούκλι Τσαπάρη, αυτοί οι άνθρωποι είχαν δύο αγόρια τους Βλάσιο και Θεόδωρο(πατήρ Αρσένιος), τα παιδιά αυτά από νωρίς έμειναν ορφανά και τα μεγάλωσε η θεία τους. Ο Θεόδωρος όταν μεγάλωσε πήγε στην Νίγδη στην αδελφή του πατέρα του που ήταν δασκάλα .και εκεί σπούδασε.

Στην συνέχεια πήγε στην Σμύρνη που εκεί έμαθε εκτός από τα εκκλησιαστικά γράμματα Ελληνικά, Τούρκικα, Αρμένικα και λίγα Γαλλικά.

Εικοσιέξη χρονών παιδί κοινοβίασε στην Ι Μ Φλαβιανών (Ζιντζί Ντερέ και μετονομάστηκε σε Αρσένιο. 

Όμως δεν έχω σκοπό να κάνω περιγραφή της εκπληκτικής του Θρησκευτικής πορείας, διότι ο άνθρωπος αυτός ανέβηκε σε μεγάλα ύψη αγιοσύνης είναι δε ο ΝΟΝΟΣ του πατρός Πλαισίου του Αγιορίτου τον οποίο ονόμασε κατά κόσμο Αρσένιο. Θέλω όμως να σταθώ στις προφητικές του ικανότητες.

Ο άνθρωπος αυτός που ζούσε στα βάθη της Ασίας χωρίς πληροφόρηση γεγονότων αποκομμένος από τα τεκταίνομενα είπε μεταξύ των άλλων και το τι θα συμβεί στους Έλληνες του χωριού του, δες λοιπόν τι προφήτευε :

«Όταν θα πάμε στην Ελλάδα, το χωριό μας θα σπαρθή σε πολλά μέρη της, θα γίνει γαρμάν τσοεμάν ( φύρδην μίγδην). Εγώ θα ζήσω τότε μόνο σαράντα μέρες στην Ελλάδα και θα πεθάνω σε ένα νησί». 

Γνώριζε τόσο καλά τον χρόνο που θα έφευγαν από τα Φάρασα ώστε έλεγε στους Φαρασιώτες να μη ξανοίγονται αλλά να κάνουν οικονομίες για τον δρόμο.

Ένα χρόνο πριν την ανταλλαγή πήγε μια γυναίκα και του είπε:

«Έχω ευχή Χατζηαφέντη άκουσα ότι φέτος θα μας σηκώσουν».

Ο πατήρ Αρσένιος της είπε : «Ησύχασε και κάνε ακόμη τις δουλειές σου, διότι θέλουμε ένα χρόνο ακόμα»

Όταν έφτασε ο καιρός του ξεσπιτώματος βάφτισε όλα τα παιδιά του χωριού, φύλαξε όλα το ιερά σκεύη που δεν μπορούσαν να μεταφέρουν σε ασφαλή μέρη (λέγεται ότι έσκαβε μια βδομάδα), λειτούργησε όλα τα εκκλησάκια και εξωκλήσια της περιοχής και στις 14/8/1924 έγινε η φυγή.

Οι άνθρωποι αυτοί πέρασαν από το Κερατσίνι και μετά μεγάλο μέρος τους πήγε στην Κέρκυρα, ο πατήρ Αρσένιος έζησε δύο βδομάδες στο Κάστρο της Κέρκυρας και λειτούργησε δύο φορές στον Ι.Ν. του Αγίου Γεωργίου, άλλη μια βδομάδα έζησε στο Νοσοκομείο και πέθανε. Ετάφη στο κοιμητήρι της Κέρκυρας 10/11/1924 83 ετών.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Ο δυστυχής Ευριπαίος μόλις τελείωσε το πρώτο προς την κυβέρνηση τηλεγράφημα υποχρεώθηκε να στείλει και δεύτερο διότι οι Ιταλοί άρχισαν να βομβαρδίζουν το άοπλο νησί, ξεκίνησαν οι θρασύδειλοι πόλεμο χωρίς να έχουν απέναντί τους στρατό, το ίδιο θα κάνει σε όλη την ιστορία του ο Φασισμός θα καταλάβει την γυμνή Αλβανία , θα πολεμήσει με τον ξυπόλητο στρατό του Χαιλέ Σελασιέ στην Αιθιοπία και όταν θα βρεθεί απέναντι σε Δαβάκηδες θα χάσουν και τα αυγά και τα καλάθια, ο στόλος των Ιταλών την εποχή αυτή είναι ο 5ος σε μέγεθος στόλος του κόσμου και όμως παρατάχτηκε απέναντι λουόμενους και άοπλους πολίτες, αυτός ο στόλος βέβαια δεν θα τολμήσει να αντιμετωπίσει (ενισχυμένος από προσθήκη νέων μονάδων) τον Αγγλικό και θα μείνει κρυμμένος στον Τάραντα, όπου και θα υποστεί επίθεση και καταστροφή.

Μόλις πήρε το 2ο τηλεγράφημα ο Πλαστήρας στο μυαλό του δεν υπήρχε παρά μόνο ένα πράγμα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ έξαλλος άρπαξε το τηλέφωνο και κάλεσε τον Γονατά, ο Γονατάς θυμάσαι ξύπνησε και δεν πίστευε στα αυτιά το, τρόμαξε όταν άκουσε τον πλαστήρα να λέει: 

« Τρέχω στο τηλεγραφείο. Θα διατάξω τον φρούραρχο της Κερκύρας να χτυπήσει τους Ιταλούς».

«Στάσου Νίκο λίγο. Να το συζητήσουμε» του φώναξε, αλλά ο Πλαστήρας είχε κατεβάσει το ακουστικό και με το αυτοκίνητο και τον υπασπιστή του (λοχαγό Παπαμαντέλλο) πήγαινε στην πλατεία Κ Κοτζιά.. 

Μόλις τον είδαν στο τηλεγραφείο η παρουσία του προκάλεσε έκπληξη , συνοδευόταν από τον Παπαμαντέλλο δύο ακόμα αξιωματικού και άνδρες της Χωροφυλακής (η αστυνομία δεν είχε ακόμα συσταθεί).

Ζήτησε να συνδεθεί με την Κέρκυρα, βλοσυρός, ψηλός, μαυριδερός ντυμένος με στολή τριμμένη και ατημέλητη, ένας σωστός μπαρουτοκαπνισμένος στρατιώτης, σε λίγο ο υπάλληλος του είπε «Κύριε αρχηγέ, ο κύριος νομάρχης σας ακούει». Ο Πλαστήρας άρχισε να υπαγορεύει: 

«Προς όλας τας αρχάς Κερκύρας, στρατιωτικά και πολιτικά. Επείγουσα, απόρρητος, να εκτελεστεί κατά γράμμα»

«Λαβών γνώσιν του βομβαρδισμού της νήσου παρά του ιταλικού στόλου δίδω υμίν διαταγήν όπως….» Εκείνη την στιγμή ακουστήκαν φωνές μεγάλος θόρυβος στην αίθουσα και άνθρωποι οι οποίοι έτρεχαν, ο Πλαστήρας γύρισε να δει ενώ υπαγόρευε την διαταγή «αντισταθείτε δια των όπλων». Πριν όμως ο υπάλληλος μεταδώσει το τηλεγράφημα που θα είχε τρομερή ιστορική σημασία για την Ελλάδα, ένα χέρι άρπαξε το χέρι του υπαλλήλου από το χειριστήριο. Ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν άλλος από τον Στ Γονατά.

Η περιγραφή που αφηγούμαι είναι αληθινή όσο και αν φαίνεται σαν μυθιστόρημα ή σκηνή κινηματογραφικής ταινίας, την αφηγήθηκε ο Στυλιανός Γονατάς στον ιστορικό Γρηγόρη Δαφνή.

Τι είχε συμβεί ο Στ Γονατά είδε τις τρομερές συνέπειες, που εν πάσει περιπτώσει επιδίωκαν οι Ιταλοί και έτρεξε στο υπουργείο Εξωτερικών διάβασε την διακοίνωση, μετά άρπαξε τον υπουργό Αλεξανδρή και έσπευσε προς το τηλεγραφείο. Μόλις έφτασαν στο τηλεγραφείο ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός πετάχτηκαν έξω ορμητικά μαζί με τον υπασπιστή του Γονατά και άνδρες της ασφάλειας, η παρουσία της δεύτερης ομάδας προκάλεσε κατάπληξη στους λιγοστούς υπαλλήλους, τρέχοντας λοιπόν διέκριναν την ψιλόλιγνη σιλουέτα του Πλαστήρα που ήταν σκυμμένος πάνω στον τηλεγραφητή και του υπαγόρευε, άρχισαν να φωνάζουν και την τελευταία στιγμή ο Γονατά έπιασε το χέρι του τηλεγραφητή.

Μόλις το είδε αυτό ο Πλαστήρας έκπληκτος και αγριεμένος είπε «Γιατί αυτό; Τι τρέχει;».

Ο Γονατάς το πήρε από το μπράτσο παρέκει και μπροστά στα έκπληκτα μάτια υπαλλήλων και χωροφυλακών έγινε μια αποφασιστική συζήτηση κορυφής για ειρήνη και πόλεμο για καταστροφή και σύνεση.

Ο Πλαστήρας επέμενε ότι πρέπει να κτυπηθούν οι Ιταλοί ανεξάρτητα από την έκβαση της μάχης, αλλιώς θα κατέρρεε το γόητρο της Ελλάδος, άλλωστε πίστευε ότι ο Μουσολίνι θα υποχωρούσε αν έβλεπε την αποφασιστικότητα της Ελλάδος

Ο Γονατάς του αντέτεινε ότι αυτό ακριβώς ήθελε ο Μουσολίνι , για να μείνει μονίμως στην Κέρκυρα και να καταλάβει και άλλα σημεία. Την αφορμή πήρε από την δολοφονία Τελλίνι και η ένοπλη αντίσταση των Ελλήνων θα του προσέφερε μεγάλη εκδούλευση και θα δικαιωνόταν ο βομβαρδισμός της Κερκύρας 

Απ ότι καταλαβαίνεις δίκαιο είχε ο Γονατάς, η συζήτηση όμως συνεχίστηκε και όλοι παρακολουθούσαν με τεντωμένες τις αισθήσεις τους, τελικά με μεγάλη δυσκολία ο πλαστήρα υπεχώρησε. Και οι δύο συναρχηγοί ξεκίνησαν να φύγουν , την στιγμή εκείνη ο τηλεγραφητής με μάτια γεμάτα απορία ρώτησε:

«Τι να κάνω, κύριε αρχηγέ;» 

«Μην κάνεις τίποτα, κλείσε και κόψε την επικοινωνία με την Κέρκυρα».

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Στην Κέρκυρα υπήρξε μια αμηχανία, ο Νομάρχης και ο Φρούραρχος είχαν πάει στο τηλεγραφείο και κοίταζαν την μισοτελειωμένη διαταγή του πλαστήρα «δίδω υμίν διαταγή όπως» δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί σταματήσει η λήψη του τηλεγραφήματος, μάταια καλούσαν και ξανακαλούσαν για ολοκλήρωση της εντολής.

Έξω οι βόμβες συνέχισαν να πέφτουν, στο λιμάνι οι λουόμενοι και το συγκεντρωμένο πλήθος έτρεχαν να καλυφθούν. Στις 4.27 ο νομάρχης έδωσε διαταγή «Υψώσατε λευκή σημαία στο φρούριο».

Ευθύς αμέσως ο βομβαρδισμός σταμάτησε, αμέσως στόλος από άκατους γεμάτους στρατό εφόρμησε στο λιμάνι, στρατιώτες πηδούσαν να καταλάβουν θέσεις λες και είχαν να αντιμετωπίσουν τον πιο επικίνδυνο πάνοπλο στρατό, αξιωματικοί με στολή εκστρατείας οργάνωναν προγεφύρωμα με πολυβόλα και φορητά πυροβόλα, δύναμη πλήρους συντάγματος αποβιβάστηκε στην προκυμαία και σε άλλα σημεία της παραλίας, το σύνταγμα κινήθηκε προς το Παλαιό φρούριο, διέσχισαν με άπειρες προφυλάξεις τους έρημους δρόμους, έστησαν πυροβολεία, παράταξαν κανόνια στην πλατεία, οργάνωσαν περιπόλους, οι «γενναίοι»Ιταλοί πολεμούσαν στην φαντασία τους με τον φανταστικό ισχυρότερο στρατό του κόσμου. Οι σάλπιγγες ήχησαν επίθεση και ολόκληρο αποβατικό στράτευμα με γενική έφοδο πεζοναυτών, στρατιωτών και ναυτών που συναγωνίζοντο να δείξουν το απαράμιλλο «θάρρος» τους να καταλάβουν τα κενά στρατού οχυρά !!!!

Η «κατάληψη» του κάστρου τους απεκάλυψε την ανυπαρξία στρατού και οπλισμού, το μόνο που είδαν στο κάστρο οι «γενναίοι» εισβολείς ήταν χιλιάδες πρόσφυγες στριμωγμένους στις στοές, πτώματα γυναικών και παιδιών χαλάσματα και κραυγές από πληγωμένους πρόσφυγες από τον «ηρωικότατο» Ιταλικό βομβαρδισμό.

Οι «γενναιότατοι» ύψωσαν την Ιταλική σημαία με αλαλαγμούς θριάμβου και μετά μια διμοιρία επιτέθηκε στο έρημο στρατολογικό Γραφείο που αφού έσπασε με τα κοντάκια των την πόρτα και γάζωσαν τους τοίχους του με πυροβολισμούς επιδόθηκαν στην «ηρωική» καταστροφή επίπλων και αρχείων. 

Οι ηρωισμοί των Ιταλών την ημέρα αυτή δεν είχαν τέλος. 

Μια ομάδα «κυρίευσε» το νοσοκομείο και έδωσε την καταπληκτικά ηρωική διαταγή οι ασθενείς να εγκαταλείψουν το κτήριο στις διαμαρτυρίες του γιατρού ο επικεφαλής αξιωματικός απάντησε «Σινιόρ, πόλεμο έχουμε και το νοσοκομείο σας θα χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες του στρατού μας»!!!!!!

Με την ίδια έξαψη ξέσπασαν στην άδεια Αστυνομική Σχολή και στο σπίτι του Άγγλου οργανωτή που το κυρίευσαν εξ εφόδου και επιδόθηκαν στην μέγιστη πολεμική πράξη της εκπαραθυρώσεως των επίπλων του.

ΜΠΡΑΒΟ ΚΟΛΟΝΝΕΛΟ, τα κατάφερες να νικήσεις. 

ΚΑΤΟΧΗ

Η «μάχη» της Κερκύρας άρχισε 4.27΄ και τελείωσε 6.30΄ η μικρά φρουρά της Κέρκυρας ΔΕΝ παραδόθηκε υπό τον συνταγματάρχη Παναγόπουλο συμπτύχθηκε στο εσωτερικό. Ο ναύαρχος Σολάρι έβγαλε προκήρυξη στην οποία μιλούσε για την δολοφονία του Τελλίνι, την άρνηση της Ελληνικής κυβέρνησης να δεχθεί «τους δίκαιους όρους» της Ιταλικής κυβέρνησης, την απόφαση να καταληφθεί η νήσος, η πράξη αυτή «δεν ήταν πολεμική παρά ειρηνική», την « προσωρινότητα» της κατοχής και την λήψη μέτρων για την ασφάλεια των ιταλικών στρατευμάτων.

Ένα απόσπασμα αναζήτησε τον Νομάρχη Ευριπαίο, τον βρήκε στο τηλεγραφείο και τον συνέλαβε και στην συνέχεια τον οδήγησε στην ναυαρχίδα των Ιταλών. 

Ο πλοίαρχος Φοσκίνι του απήγγειλε μάλιστα και την εξής κατηγορία:

«Σας συλλάβαμε γιατί σεις είστε υπεύθυνος του βομβαρδισμού και των θυμάτων του, εφόσον δεν δεχτήκατε να υψώσετε εξαρχής την ιταλική σημαία και να παραδώσετε την πόλη».

«Έκανα το καθήκον μου, έτσι έπρεπε να κάνω».

«Αλλά δεν σκεφτήκατε ότι εκθέτετε τον πληθυσμό σε κίνδυνο θανάτου;» 

«Δεν θα διέτρεχε κανένα κίνδυνο αν δεν τον βομβαρδίζατε. Προς τι ο βομβαρδισμός; Σας είχα γνωστοποιήσει ότι δεν θα σας χτυπήσουμε».

«Είπατε απλώς μια κουβέντα. Πως θα ήμαστε σίγουροι ότι δεν θα μας προσβάλλατε ενόπλως όταν θα κάναμε την απόβαση; Γι αυτό σας βομβαρδίσαμε».

Ο Νομάρχης οδηγήθηκε στον Σολάρι που τον δέχτηκε στο καρέ του.

«Θα παραμείνετε σήμερα φιλοξενούμενος μου, κύριε νομάρχα, για λόγους ασφαλείας και αύριο θα σας στείλουμε στην Αθήνα».

«Μα γιατί ενεργήσατε τον βομβαρδισμό; Σκοτώσατε αθώους ανθρώπους χωρίς λόγο».

«Ότι έκανα το έκανα εκτελώντας πιστά λεπτομερείς διαταγές της κυβερνήσεως μου. Είχα διαταγή να βομβαρδίσω την πόλη οπωσδήποτε» 

Την ίδια δήλωση έκανε και στον Αθηναγόρα δύο μέρες αργότερα. Δες τον διάλογο του με τον Αθηναγόρα.

«Ναύαρχε Σολάρι σας θεωρούμε όλοι φιλέλληνα και φίλον της Κερκύρας. Αλλά τα κανόνια σας εξόντωσαν αμάχους, σκότωσαν γυναίκες και παιδιά. Διαπράξατε έγκλημα πρωτοφανές κύριε ναύαρχε».

«Πιστέψατέ με, Σεβασμιώτατε, εξετέλεσα διαταγάς. Ως στρατιώτης ήμουν υποχρεωμένος να υπακούσω». 

Και να σκεφτείς ότι ο Μουσολίνι αργότερα χαρακτήριζε τον βομβαρδισμό σαν περιττό και ο Ιταλός υπουργός των Ναυτικών επιτίμησε τον Σολάρι γιατί άνοιξε πυρ.

ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ 

Αν με ρωτήσεις τι πιστεύω; Τον Σολάρι ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ , θέατρο έπαιζε εκ των υστέρων η Ιταλική κυβέρνηση.

ΚΗΔΕΙΑ

Στην Κέρκυρα θρηνούσαμε 15 νεκρούς και περιθάλπαμε 35 τραυματίες, τα θύματα αυτά στο σύνολό τους άνηκαν στους Μικρασιάτες πρόσφυγες αλλά και στους κατοίκους του Αγίου Ρόκκου.

Οι Ιταλοί άνοιξαν στις παρυφές του φρουρίου μεγάλο λάκκο και έριξαν τα πτώματα των 15 νεκρών (για να αποφύγουν τα γενναία παιδία της Ιταλίας, δάκρυα και λυγμούς των συγγενών που δεν θα το άντεχε η ευαίσθητη καρδία τους) . Οι γενναιότατοι Ιταλοί μας επέστρεψαν το Νοσοκομείο μας που είχαν απ ότι θυμάσαι καταλάβει για να περιθάλψουμε τους 35 τραυματίες (τους είμαστε ευγνώμονες). 

Και τι τραυματίες ήταν μα γυναίκες και παιδιά, εκεί λοιπόν ξεψύχησε η κορούλα του λοχαγού Βρυώνη, που είχε κτυπηθεί από τις Ιταλικές οβίδες.

Η κηδεία της παιδούλας το ίδιο απόγευμα υπήρξε η αφορμή να εκδηλώσει ο Κερκυραϊκός λαός κατά της Ιταλικής κατοχής, Οι καμπάνες κτυπούσαν νεκρώσιμα από την στιγμή που πέθανε. Και όλοι οι κάτοικοι πλημμύρισαν τον χώρο του νοσοκομείου και παρακολούθησαν την ταφή μέχρι το νεκροταφείο.

Οι Ιταλοί απαγόρευσαν την κηδεία, αλλά οι Κερκυραίοι περιφρόνησαν επιδεικτικά την εντολή απαγόρευσης της κυκλοφορίας, και τα γενναία παιδιά της Ιταλικής γης, τα καμάρια του Μουσολίνι και του Σολάρι δεν τόλμησαν να διαλύσουν την πομπή. Εκατοντάδες στεφάνια συνόδεψαν το φέρετρο της μικρούλας, που πυρετωδώς δούλεψε για να κατασκευαστούν όλος ο Κερκυραϊκός λαός, τα λουλούδια βουνά πάνω στο μνήμα της, δάκρυα από κάθε κάτοικο, κλάμα από ένα ολόκληρο λαό, ήταν μια διαμαρτυρία, μια διαδήλωση, ήταν αντίσταση.

Μαζί με τον Κερκυραϊκό λαό την κηδεία παρακολούθησαν και οι Ιταλοί στρατιώτες, αυτό που φοβόταν η διοίκησή τους με την γρήγορη ταφή των 15 δεν το απέφυγαν, τα παραμυθιασμένα φανταράκια είδαν το άδικο προβληματίστηκαν συγκινήθηκαν και προπάντων είδαν την οργή, την δυσφορία, τον πόνο που προκάλεσαν, ένοιωσαν την ατιμία στην πράξη τους, είδαν ότι ήταν γελοίοι με τις πολεμικές τους καντρίλιες απέναντι σε γυναίκες και παιδόπουλα, και τότε σε μερικούς γκρεμίστηκε για πρώτη φορά το μεγαλοπρεπές του Μουσολίνι, ξεθώριασε η λάμψη του νέου που ευαγγελιζόταν ο Φασισμός. 

Λες σε όλους να συνέβη αυτό; 

Φυσικά όχι αλλά πλέον σίγουρα ο Ιταλός κατακτητής δεν ήταν ο αγέρωχος πολεμιστής, αλλά ο δειλός δολοφόνος στα μάτια των κατοίκων και κυρίως στην συνείδηση των Ιταλών.

1923 ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ Γ

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

ΟΙ ΞΕΝΟΙ

Αν διάβαζες τις ξένες εφημερίδες της εποχής εκείνης, θα διαπίστωνες ότι η κοινή γνώμη με μια φωνή ήταν υπέρ της επιβολής κυρώσεων στην Ιταλία για την απρόκλητη επίθεση κατά της Κερκύρας, εάν λοιπόν γινόταν αυτό που ο παγκόσμιος τύπος απαιτούσε, ίσως χαλιναγωγούσε τον Μουσολίνι και πάντα μιμητή του.

Αλλά άλλα καταλαβαίνουν οι λαοί και άλλα οι διεθνής διπλωματία που κατευθύνει ψυχρά τα κράτη.

Ποιος όμως θα επέβαλε τις κυρώσεις; 

Οι νικητές του 1ου ΠΠ Μα μέσα σε αυτούς συμπεριλαμβανόταν και η Ιταλία, την εποχή αυτή πέντε θεωρούνται μεγάλες δυνάμεις : Η Αγγλία, η Γαλλία, οι ΗΠΑ, η Ιταλία και η Ιαπωνία.

Η Γερμανία, η Αυστρουγγαρία και Ρωσία (ΕΣΣΔ) είχαν εκμηδενιστεί.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Γ Ουίλσον ενδιαφερόταν για την πελώρια εσωτερική αγορά της χώρας του, στο μέλλων βέβαια οι ΗΠΑ θα αποκτούσαν τον ιμπεριαλιστικό ρόλο που της φύλαγε ή ιστορία και θα ξεχυθεί στην παγκόσμια αγορά, την περίοδο του 1923 οι ΗΠΑ περνούσε περίοδο περισυλλογής με απομονωτικές τάσεις και κανένα ενδιαφέρον δεν είχε για χάρη της Κέρκυρας να βάλει υπερπόντια αντίποινα στην Ιταλία.

Η Αγγλία είχε ήδη προχωρήσει σε αποστράτευση και στον αγγλικό λαό επικρατούσε πνεύμα αντιπολεμικό, σε τέτοιο σημείο ώστε το ναυτικό της είχε ελλείψεις σε άνδρες λόγω απροθυμίας κατάταξης των νέων, ο 1ος ΠΠ άφησε στην Αγγλική οικονομία δυσχέρειες, η δε κυβέρνηση Μπάλντουιν ήταν κυβέρνηση μειοψηφίας και κάθε ανάμειξη της στην βίαιη πχ αλλαγή στην Ιταλία, πολύ δε περισσότερο στην υπόθεση της Κερκύρας, θα προκαλούσε την ανατροπή της.

Η Γαλλία θεωρείτο αυτή την περίοδο ως η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη, αλλά ήδη βρισκόταν σε κατάσταση αποστρατεύσεως και η οικονομία της αντιμετώπιζε δυσχέρειες με αποτέλεσμα την συνεχή πτώση του φράγκου, ο λαός ήταν κουρασμένος και μετρούσε ήδη 1.500.000 νεκρούς, ούτε να ακούσουν οι Γάλλοι για την οποιαδήποτε νέα εκστρατεία, ακόμα και για αποικιακή πολύ δε περισσότερο για ένα νησί στο Ιόνιο πέλαγος. Οι φιλοδοξίες των Γάλλων αυτή την περίοδο εντοπιζόντουσαν στην κατάληψη του Γερμανικού Ρουρ προκειμένου να εκβιάσουν την Γερμάνια να καταβάλει πολεμικές επανορθώσεις και η κυβέρνηση Πουανκαρέ αντιμετώπιζε εσωτερικές και εξωτερικές αντιδράσεις, μέχρι και ο Πάπας Πίος 11ος καταδίκασε την εισβολή στο Ρουρ.

Η Ιαπωνία βρισκόταν στην ιμπεριαλιστική της άνοδο και η Ελλάδα ήταν πολύ μακριά από την ζωτική της σφαίρα, εξ άλλου γιατί να αντιταχθεί όταν και η ίδια ετοιμαζόταν να εφαρμόσει τις ίδιες μεθόδους με την Ιταλία στην περιοχή της.

Έτσι ο Μουσολίνι δεν είχε να φοβηθεί τίποτα και κανένα, η όποια αντίθεση και από οπουδήποτε θα ήταν πλατωνική και δεν θα είχε επιπτώσεις. Φυσικά οι μεγάλοι δεν ενδιαφερόντουσαν για την ανίσχυρη σύμμαχό τους Ελλάδα την οποία χρησιμοποίησαν και τώρα σκέφτοντο πάλι να την χρησιμοποιήσουν. Σε 12 χρόνια βέβαια το 1935 όταν θα θιγόντουσαν τα δικά τους συμφέροντα στον πόλεμο της Αιθιοπίας, ο οποίος ήταν εξ ίσου ιμπεριαλιστικός όσο και το επεισόδιο της Κερκύρας, δεν θα μπορούσαν να κάνουν και πολλά πράγματα διότι η σαύρα του 1923 είχε πλέον μετατραπεί σε κροκόδειλο. Βέβαια ο Μουσολίνι πλήρωσε τελικά όπως πλήρωσε και ο Ιταλικός λαός στα 1943, αλλά αλίμονο αν χρειάζεται ένα Παγκόσμιος πόλεμος για να απέλθει κάθαρση.

Υπήρχε βέβαια και η Κοινωνία των εθνών, η οργάνωση αυτή ήταν καρπός των συνεπειών του 1ου ΠΠ, τα μικρά κράτη πίστεψαν ότι μέσα από την ΚτΕ θα εξασφάλιζαν την κυριαρχία τους χωρίς βία. Έτσι γεννήθηκε την 28/4/1919 η ΚτΕ με έδρα την Γενεύη της Ελβετίας, αρχικά υπήρχαν 42 μέλη κράτη και μετά μπήκαν άλλα 14 , η λειτουργία ήταν ίδια με την λειτουργία του ΟΗΕ, δηλαδή 5 μόνιμα μέλη κα 4 με 9 μη μόνιμα εναλλασσόμενα, κάθε κράτος είχε μία ψήφο ανεξάρτητα πληθυσμού και έκτασης.

Τα κράτη μέλη έδιναν αμοιβαία εγγύηση για την πολιτική τους ανεξαρτησία και ήταν υποχρεωμένα να υπερασπιστούν κάθε κράτος που θα γινόταν θύμα (άρθρο 10) . 

Είχαν υποχρέωση να μη καταφεύγουν σε πόλεμο (άρθρα 12, 13,15). Γενικά ήταν ένα σύστημα συλλογικής ασφάλειας. Αυτά που σου λέω είναι πράγματα που λες και ήταν στα μέτρα για προστατευθεί η Ελλάδα στην περίπτωση της Ιταλικής επίθεσης στην Κέρκυρα το 1923.

Που κόλλαγε το ζήτημα :

«ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΝΟΜΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟΥ» . Για να γίνει αυτός ο καθορισμός χρειάστηκαν 53 χρόνια προσπάθειες, για να βρεθεί πότε δηλαδή ένα κράτος πραγματοποιεί άδικη επίθεση εναντίον άλλου κράτους.

Οι χώρες που αντιδρούσαν για να βρεθεί λύση σ αυτό το ζήτημα ήταν και η Ιταλία και η Μ Βρετανία, έτσι το 1923 οι όροι «επίθεση» και «επιτιθέμενος» ήταν έννοιες διφορούμενες ΟΗΕ κληρονόμησε αυτό το ζήτημα από την ΚτΕ και χρειάστηκε 24 χρόνια παρακαλώ για να γίνει η διατύπωση από την «Ειδική Επιτροπή για το ζήτημα του καθορισμού της επιθέσεως» στις 14/12/1974

ΕΠΙΘΕΤΙΚΕΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΞΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ:

1) Η εισβολή ή η προσβολή του εδάφους ενός κράτους από τις ένοπλες δυνάμεις άλλου κράτους.

2) Η κατοχή, έστω και προσωρινή, εδάφους ενός κράτους από τις ένοπλες δυνάμεις άλλου κράτους.

3) O βομβαρδισμός των ακτών ή του εδάφους, από τις ένοπλες δυνάμεις άλλου κράτους.

4) Ο αποκλεισμός των ακτών ή των λιμένων ενός κράτους από τις ένοπλες δυνάμεις άλλου κράτους.

5) Η άμεση επίθεση των ένοπλων δυνάμεων ενός κράτους εναντίον των ενόπλων δυνάμεων ή της πολιτικής αεροπορίας άλλου κράτους.

6) Η χρησιμοποίηση των ενόπλων δυνάμεων ενός κράτους που σταθμεύουν στο έδαφος άλλου κράτους κατόπιν συμφωνίας μαζί του, κατά τρόπον που αντίκειται στους όρους της συμφωνίας και η παράταση της παραμονής τους πέρα από τον χρόνο που ορίζει η συμφωνία.

7) Η αποστολή άτακτων ενόπλων ομάδων ενός κράτους ή μισθοφόρων στο έδαφος άλλου κράτους, για την διεξαγωγή ανταρτοπόλεμου.

Βλέπεις ότι οι 1,2,3,4 όροι εμπίπτουν στην περίπτωση της Κερκύρας.

ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Η Ελλάδα απευθύνθηκε για το ζήτημα της Κερκύρας στην ΚτΕ ζητώντας την προστασία της.

Ποια όμως ήταν η κατάσταση στην ΚτΕ τρία μόλις χρόνια από την σύστασή της;

Οι ΗΠΑ που είχαν πρωτοστατήσει για τις μεταπολεμικές ρυθμίσεις είχε αποτραβηχτεί στον απομονωτισμό της, συνεπεία των αντιθέσεών της με τις λοιπές δυνάμεις ένα παράδειγμα: Οι ΗΠΑ ήθελαν μεγάλη και ισχυρή Αρμενία υπό μορφή Αμερικανικού προτεκτοράτου για να ελέγχει Τουρκία και ΕΣΣΔ, ενώ η Αγγλία και Γαλλία θέλανε έλεγχο της Τουρκίας μέσω της επέμβασης των Ελλήνων στην Ιωνία και εγκατέλειψε τους Αρμένιους στην τύχη τους που κατέρρευσαν συμπαρασύροντας και τους Πόντιους. Αλλά και η συνθήκη των Βερσαλιών που αποτέλεσε το θεμέλιο της μεταπολεμικής τάξης πραγμάτων δεν ικανοποιούσε τις ΗΠΑ και στις 11/11/19119 η Αμερικανική Γερουσία καταψήφισε την συνθήκη. 

Έτσι οι ΗΠΑ αποσύρθηκαν από την ΚτΕ που ήταν τέκνο του προέδρου Ουίλσον και είχε αφήσει μόνο ένα παρατηρητή. Αντιλαμβάνεσαι ότι πια η ΚτΕ ήταν ένα ακρωτηριασμένο όργανο.

Στο διάστημα αυτό η ΚτΕ πέτυχε τα πιο κάτω πράγματα:

1) Το 1920 η Γερμανία προσέφυγε κατά του Βελγίου που κατάλαβε την περιοχή Έιπεν και Μαλμεντύ, έγινε δημοψήφισμα που ήταν υπέρ του βελγίου και το συμβούλιο της ΚτΕ αναγνώρισε την προσάρτηση.

2) Το 1920 υπήρξε διαφορά μεταξύ Σουηδίας και Φιλανδίας για τα νησιά Αάντ στην Βαλτική, υπογράφτηκε συνθήκη το 1921.

3) Το 1920 η Πολωνία και η Λιθουανία διεκδικούσαν την περιοχή Βίλνας, χαράχτηκε ουδέτερη ζώνη.

4) Το 1921 η Αλβανία και η Ελλάδα και Γιουγκοσλαβία διεφώνησαν για την χάραξη των συνόρων τους το ΣτΕ έκανε επιτροπή με πρόεδρο τον Τελλίνι.

Βομβαρδισμός της Κέρκυρας από τους Ιταλούς. Στο πρώτο πλάνο το Βίδο.

5) Το 1921 Γερμανία και Πολωνία διαφώνησαν για την Α Σιλεσία η ΚτΕ όρισε την μεθόριο με υπόδειξη ειδικής επιτροπής.

6) Το 1922 έγιναν επεισόδια στα σύνορα Βουλγαρίας Ρουμανίας, Γιουγκοσλαβίας και Ελλάδος το ΣτΕ επέβαλε συνεννόηση και ανακρίσεις.

Όλα αυτά που πέτυχε ήταν ΑΒΛΑΒΗ , τώρα με τη εκρηκτική υπόθεση της Κερκύρας τι θα έκανε η ΚτΕ ; 

Εδώ είχαμε ΕΝΟΠΛΗ ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑ ΚΡΑΤΟΥΣ και μάλιστα ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΚΑΤΑ ΜΙΚΡΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ..

Ολόκληρο το ιδεολογικό οικοδόμημα της ΚτΕ έμπαινε σε δοκιμασία ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ (αυτή η εκάστοτε πρώτη φορά καταδιώκει τους Έλληνες από την αρχή της ιστορικής τους παρουσίας). Έχουμε λοιπόν την πρώτη δοκιμή των Δημοκρατιών στις προκλήσεις του Φασισμού!!!!! 

Η απόφαση της επαναστατικής κυβέρνησης Πλαστήρα Γονατά έκανε ορθά και έθεσε το θέμα στην ΚτΕ εκεί η ψήφος των μικρών κρατών σίγουρα θα λειτουργούσε υπέρ των Ελλήνων. 

1/9/1923 (1/1/1939 ξεκίνησε o 2ος ΠΠ )ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδος στην ΚτΕ Ν Πολίτης ζήτησε από το Συμβούλιο να αναλάβει την ρύθμιση της Ελληνοιταλικής διαφοράς που προέκυψε από την δολοφονία του Τελλίνι, και την εκκένωση από τον ιταλικό στρατό και στόλο της Κερκύρας. 

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι ο ΓΓ της ΚτΕ Έρικ Ντράμμοντ πήρε από πρώτο χέρι δραματικό μήνυμα του προέδρου της επιτροπής για την προστασία των γυναικόπαιδων στην Εγγύς ανατολή δρ Κέννεντυ από την Κέρκυρα που έλεγε:

«Ο βομβαρδισμός της Κερκύρας εκ μέρους του ιταλικού στόλου, ο οποίος έγινε την Παρασκευή το βράδυ ύστερα από προειδοποίηση τόσο σύντομη που στην πραγματικότητα ήτα ανύπαρκτη, κατευθύνθηκε εναντίον στρατώνος, στον οποίο στεγάζοντο γυναίκες και παιδιά πρόσφυγες Ελληνικής και Αρμενικής καταγωγής, από τους οποίους 15 σκοτώθηκαν και πολλοί τραυματίστηκαν».

Ο ΓΓ της ΚτΕ το διάβασε την ίδια ημέρα στην συνέλευση που συζήτησε την υπόθεση.

Σιγά μη και άφηναν οι μεγάλες δυνάμεις το θέμα στην ΚτΕ και τα μικρά κράτη, δες τι έκαναν προς επιβεβαίωση της λαϊκής σοφίας «κόρακας κορακιού μάτι δεν βγάζει». 

Την προηγούμενη όμως 31/8/1923 λίγες μόνο ώρες μετά τον βομβαρδισμό οι πρεσβευτές Γαλλίας, Αγγλίας και Ιταλίας στην Αθήνα διαβίβασαν στην ελληνική κυβέρνηση ΔΙΑΚΟΙΝΩΣΗ με αυστηρό περιεχόμενο, με την οποία η Ελλάδα καλείτο να ενεργήσει αμέσως ανακρίσεις για την ανακάλυψη των ενόχων της δολοφονίας του Τελλίνι.

Γελοιογραφία του "παραδείσου " της Κοινωνίας των Εθνών!!!!! 

Εδώ πρέπει να προσέξεις κάτι σημαντικό:

Η Διασυμμαχική Επιτροπή της χάραξης των Ελληνοαλβανικών συνόρων είχε οριστεί την Πρεσβευτική Διάσκεψη και εντολές της εκτελούσε . Συνεπώς η Διάσκεψη είχε δικαίωμα να ενδιαφερθεί για τον φόνο του Τελλίνι. Με την βίαιη επέμβαση της Ιταλίας στην Κέρκυρα το θέμα έπαυε να είναι μια υπόθεση δολοφονίας αποκτούσε την διάσταση της διαταράξεως της ειρήνης και την επίθεση κράτους κατά κράτους. Και άνηκε στην αρμοδιότητα της ΚτΕ .

Έτσι η Ελλάδα μπορούσε ΚΑΙ ΕΠΡΕΠΕ να απορρίψει την επέμβαση της Πρεσβευτικής Διασκέψεως καταφεύγοντας μόνο στην ΚτΕ.

Ποια ήταν η διαφορά; Μα θα γινόταν συζήτηση με 45 μέλη που η πλειοψηφία τους ήταν μικρά κράτη και θα έπαιρναν το μέρος της Ελλάδος. Ενώ η πρεσβευτική θα έπαιρνε «κεκλεισμένων των θυρών» αποφάσεις που θα ήταν συμβιβασμός, συμφερόντων μεταξύ των μεγάλων. 

ΚΑΤΑΔΙΚΗ

Τι μπορούσε να περιμένει να περιμένει η Ελλάδα από την Πρεσβευτική; Παράδοση στους τρεις μεγάλους μα τι άλλο την βέβαιη καταδίκη της.

Πράγματι 8/9/1923 στα γρήγορα επανέλαβε η Πρεσβευτική ότι και η Ιταλική αξίωση τιμωρία, υποταγή, ταπείνωση της Ελλάδος. Οι μεγάλοι συμφωνούσαν σε όλα με τον Μουσολίνι και δεν φτάνει αυτό αλλά ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΑΝ και την Ιταλική κατοχή, καμία μνεία δεν έγινε για τον Βομβαρδισμό, καμιά υπόδειξη για την περεταίρω πορεία και την τύχη της κατοχής. Δικαιολογούσαν σε όλα την Ιταλία, η απόφαση προεξοφλούσε και το πόρισμα της επιτροπής ελέγχου σε βάρος της Ελλάδος.

ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ.

Οι Ιταλοί πανηγύριζαν, ο Μουσολίνι εμφανιζόταν σαν θριαμβευτής, ήταν στα μάτια των Ιταλών ο ισχυρός άνδρας που έδειξε πυγμή και πολεμική διάθεση και επιβραβευόταν επίσημα. Και μόνο αυτό είχε καταρρακώσει την ΚτΕ , η μικρά δύναμη στο κλαμπ των ισχυρών Ιταλία, γινόταν χώρα με ιμπεριαλιστικές πρωτοβουλίες ισχυρά χώρα στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Με έπαρση η Ιταλική κυβέρνηση εξέδιδε ένα ηχηρό ανακοινωθέν:

«Η Πρεσβευτική Διάσκεψη διατύπωσε προς την Ελλάδα αξιώσεις που είναι παρόμοιες προς εκείνες τις οποίες η Ιταλία ήγειρε με την διακοίνωσή της και αποδεικνύει πόσο δίκαιες είναι . Κατόπιν τούτου η ιταλική κυβέρνησις θα είναι τελείως ικανοποιημένη άμα η Ελλάδα συμμορφωθεί προς όλες τις αξιώσεις της Πρεσβευτικής Διάσκεψης. Όσον αφορά το ποσόν των 50.000.000 λιρετών που πρόκειται να καταβάλει η Ελλάς, η ιταλική κυβέρνηση δηλοί ότι δεν έχει σκοπό να πετύχει οικονομικά ωφελήματα από τον φόνο της αποστολής Τελλίνι , αλλά εν ονόματι του διεθνούς δικαιώματος που είναι παγκοσμίως ανεγνωρισμένο, ζήτησε το ποσό ως ποινή της υπεύθυνης κυβέρνησης για τον φόνο».

Με το ανακοινωθέν αποκαλυπτόταν η λογική της μεταπολεμικής Ευρώπης και προετοιμαζόταν το έδαφος για μεγαλύτερο και βιαιότερο πόλεμο τον 2ο ΠΠ .

Ένας από τους όρους απ ότι είδες ήταν να έχουν περαιωθεί οι ανακρίσεις μέχρι 27/9 άρα ήταν ήδη γνωστοί οι ένοχοι και ήταν η Ελλάδα . 

Αλλά τι θα συνέβαινε αν δεν είχαν ανεβρεθεί; Την απάντηση έδωσε ο Μουσολίνι στην Γαλλική εφημερίδα «Ματέν» είπε:

«Διότι άλλως η Ιταλία δεν θα θεωρήσει εαυτήν ικανοποιημένη και δεν θα εκκενώσει την Κέρκυρα».

Άρα λοιπόν ο Μουσολίνι δεν είχε παρά να φροντίσει να μη βρεθούν ποτέ οι ένοχοι προκειμένου να μη εκκενωθεί η Κέρκυρα.

Η Κοινωνία των Εθνών στην Γενεύη

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ 

Η απόφαση της Πρεσβευτικής έβαλε το πιο κάτω δίλημμα στην Ελλάδα: ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΕΙ; 

Βέβαια αλλά δεν είχε καμιά πιθανότητα ότι η ΚτΕ και οι άλλες δυνάμεις θα την προστάτευαν και θα εξανάγκαζαν τον Μουσολίνι να αφήσει την Κέρκυρα . Έτσι στις 9/9 η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΕΣΒΕΥΤΙΚΗΣ.

Από όλους η μόνη αντίθεση που εκδηλώθηκε ήταν από την Αγγλία για την υπόθεση της Κέρκυρας, ενώ η Γαλλία έδειχνε συμπαράσταση προς τον Μουσολίνι.

Ο Βρεταννός υπουργός Εξωτερικών λόρδος Κώζον έκανε λουτροθεραπεία στην γαλλική πόλη Μπανιόλ, μαζί με τον Ε Βενιζέλο, όταν έγινε ο βομβαρδισμός στην Κέρκυρα, την ίδια ημέρα έφυγε για Λονδίνο από το οποίο απουσίαζε ο πρωθυπουργός Μπάμντουιν. Ο Κώζον του τηλεγράφησε την 1/9/1923 ότι: «Η διαγωγή της Ιταλίας είναι βίαιη και ασυγχώρητη. Η Ελλάδα προσέφυγε στην ΚτΕ Αν δεν υποστηρίξουμε την προσφυγή αυτή, δεν απομένει στην ΚτΕ παρά να κλείσει τις θύρες της».

Ο πλοίαρχος Φοσκίνι

Ο Μπάλντουιν συμφώνησε και ζήτησε από τον Βρετανό λόρδο Ρ Σέσιλ να ταχθεί υπέρ της Ελλάδος για να προστατευθεί το κύρος της ΚτΕ, προς αυτή την κατεύθυνση τον παρότρυνε ο σύμβουλός του Χάρολντ Νίκολσον . Στο βιβλίο «Κώζον η τελευταία φάση» γράφει: «Περισσότερο παρά σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση ήταν το είδος διεθνούς επεισοδίου για το οποίο είχε δημιουργηθεί η ΚτΕ Μια μεγάλη δύναμη υπό συνθήκες κτηνωδίας είχε παραβή τα άρθρα της Συνθήκης με την εφαρμογή βίας εναντίον μικρής δυνάμεως». 

Αυτά το όμορφα στο παρασκήνιο, όλοι αναγνώριζαν το δίκαιο της Ελλάδος, δες τώρα τι έγινε στην πράξη.

Η θέση του Κώζον δεν ήταν ιδεολογική, ήταν αποτέλεσμα της αντίθεσής του προς τον Μουσολίνι, η στάση όμως της Γαλλίας τον έκανε να μεταβάλει την στάση. Και διέταξε τον λόρδο Σέσιλ να πάψει την υποστήριξη της Ελληνικής προσφυγής. Ο Χ Νίκολσον αποδίδει αυτή την μεταβολή σε ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ!!!!!!! Γεγονός είναι ότι η Ελλάς έμενε μόνη απέναντι στην πανίσχυρη Ιταλία.

Η αποδοχή της απόφασης από την Ελλάδα έγινε γνωστή στην ΚτΕ την 10/9/1923 από τον Ν Πολίτη. Ο υπουργός Εξωτερικών Αλεξανδρής ζητούσε «Πάντως η Ελλάς επιμένει εις την εκκένωση της Κερκύρας» και ο Μουσολίνι απαντούσε «Θέλετε να εκκενωθεί η Κέρκυρα; Δεν έχετε παρά να εκπληρώσετε όλους τους όρους της Πρεσβευτικής. Δεν έχετε παρά να βρείτε τους δολοφόνους. Βρείτε τους λοιπόν!». Μετά αυτή την πανηγυρική τοποθέτηση της Ελλάδος η ΚτΕ τερμάτισε την συζήτηση με μεγάλη ανακούφιση των περισσοτέρων αντιπροσώπων που απαλλασσόντουσαν από μια βαριά ευθύνη. Έτσι έσβηνε χανόταν μια μεγάλη ευκαιρία για την ΚτΕ που πια ευλογούσε την βία και τον ιμπεριαλισμό.

1923 ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ Δ

ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ

ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ

Το Συμβούλιο της ΚτΕ ασχολήθηκε ξανά στις 17/9 , Η Πρεσβευτική εξέδωσε νέα απόφαση που καθόριζε πως θα εκτελεστούν οι όροι της, Στην ΚτΕ μόνο μια φωνή διαμαρτυρίας ακούστηκε εκτός της φωνής του Ν Πολίτη και αυτή ήταν η φωνή του αντιπροσώπου της Σουηδίας Μπράντιγκ είπε λοιπόν :

Ν Πολίτης πρώτος δεξιά από τους καθισμένους

«Ο διαπρεπής αντιπρόσωπός της Ιταλίας μας είπε ότι η κατάληψη της Κερκύρας αποτελεί ειρηνικά αντίποινα . Λυπούμαι πολύ γιατί τα επιχειρήματά του δεν με έπεισαν. Επιμένω ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ των ενεργειών που επιτρέπονταν στα κράτη πριν από την υπογραφή του καταστατικού χάρτη της ΚτΕ και των ενεργειών που επιτρέπονται μετά την προσχώρηση σ αυτόν της πλειοψηφίας των κρατών . Μου φαίνεται ότι η παγκόσμια κοινή γνώμη θα δυσκολευτεί να αντιληφθεί ότι αυτά τα «ειρηνικά αντίποινα» είναι τελείως αθώα και σύμφωνα προςτο πνεύμα του καταστατικού χάρτη».

Το χάρηκες ε! ήταν το μοναδικό λογίδιο συμπαράστασης προς την Ελλάδα. Η ΕΣΣΔ δεν ήταν τότε μέλος της ΚτΕ, και το λέω αυτό διότι σίγουρα θα ένωνε την φωνή της με την φωνή της Σουηδίας όπως συνέβη αργότερα σε ανάλογες περιπτώσεις.

Έτσι η ΚτΕ έκλεισε την συνεδρίασε και τον φάκελο Κέρκυρα, ο Νίκολσον γράφει χαρακτηρίστηκα: « Η ΚτΕ υπέστη ήττα από την οποία το γόητρό της ποτέ δεν συνήλθε πια. Η Ελλάδα πλήρωσε το τίμημα γιατί ήταν η ασθενέστερη». Στον όρμο του Φαλήρου έγινε η εξιλαστήρια απονομή τιμών προς τις σημαίες του ναυτικού των τριών Μεγάλων Δυνάμεων (Αγγλίας, Γαλλίας , Ιταλίας). Για τον σκοπό αυτό είχαν καταπλεύσει μια μοίρα του ιταλικού στόλου (δύο θωρηκτά με συνοδεία καταδρομικών και αντιτορπιλικών) ένα αγγλικό καταδρομικό και το γαλλικό θωρηκτό «Βαλντέκ Ρουσσώ», από την ελληνική πλευρά ήταν τα θωρηκτά «Κιλκίς». «Αβέρωφ», «Νίκη» και «Βέλος». Ρίχτηκαν 21 κανονιοβολισμοί ενώ οι σημαίες των ξένων πολεμικών ήταν μεσίστιες. 

Η Φαληρική ακτή ήταν τελείως έρημα από ανθρώπους. Κανείς Έλληνας δεν βγήκε εκείνη την ώρα από το σπίτι του, κλειστά τα κέντρα και τα καταστήματα, ενώ κάθε όχημα είχε ακινητοποιηθεί. Έτσι αντέδρασε ο Ελληνικός λαός στην Εθνική ταπείνωση που μας επεφύλαξαν οι «Σύμμαχοι».

Την ίδια ώρα ο διοικητής του Α Σώματος Στρατού έκανε επίσημη επίσκεψη στις πρεσβείες Αγγλίας, Γαλλίας και Ιταλίας και εξέφρασε την λύπη του εκ μέρους του Ελληνικού στρατού για την δολοφονία του Στρατηγού Τελλίνι.

Την επόμενη έγινε μνημόσυνο στον Καθολικό ναό Αθηνών που παρέστη ολόκληρη η Ελληνική κυβέρνηση.

ΕΛΕΕΙΝΟΙ 

ΑΝΑΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ 

Η Πρεσβευτική συγκρότησε ειδική ανακριτική επιτροπή που αποτελείτε από: 

Ο Ιάπωνας συνταγματάρχης Σιμπούγια πρόεδρος

Ο Γάλλος συνταγματάρχης Λακόμπ μέλος

Ο Άγγλος συνταγματάρχης Χάρνς μέλος και 

Ο Ιταλός συνταγματάρχης Μπω μέλος

Οι Έλληνες Δενδραμής πρέσβης και ο διπλωματικός υπάλληλος Μόστρας ως παρατηρητές.

Ήδη όμως η Ιταλία και η Αλβανία έκαναν προσπάθειες να φανεί ότι η δολοφονία του Τελλίνι οφειλόταν σε Έλληνες που τους είχε υποκινήσει και οργανώσει ο Δημ Νότης Μπότσαρης (που θυμάσαι ότι είχε φιλικές σχέσεις με τον Τελλίνι) και η Ελληνική κυβέρνηση έβγαλε την πιο κάτω ανακοίνωση: 

«Εξ αφορμής επαναλήψεως διαφόρων κακόβουλων διαδόσεων εις το εξωτερικόν, περί ενοχής εις το έγκλημα της Κακαβιάς του αντιπροσώπου της Ελλάδος αντισυνταγματάρχου Μπότσαρη και περί συλλήψεως αυτού, ως και περί άλλων βιαίων επεισοδίων λαβόντων χώραν μεταξύ του δολοφονηθέντος στρατηγού Τελλίνι και του εν λόγω αντισυνταγματάρχη, ευρισκόμεθα υπόχρεοι να διαψεύσομεν άπαξ δια παντός και δια του κατηγορηματικότερου τρόπου πάσας τας φήμας ταύτας. Αύται προφανώς τίθενται εις κυκλοφορίαν προς επιδίωξιν απώτερου σκοπού δυσφημήσεως της Ελλάδος εν τω προσώπω του αντιπροσώπου της, τον οποίον εξακολουθεί η κυβέρνησις περιβάλουσα δι αμερίστου εμπιστοσύνης.

Πάντα τα στοιχεία τα οποία κατέχομεν, πείθουν περί της αψόγου εκτελέσεως παρά του αντισυνταγματάρχη Μπότσαρη της ανατεθειμένης αυτώ υπηρεσίας. Άπασαι επίσης αι εκθέσεις συμπίπτουνεπί του γεγονότος ότι ο συνταγματάρχης κ Μπότσαρη, ευρεθείς απροόπτως προ του εγκλήματος, έλαβε πάραυτα πάντα τα υπό των περιστάσεων ενδεικνυόμενα μέτρα. Εν γένει δε εκ της πορείας της μέχρι τούδε τεκμαίρεται ότι το στυγερόν έγκλημα παρεσκευάσθη έξω του Ελληνικού εδάφους και έξω τούτου κατέφυγον μετά την πράξιν των οι δολοφόνοι».

Τι να λέει η Ελληνική κυβέρνηση εδώ όλα ήταν προδιαγεγραμμένα και προαποφασισμένα.

Δες λοιπόν οι Αλβανοί και οι Ιταλοί τι παρουσίασαν ενώ αναμενόταν η Ανακριτική Επιτροπή.

Παρουσίασαν κάποιο ένοπλο που φορούσε στολή Έλληνα στρατιώτη και κατείχε μάλιστα όπλο μάνλιχερ του Ελληνικού στρατού, τον παρουσίασαν σαν λιποτάκτη του Ελληνικού στρατού, που πέρασε τα σύνορα με την στολή του τις παλάσκες, την ξιφολόγχη, το τουφέκι του και να φτάσει απαρατήρητος ως τι Αργυρόκαστρο όπου και τον συνέλαβαν !!!!!! 

15/9 ο πρόξενος της Ελλάδος στο Δυρράχιο Κοκοτάκης τηλεγραφούσε προς την Ελληνική κυβέρνηση:

ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ

«Σήμερον την πρωίαν συνελήφθη εν Αργυροκάστρω υπό των αλβανικών αρχών Έλλην στρατιώτης φέρων στολήν και οπλισμόν, κρυπτόμενος εν εκεί οικία Ζωγράφου. Κυβέρνησις (αλβανική) τηρεί σιγή , ουχ ήττον Πρεσβευτής Αγγλίας μοι είπεν ότι κατά πληροφορίας του, ας αδυνατεί να εξακριβώσει, ο συλληφθείς λέγεται ότι προέβει εις σοβαρωτάτας ομολογίας, ειπών ότι δράσται ήσαν 13 Έλληνες στρατιώται , προβάντες εις δολοφονίαν τη υποκινήσει συνταγματάρχου Μπότσαρη και Βορειοπειρωτών».

Κανείς Έλληνας στρατιώτης δεν είχε λιποτακτήσει εκείνες τις ημέρες, ούτε ο άνθρωπος αυτός είχε σχέση με τον Ελληνικό στρατό.

ΑΓΙΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ ΙΩΑΝΙΝΝΑ

Στις 19/9/1923 έφτανε στο λιμάνι των Αγίων Σαράντα η Ανακριτική Επιτροπή, 4 ξένοι συνταγματάρχες με την ακολουθία τους, τους υποδέχτηκαν 4 Αλβανοί βουλευτές και τα μέλη χάραξης συνόρων. Οι Αλβανοί βουλευτές επέδωσαν στον Ιάπωνα πρόεδρο μια μακρά έκθεση από τις «ανακρίσεις» που διενήργησε η Αλβανική κυβέρνηση. Και τι λες ότι έλεγε αυτή η «ανακριτική» έκθεση ; Μα ότι ένοχοι ήταν οι Έλληνες!!! 

Ο πρόξενος Κοκοτάκης τηλεγραφούσε: 

«ΔΑΕ αφίκτετο σήμερον πρωίαν Αγίους Σαράντα μετά Διεθνούς Επίτροπής διαχαράξεως συνόρων, αναχώρησε δε αμέσως δι Ιωάννινα. Αλβανική κυνέρνησις δι επιτροπής 4 βουλευτών επέδωκεν Επιτροπή μακροσκελή έκθεσιν ανακρίσεων, ας ενήργησε δια την δολοφονίαν προσπαθούσα αποδώση διάπραξιν εγκήματος εις Έλληνας. Πρεσβευτής Αγγλίας μοι ανέγνωσεν εμπιστευτικώς έγγραφον εκθέσεως ταύτης, αρνηθείς να μοι επιτρέψη και λάβω αντίγραφον».

Η ευθύνη των συνταγματαρχών να περιγράψουν τα γεγονότα με ειλικρίνεια ήταν έργο τραχύ διότι αντιπροσώπευαν κυβερνήσεις που είχαν ήδη αποφασίσει ποιος ήταν ο ένοχος (η Ελλάδα). Δηλαδή ήταν ταγμένοι να κάνουν ότι δεν έκανε κ ΚτΕ. Βέβαια ο συνταγματάρχης Μπω εκτελούσε ήδη διαταγές της κυβέρνησης του και έπαιρνε θέση αντιδίκου όχι ανακριτή. 

Η επιτροπή αυτή έφτασε στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, την συνόδευε ο λοχαγός Τσίγγανος, βοηθός του Μπότσαρη, η αποστολή του ήταν να διαφυλάξει την επιτροπή διότι οι άνθρωποι που έκαναν την δολοφονία του Τελλίνι θα μπορούσαν να επαναλάβουν σε βάρος της Ελλάδος την ίδια επιχείρηση, γι αυτό λήφθηκαν δρακόντεια μέτρα. 

Η επιτροπή αυτή θα έπρεπε να νοιώθει ασφάλεια και να καταλάβει ότι ήταν σε κράτος ευνομούμενο και όχι σε χώρα μη ασφαλή. Στην Κακαβιά λοιπόν περίμενε την επιτροπή δύο μεγάλα στρατιωτικά αυτοκίνητα. Ο λοχαγός Τσίγγανος πλησίασε τον Ιάπωνα συνταγματάρχη και του ανέφερε «Έχω εντολή να σας συνοδεύσω για την ασφάλειά σας. Θ α σας παρακαλούσα η φάλαγγα να κινείται με περιορισμένη ταχύτητα και η διάταξή της να μη μεταβληθεί». Ο Ιάπωνας ήταν καλόβολος άνθρωπος και ευχαρίστησε τον λοχαγό κα γελώντας είπε « Θα υπακούσουμε στις διαταγές σας».

Ο λοχαγός Τσίγγανος κατά την διαδρομή παρατήρησε ότι η ιταλική αντιπροσωπεία έβγαινε από την φάλαγγα είτε με αυτοκίνητα πεζή και σκορπιζόταν στους γύρω αγρούς. ΤΙ ΓΥΡΕΥΑΝ ΜΕ ΤΟΣΗ ΕΠΙΜΟΝΗ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;

Τότε πλησίασε τον Ιάπωνα συνταγματάρχη ο λοχαγός Τσίγγανος και του είπε «Κύριε Πρόεδρε, σας ανακοίνωσα την εντολή που είχα από την κυβέρνησή μου, να εξασφαλίσω την ομαλή άφιξη σας στα Ιωάννινα. Αλλά ορισμένα μέλη της Ιταλικής αντιπροσωπείας βγαίνουν από την φάλαγγα και διασπείρονται, ώστε δεν μπορώ έτσι να εκτελέσω την αποστολή μου. Δεν μπορώ να εγγυηθώ την ασφάλεια αυτών των ανθρώπων, ίσως και την δική σας, Σας παρακαλώ να διατάξετε να συμμορφώνωνται όλοι με τις υποδείξεις μου».

«Έχετε δίκαιο κύριε λοχαγέ» είπε ο Ιάπωνας πρόεδρος και κάλεσε τον Ιταλό συνταγματάρχη Μπω.

«Πρέπει να επιβάλετε στα μέλη της αντιπροσωπείας σας να πειθαρχήσουν και να πάψουν να βγαίνουν από την φάλαγγα. Για οτιδήποτε συμβεί σε ένα που βρίσκεται έξω από την φάλαγγα, υπεύθυνος θα είναι ο ίδιος». 

Ο Ιταλός συγκατεύνευσε με δυσφορία. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής ο Μπω πλεύρισε το αυτοκίνητο του λοχαγού Τσίγγανος και ρώτησε :

« Θα μπορούσα να τηλεφωνήσω στο φυλάκιο της Κακαβιάς από το Καλπάκι όταν θα περάσομε; Έχω αφήσει εκεί την ταμπακέρα μου». 

Τι ήθελε ο Ιταλός να δει αν το Καλπάκι είχε τηλέφωνο; Ή να στείλει κάποιο μήνυμα στην Κακαβιά;

«Βεβαίως θα μπορέσετε. Διαθέτει τηλέφωνο η εκεί στρατιωτική διοίκηση». 

Καταλαβαίνεις βέβαια ότι τα περί ταμπακέρας ήταν πρόσχημα και μάλιστα αφελές, αλλά και ο λοχαγός Τσίγγανος ήθελε να δει τις προθέσεις του Ιταλού Μπω που από την πρώτη στιγμή που μπήκε στο Ελληνικό έδαφος αυτός και οι λοιποί Ιταλοί έδειχναν περίεργη ανησυχία.

Σε λίγο όμως ο Μπω τον ειδοποίησε να μη σταματήσει στο Καλπάκι θα τηλεφωνούσε από τα Ιωάννινα, φυσικά μόλις έφτασαν ο λοχαγός Τσίγγανος έκανε την αναφορά του στον Μπότσαρη και επισήμανε ότι «Ο Μπω και οι συνοδοί του έκαναν σαν να ήξεραν πως υπήρχε στημένη κάποια παγίδα που άγνωστο για ποιο λόγο δεν λειτούργησε».

«Έχω να σας πω κάτι πιο σοβαρό, στο εδώ Ιταλικό προξενείο, εξακριβώθηκε ότι έχουν μεταφερθεί πολλές ιταλικές στολές, υπάρχουν δε και πολυάριθμα όπλα,. Δεν ξέρω τι σημαίνουν όλα αυτά, αλλά πρέπει να είμαστε έτοιμοι . Μήπως Ο Μουσολίνι ετοιμάζει τίποτα και στην Ήπειρο» είπε ο συνταγματάρχης Μπότσαρης!!!!!!

ΚΑΡΑΜΠΙΝΙΕΡΟΙ

Η Ανακριτική άρχισε τις εργασίες της 7 το απόγεμα της 18/9/1923 . Πιο πριν είχα μια τελετή με τις 5 σωρούς των Ιταλών που είχαν τοποθετηθεί στην Ζωσιμαία σχολή και θα μεταφερόντουσαν με πολεμικό από την Πρέβεζα με ιταλικό πολεμικό . Έγινε λοιπόν επιμνημόσυνος δέηση στην μητρόπολή των Ιωαννίνων που παρέστησαν οι Ελληνικές αρχές και τα μέλη της Ανακριτικής. Μετά όλοι μαζί συνόδεψαν τα φέρετρα στο άκρο της πόλης. Εκεί λήφθηκαν από τις Ελληνικές αρχές μέτρα για να μη γίνει κάποια προβοκάτσια με τα φέρετρα, μεταφέρθηκαν οι σωροί με δρακόντεια μέτρα, ενώ στην προκυμαία της Πρέβεζας ελληνικός λόχος με σημαία του 24ου ου Συντάγματος πεζικού απένειμε τιμές. (όλα αυτά γίνηκαν την ημέρα που γίνηκαν οι σχετικές τελετές εξιλέωσης στην Αθήνα και το Φάληρο. Έτσι ολοκληρώθηκε η ταπείνωση της μικρής Ελλάδας απέναντι των ισχυρών του κόσμου).

Δες τώρα ποιες οι εντυπώσεις του Δενδράμη για την Ανακριτική επιτροπή. «Είδον πρόεδρον Επιτροπής Ιάπωνα. Μοι είπεν ότι επιφορτησθείς υπό Πρεσβευτικής Στνδιασκέψεως με προεδρίαν επιτροπής, εννοεί να ασκήσει ταύτην εν ΠΑΣΗ ΑΜΕΡΟΛΗΨΙΑΝ. Εμπιστευτικώς πληροφορούμαι ότι Γάλλος αντιπρόσωπος είπεν εις πρόξενον Γαλλίας Μπαν ότι απόφασις επιτροπής θα είναι δικαία και έννομος».Ταυτόχρονα ο Μπω εκμηστηρεύτηκε στον Ιταλό πρόξενο πως τον ανησυχούσε « η δυστροπία και ο φιλελληνισμός των άλλων τριών συναδέλφων του».

Η Επιτροπή άρχισε με εξονυχιστική εξέταση του συνταγματάρχη Δ Μπότσαρη ΚΑΙ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΟΤΙ ΤΟΣΟ ΑΥΤΟΣ ΟΣΟ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΙΞΗ ΣΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ.

Αυτό ανακοινώθηκε στην Πρεσβευτική από τους ξένους συνταγματάρχες ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΙΤΑΛΟΥ ΜΠΩ!!!!! 

Όμορφα Ε!!!!

Ακολούθησε στις 20 /9 αναπαράσταση του εγκλήματος στο Ζέπι, και μετά η επιτροπή πήγε στην Κακαβιά. Εκεί εξέτασε το βιβλίο συμβάντων του διοικητή του φυλακίου τις παρατηρήσεις και τα μέτρα που έλαβε για την σύλληψη των δραστών.

Τότε συνέβη ένα γεγονός που μπορούσε να έχει τρομερές συνέπειες για την Ελλάδα.

Ήταν μεσημέρι και η επιτροπή ετοιμαζόταν να επιστρέψει στα Ιωάννινα ΞΑΦΝΙΚΑ από το Αλβανικό έδαφος εμφανίστηκαν δύο φορτηγά που μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν κρυμμένα, σε αυτά επίβαινε ένα απόσπασμα ΙΤΑΛΩΝ ΚΑΡΑΜΠΙΝΙΕΡΩΝ!!!!! 

Πως βρέθηκαν εκεί; 

Η Αλβανία από τότε ήταν ιταλικό προτεκτοράτο!!!!!!

Αλλά η εμφάνισή των Καραμπινιέρων προ των Ελληνικών θέσεων και της επιτροπής ήταν κάτι ανησυχητικό.

Ο συνταγματάρχης Μπω με περισσό θράσος, συνεννοείται με τον επικεφαλής του αποσπάσματος (ένα αξιωματικό με στολή και σπαθί) και μετά παρακαλώ απευθύνεται στον Ιάπωνα λέγοντας «Ζητώ να επιτραπεί η είσοδος των καραμπινιέρων στο ελληνικό έδαφος για την ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΥ των μελών της επιτροπής και για τη ΦΡΟΥΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΙΩΑΝΝΙΝΑ».

Το καθίκι δεν απευθύνθηκε καν στις Ελληνικές αρχές ζητούσε είσοδο ενόπλων σε Ελληνικό έδαφος από τον Ιάπωνα!!!!

Ο Ιάπωνας είπε το αυτονόητο «Μα αυτά δεν μας τα εξασφαλίζει η ελληνική διοίκηση;».

«Όχι κύριε πρόεδρε. Η Ελληνική διοίκηση δεν μας εμπνέει εμπιστοσύνη και γι αυτό πρέπει να εκδώσετε απόφαση για να έλθουν οι καραμπινιέροι στα Ιωάννινα». 

Ο Ιάπωνας απευθύνθηκε στον Β Δενδράμη και του εξέθεσε την ιταλική αξίωση. Ο άνθρωπος έπαθε ταράκουλο δεν πίστευε στα αυτιά του . Ο Μπω εν τω μεταξύ θρασυνθείς ΥΨΩΝΕ την φωνή του και επέμενε επιτακτικά στην αξίωσή του.

ΕΦΙΠΠΟΙ ΚΑΡΑΜΠΙΝΙΕΡΟΙ 

Ο συνταγματάρχης Μπότσαρης και ο διοικητής της 8ης μεραρχίας συνταγματάρχης Μάρκου ακούγοντας τις φωνές έτρεξαν και πληροφορήθηκαν τι συμβαίνει, δες όμως πως περιγράφει τα συμβάντα ο λοχαγός Ι Τσιγγάνος στην εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΗ» που δημοσιεύτηκε παρακαλώ 20/1/1971:

«Ευρισκόμην παρά τον αρχηγόν της ελληνικής αντιπροσωπείας συνταγματάρχην Μπότσαρην. Όταν έλαβε γνώσιν ο σσυνταγματάρχης Μπότσαρης της ιταλικής αξιώσεως και προ των συσχερειών του Δενδραμή ανέλαβε την πρωτοβουλίαν και απευθυνόμενος προς τον Δενδραμήν του λέγει: «Κύριε Δενδραμή, σεις είσθε παρατηρητής εδώ, εγώ είμαι αντιπρόσωπος της Ελλάδος».

Εις τον συνταγματάρχην Μάρκου: «Κύριε συνταγματάρχα, εάν παραστή περίπτωσις, θα σας ζητήσω εγώ να ενισχύσετε την φρουράν του φυλακίου». 

Και απευθυνόμενος προς τον Ιάπωνα συνταγματάρχην, πρόεδρον της επιτροπής: «Κύριε πρόεδρε, ως αντιπρόσωπος της Ελλάδος απαγορεύω την είσοδον των καραμπινιέρων εις το ελληνικόν έδαφος. Ουδέν δικαίωμα υπάρχει επί τούτου» . 

Και ήρξατο μια λογομαχία του επεμβάντος Ιταλού συνταγματάρχου Μπω, προβάλλοντος την ανάγκην ασφαλείας της επιτροπής και του συνταγματάρχου Μπότσαρη σαφώς δηλούντος ότι απαγορεύει την είσοδον. Προ της επιμονής του αντιπροσώπου της Ελλάδος, ο συνταγματάρχης Μπω υπεχώρησε και εζήτησε να εισέλθουν έστω και άοπλοι. Τότε ο Μπότσαρης διεκήρυξε παρουσία της επιτροπής με φωνήν ισχυράν: «ΟΧΙ κύριε συνταγματάρχα, είναι γνωστόν και κάτι περισσότερον ότι το εν Ιωαννίνοις προξενείον σας κατέχει σεβαστόν αριθμόν όπλων, όχι μόνον αλλά και ιταλικάς στρατιωτικάς στολάς, με τας οποίας δύνασθαι να μεταμορφώσεται εν ακαρεί διαφόρους Αλβανούς φίλους σας εις; Ιταλούς στρατιωτικούς».Τότε ο Ιάπων πρόεδρος της επιτροπής εξέδωσε την απόφαση του (απαγόρευση εισόδου των Καραμπινιέρων) Έτσι απεφεύχθη αυτή η παγίς».

Εδώ πρέπει να επισημάνουμε την θέση των άλλων ξένων αξιωματικών:

Ο Γάλλος Λακόμπ δήλωσε ότι η επιτροπή δεν έχει ανάγκη της προστασίας των Καραμπινιέρων.

Ο Άγγλος Χάρεντ δήλωσε ότι η επιτροπή δεν μπορεί να αναλάβει καμιά ευθύνη για όσα συμβούν αν δεν αποχωρήσουν οι καραμπινιέροι.

Ο Ιάπωνας συνταγματάρχης έβγαλε την απόφαση « Η επιτροπή δεν μπορεί να συμφωνήσει με την αίτηση του Ιταλού αντιπροσώπου, εφ όσον οι ελληνικές αρχές δεν δέχονται την είσοδο των καραμπινιέρων στο έδαφός των»

Και ο Μπω είπε « Τότε εφ όσο δεν γίνεται δεκτή η αίτησή μας θα εξετάσω το ενδεχόμενο της αποχώρησης της ιταλικής αντιπροσωπείας».

Και με απάθεια ο Ιάπωνας του απάντησε «Σας συνιστώ να μη δημιουργήσετε επεισόδια και να μην αποχωρήσετε, διότι η επιτροπή θα συνεχίσει τις εργασίες της και χωρίς εσάς». 

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ZOG I ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ

ΚΩΤΣΟΣ ΜΕΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΗ

Όταν επέστρεψε στα Ιωάννινα η επιτροπή συνέταξε έκθεση με την οποία διαφωνούσε ο Μπω και διατύπωνε την άποψη ότι: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ με την διατύπωση όμως ότι : « παρατηρήθηκαν πολλές ολιγωρίες σε βάρος των ελληνικών αρχών κατά τη διεξαγωγή των ερευνών και ανακρίσεων» 

Από ότι θυμάσαι ΟΛΑ τα είχαν κάνει οι Έλληνες από την πρώτη στιγμή.

Η διατύπωση όμως αυτή δημιουργούσε κατάρρευση της κατάλυψης της Κέρκυρας και των Παξών από τους Ιταλούς.

Ποιος όμως πραγματοποίησε την δολοφονία; Και ποιοι ήταν οι ηθικοί αυτουργοί;

Στις 24/9/1923 παρουσιάστηκε στην επιτροπή ένας γίγαντας γενειοφόρος καικουρελιασμένος, ήταν ο ΚΩΤΣΟΣ ΜΕΜΟΣ. 

Ο ΚΩΤΣΟΣ ΜΕΜΟΣ ήταν διάσημος λήσταρχος που δρούσε στην Ήπειρο τόσο στην Ελληνική όσο και στην Αλβανική, άνθρωπος χωρίς εθνική συνείδηση, αιμοβόρος που κατηγορείτο για δέκα τουλάχιστον φόνους και αναρίθμητες ληστείες, ο άνθρωπος αυτός ζήτησε επαφή με τον Β. Δενδράμη και ο Έλληνας πρέσβης συναντήθηκε μαζί του 20 χιλιόμετρα έξω από τα Ιωάννινα με μόνη συνοδεία τον Μόστρα και ένα χωροφύλακα, του είπε ο ΚΩΤΣΟΣ ΜΕΜΟΣ «Μπορώ να κάνω καταγγελία ποιος σκότωσε τον στρατηγό Τελλίνι, αλλά θέλω αμνηστία» «Αυτό είναι αδύνατο, αλλά εκείνο που μπορεί να γίνει να παύση εναντίον σου η καταδίωξη. Σου εγγυώμαι εξάλλου ότι αν έλθης να καταθέσης στην επιτροπή δεν θα συλληφθής». Συμφώνησαν και πρωί πρωί ξεκίνησαν για τα Ιωάννινα. 25/9/1923 ο λήσταρχος παρουσιάστηκε στην επιτροπή και μαζί του παρουσιάστηκε και ένας Αλβανός χωροφύλακας λιποτάκτης ο Αμπεντίν Χαιρό. Τι είπαν στην επιτροπή; Παρακολούθησε;

« Λίγες μέρες πριν την δολοφονία των ιταλών βρισκόμουνα στις φυλακές του αργυροκάστρου. Τότε με κάλεσε ο διευθυντής της αστυνομίας Αργυροκάστρου ταγματάρχης Λαμπανίτσα, ο αδελφός του ανθυπασπιστής λοχαγός Δημήτρης Μπέλιας μου πρότεινε να δολοφονήσω τον Τελλίνι με αντάλλαγμα την απελευθέρωσή μου και μια σημαντική αμοιβή. Εγώ προσποιήθηκα ότι δέχομαι, Μου είπαν αυτοί «Θα κάνεις δήθεν πως απέδρασες από την φυλακή» και πράγματι την ίδια νύκτα ο χωροφύλακας Χαίρομε παρέλαβε με τρόπο και με έβγαλε από το Αργυρόκαστρο. Εγώ όμως αντί να οργανώσω την δολοφονία ήρθα στο ελληνικό και κρυβόμουνα μαζί με τον Χαίρο που θέλησε να λιποτακτήσει και να γίνει ληστής».

Ακούς ακούω να λες !!!!!

Ο Χαίρο επιβεβαίωσε το γεγονός.

Η επιτροπή θεώρησε σημαντική την κατάθεση και έφυγε αμέσως για το Αργυρόκαστρο να εξετάσει τον Λαμπανίτσα, ο οποίος φυσικά αρνήθηκε τα πάντα.

Όταν η επιτροπή ζήτησε κατ αντιπαράθεση εξέταση λήσταρχου και Λαμπανίτσα η Αλβανική κυβέρνηση ΑΡΝΗΘΗΚΕ να γίνει.

Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης

Η επιτροπή γύρισε στα Ιωάννινα και συνέταξε συμπληρωματική αναφορά με τις καταθέσεις λήσταρχου και Λαμπανίτσα.

Από όλα αυτά βγαίνουν συμπεράσματα ΒΕΒΑΙΑ. Ποια ; Μα ότι είναι ένοχη η Ελλάδα!!! ΝΑΙ αυτό αποφάνηκε η Πρεσβευτική!!!!

Μα η απόφαση της επιτροπής, η ομολογία του λήσταρχου, η άρνηση της κατ αντιπαράσταση λήσταρχου και Λαμπανίτσα από την Αλβανική κυβέρνηση. ΤΙΠΟΤΑ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Η Ελλάδα ΔΙΟΤΙ:

«Έδειξε ολιγωρία στην ανάκριση και την αναζήτηση των ενόχων» στηθήκαν σε αυτή την φράση της επιτροπής και δικαίωσαν την κατάληψη της Κερκύρας παράβλεψαν τον Βομβαρδισμό και μάλιστα έβγαλαν την πιο κάτω απόφαση.

Η Ιταλία να εγκαταλείψει την Κέρκυρα στις 27/9/1923 αν και οι ένοχοι δεν έχουν βρεθεί!!!!! Και η Ελλάδα να πληρώσει τα 50.000.000 λιρέττες και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ αναγνώρισε το δικαίωμα της Ιταλίας να ζητήσει ΠΡΟΣΘΕΤΗ αποζημίωση «για δαπάνες κατοχής της Κερκύρας».

ΦΤΟΥ ΣΑΣ ΑΙΣΧΡΟΙ

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΧΑΓΗΣ

Η Πρεσβευτική δέσμευσε στην Εθνική τράπεζα της Ελβετίας τα 50.000.000 για την περίπτωση που το δικαστήριο της Χάγης θα επιδίκαζε στην Ελλάδα την καταβολή αποζημιώσεως. Αλλά η Πρεσβευτική σταματούσε την διαδικασία προς την Χάγη και δεν είχε η Ελλάδα το δικαίωμα να προσφύγει.

Η προσπάθεια της Πρεσβευτικής ήταν να κλείσει γρήγορα η υπόθεση, εξέδωσε λοιπόν την απόφασή της πριν από το τελικό πόρισμα της Ανακριτικής Επιτροπής!!!!!!!! Χωρίς να λάβει υπ όψη την κατάθεση του Κώτσου Μέμου!!!!!!!!!!!!!

Φοβόταν την περαιτέρω ανάκριση διότι θα έφερναν σε πολύ δύσκολη θέση την Ιταλία, η Ελληνική κυβέρνηση έκανε μια τελευταία προσπάθεια να πάει το θέμα στην Χάγη και έστειλε εντονότατη διαμαρτυρία στην Πρεσβευτική, η οποία σιγά μη και ίδρωνε το αυτί της, απέρριψε τις Ελληνικές αιτήσεις και το θέμα έληξε.

Στις 27/9/1923 αποχώρησαν οι Ιταλοί από την Κέρκυρα και τότε οι κάτοικοι θυμήθηκαν να βγουν από τα σπίτια τους και να τους κατευοδώσουν με τον τρόπο που κατευόδωσαν στο παρελθόν τους Ιταλού με ένα διαρκές και παρατεταμένο «Κικιρικουουουου», διέρχοντο τα καμάρια του Μουσολίνι και του Σολάρι και οι Κερκυραίοι κακάριζαν σαρκαστικά, οι άνθρωποι μπήκαν με έφοδο και εφόπλου λόγχη και έφευγαν με γιουχα και κακαρίσματα, μασχαραλίκη του κερατά. 

Η Ελλάδα κατέθεσε λοιπόν τις 50.000.000 λιρέτες και τι νομίζεις έκανε ο καραγκιόζης Μουσολίνι ΖΗΤΗΣΕ να προσφέρει 10.000.000 από αυτά υπέρ των προσφύγων !!!!!!! Η κυβέρνηση Πλαστήρα Γονατά ΑΡΝΗΘΗΚΕ την «προσφορά» του Μουσολίνι. Τι νομίζεις ότι τα 50.000.000 ήταν κανένα ποσό ευκαταφρόνητο; Αντιστοιχούσε σε 500.000 Αγγλικές λίρες και η λιρέτα δεν είχε καμία σχέση με την πληθωρική λιρέτα ήταν ισχυρό νόμισμα.

Καταγανακτισμένος ο Ε Βενιζέλος έγραφε στον Αν Μιχαλόπουλο:

« Η χθεσινή απόφαση της Πρεσβευτικής όπως καταβάλωμεν 50.000.000 λιρέτες δια τον φόνον των μελών της ιταλικής Επιτροπής δεν με αφήνει να κοιμηθώ όλην την νύκτα. Όταν εν Βερολίνω εφονεύθη προ 3 ετών έν μέλος της Συμμαχικής Επιτροπής του ελέγχου ο Κλεμανσώ ηξίωσεν αποζημίωσιν 1.000.000 φράγκων. Και η Συνδιάσκεψις των Πρεσβευτών εθεώρησεν θεμητόν να επιβάλει εις την Ελλάδα 500.000 Αγγλικών λιρών πρόστιμονήτοι 36.000.000 φράγκων, εις την Ελλάδα που επολέμησε παρά το πλευρόν των διαρκούντος του μεγάλου πολέμου, εις την Ελλάδα ήτις δια να επαρκέση προσωρινώς εις τας ανάγκας ταύτης επέτυχε δια της Εθνικής Τραπέζης από την Τράπεζαν της Αγγλίας 750.000 Αγγλικών λιρών προσωρινήν προκαταβολήν».

Η πληρωμή του προστίμου αυτού μπρορούσε να θεωρηθεί ληστεία ενός μεγάλου κράτους προς μια μικρή χώρα, λίτρα για την αποχώρηση από την

ΠΟΙΟΙ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΤΕΛΛΙΝΙ

Ας αναλύσουμε τις εκδοχές να δούμε ποιος μπορούσε να είναι ο δολοφόνος ή καλύτερα οι δολοφόνοι του Στρατηγού Τελλίνι και για ποιο λόγο έγινε η δολοφονία:

ΘΥΜΑ ΛΗΣΤΕΙΑΣ

Η εκδοχή αυτή αποκλείστηκε από την αρχή για τους πιο κάτω λόγους:

1) Οι δολοφόνοι δεν πήραν τίποτα από τα θύματα (ρολόγια, χρήματα, δακτυλίδια, ταμπακέρες κλπ).

2) Οι δολοφόνοι δεν λαφυραγώγησαν το αυτοκίνητο.

3) Αυτοί που οργάνωσαν την δολοφονία είχαν πολλές λεπτομέρειες για τις κινήσεις των μελών της επιτροπής πως θα μπορούσαν να τις έχουν αυτές τις πληροφορίες ληστές.

Από την αρχή υπήρξε μια φήμη για τους περίφημους λήσταρχους Ρετζαίους, ότι αυτοί μπορεί να έκαναν το έγκλημα, οι ληστές αυτοί συνελήφθησαν το 1930 και καταδικάστηκαν στην Κέρκυρα σε θάνατο. Δύο μέρες πριν τον τουφεκισμό τους επισκέφτηκε στη φυλακή στο γραφείο του διευθυντή ο μητροπολίτης Κερκύρας Αθηναγόρας και τους είπεq

«Παιδιά μου σε λίγο θα φύγετε από αυτό τον κόσμο. Ότι κάνατε κάνατε. Πριν παραδώσετε την ψυχή σας στον Κύριο, σας εξορκίζω να μου πείτε: Σεις σκοτώσατε τους Ιταλούς στην Κακαβιά; Και αν ναι ποιος σας έβαλε;» 

Οι λήσταρχοι γονάτισαν και φίλησαν το ράσο του «Δεσπότη μας δεν έχουμε ιδέα.» 

Αλλά και στην συνέχεια μετά από 48 ώρες την ώρα της εκτέλεσης και ενώ τους είχαν δέσει τα μάτια, ο φρούραρχος Κερκύρας συνταγματάρχης Κολλονάς πλησίασε τον μεγαλύτερο αδελφό από τους Ρετζαίους και του είπε:

« Θύμιο, πριν φύγεις για τον άλλο κόσμο, κάνε μια πατριωτική πράξη . Πες μου, σεις σκοτώσατε τους Ιταλούς;» 

«Όχι κύριε φρούραρχε. Σου ορκίζομαι στο Θεό που θα πάω κοντά του και στην πατρίδα που τη νοιώθω και ας είμαι ότι είμαι, πως δεν έχουμε ιδέα». 

ΛΟΓΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΚΔΙΚΗΣΕΩΣ

ΙΔΙΩΤΕΣ

Όμως ποιος ιδιώτης θα μπορούσε να οργανώσει τόσο τεράστια ενέδρα; 

Στην οποία πήραν 10 εκτελεστές μέρος, και έδρασαν κατά τρόπο ομοιόμορφο, με όπλα μάουζερ όλοι και άφθονα πυρομαχικά και άρτιο δίκτυο πληροφοριών;

Ποιος είχε λόγους εξόντωσης του Τελλίνι;

Η ΕΛΛΑΔΑ

Γιατί η Ελλάδα να θέλει την εξόντωση του στρατηγού; 

Εντάξει ενεργώντας σαν εκπρόσωπος της Ιταλικής κυβερνήσεως, ευνοούσε τις Αλβανικές αξιώσεις, αλλά οι εργασίες της επιτροπής είχαν πια τελειώσει και χάρη στην δεξιοτεχνία του Δ Μπότσαρη η χάραξη ΔΕΝ ήταν δυσμενής για την Ελλάδα. 

Εξ άλλου ο Τελλίνι δεν ήταν υπεύθυνος για την υπαγωγή της Β Ηπείρου στην Αλβανία, ούτε με την δολοφονία του θα επιτυγχάνετε η επιστροφή της στην Ελλάδα.

Η δολοφονία ήταν δυσμενής για την υπόθεση της Β Ηπείρου.

Εξ άλλου ο Δ Μπότσαρης ήταν αδύνατο να έπαιρνε από μόνος του τέτοια τερατώδη πρωτοβουλία χωρίς εντολή της Ελληνικής κυβερνήσεως, χωρίς ότι συνδεόταν με φιλική σχέση με τον Τελλίνι.

Οι Βορειοηπειρώτες δεν μπορούσαν να κινηθούν μόνοι των χωρίς εντολή της Ελλάδος.

Τέλος αν η Ελλάδα αποφάσιζε κάτι τέτοιο (την δολοφονία των Ιταλών) , δεν θα είχε την στοιχειώδη πρόνοια να το πραγματοποιήσει εντός Αλβανικού εδάφους; 

ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Το 1920 η Ιταλία αναγκάστηκε να αποσύρει τον στρατό της από την Αλβανία την οποία είχε καταλάβει ΜΕΡΙΚΩΣ κατά τον Α ΠΠ , ωστόσο εξάσκουσε ακόμα μεγάλη επιρροή στην χώρα.

Η Αλβανία αυτή την περίοδο κυβερνάται από ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΙΑ ΠΡΟΥΧΟΝΤΩΝ με επικεφαλής τον Παφέρ Ούπι.

Αντιπολίτευση της αντιβασιλείας ήταν ο ελληνομαθής επίσκοπος Φαν Νόλι ο οποίος ήταν πράκτορας των Ιταλών και προσπαθούσε άμεση επέμβαση της Ιταλίας για να πάρει την εξουσία. 

Μαζί με τον Φαν Νόλι συντασσόντουσαν και οι μπέηδες της Ελληνικής Τσαμουριάς (Θεσπρωτίας) και ο λόγος ήταν ο πιο κάτω: 

Η επανάσταση του 1922 έκανε μεγάλες απαλλοτριώσεις τσιφλικιών, μαζί με τους άλλους θιγόντουσαν και οι Μπέηδες της Τσαμουριάς. Θα θεωρούσαν λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι σωτήρια για αυτούς μια επέμβαση της Ιταλίας στην Ήπειρο (κατάληψη εξ άλλου των Ιωαννίνων από τον Ιταλικό στρατό πραγματοποιήθηκε το 1917).

Είχαν Φαν Νόλι λοιπόν συμφέρον να προκαλέσουν κάποιο επεισόδιο τόσο ο Φαν Νόλι, όσο και οι μπέηδες,. Δεν είχε όμως συμφέρον το επίσημο Αλβανικό κράτος από ένα τέτοιο επισόδιο, διότι έτσι θα έχανε την περιορισμένη έστω ανεξαρτησία της, η Αλβανία. Η Ιταλική κυβέρνηση εξ άλλου κατάφερε να ανατρέψει την επίσημη κυβέρνηση της Αλβανίας το 1924.

Μπορούσε όμως ο Φαν Νόλι και οι μπέηδες να πραγματοποιήσουν την επίθεση κατά του Τελλίνι;

Ναι, διέθεταν τα μέσα και πληροφορίες μπορούσαν να έχουν για τις κινήσεις των Ιταλών από τα μέλη της αλβανικής αντιπροσωπείας.

ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Αυτός που ωφελήθηκε από την δολοφονία του Τελλίνι ήταν η Ιταλία, ας δούμε όμως μερικά αξιοπερίεργα πράγματα :

Μόλις έγινε η δολοφονία του Τελλίνι ο στόλος της Ιταλίας βρέθηκε μαζεμένος στον Τάραντα και δίπλα στα πλοία υπήρχε μια ολόκληρη μεραρχία!!!!!!

Η Εξήγηση που δόθηκε ήταν ότι η δολοφονία συνέπεσε με προγραμματισμένα αμφίβια γυμνάσια του στόλου!!!!!

Υπάρχει η μαρτυρία του κόμητα Σφόρτζα (Ιταλός διπλωμάτης που ήταν υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση που ανέτρεψε ο Μουσολίνι, εχθρός του Φασισμού που έφυγε από την Ιταλία με την άνοδο του Μουσολίνι και επέστρεψε το 1943 με την πτώση του), στο βιβλίο του «Σύγχρονη Ιταλία» γράφει ότι κατά πληροφορίες του από το υπουργείο Εξωτερικών:«ο ιταλικός στόλος ήταν έτοιμος στον Τάραντα αρκετές ημέρες πριν το έγκλημα».

Είναι πιθανό να στρατολογήθηκαν Αλβανοί για να δολοφονήσουν τον Τελλίνι.

Ο στρατηγός ως είναι γνωστό ήταν αντιφασίστας και η δολοφονία του βόλευε το Φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι.

Εξ άλλου η όλη πολιτεία του Μουσολίνι ΕΡΕΠΕ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ.

# Το 1924 φασιστικά στοιχεία σκοτώσανε τον βουλευτή Τζιάκομο Ματεότι, υποστηρίζεται ότι δολοφονήθηκε με εντολή του Μουσολίνι.

# Τα 1935 έγινε ένα παρόμοιο επεισόδιο με το επεισόδιο της Κερκύρας και στην Ανατολική Αφρική, πάλι μια ιταλική αποστολή χαράξεως συνόρων εξοντώθηκε από άγνωστους στην μεθόριο Ερυθραίας (Ιταλική αποικία) και Αιθιοπίας, με αποτέλεσμα την ογκώδη εκστρατεία εισβολής στην Αιθιοπία και την κατάκτησή της.

# Το 1940 στις 15/10 στο πολεμικό συμβούλιο που θα έπαιρνε αποφάσεις για την επίθεση κατά της Ελλάδος και τα πρακτικά αυτής της συνεδρίασης έγιναν γνωστά μετά τον Β ΠΠ , ο Μουσολίνι ζήτησε κάποιο επεισόδιο σαν πρόφαση :

ΓΙΑΚΟΜΟΝΙ: Εγώ μπορώ να δημιουργήσω κάτι στα σύνορα μεταξύ Τσαμουριωτών και ελληνικών αρχών.

ΠΡΑΣΚΑ : Έχομεν στην διάθεσίν μας όπλα και βόμβας γαλλικάς, για να σκηνοθετήσουμε μια επίθεσιν.

ΤΣΙΑΝΟ : Πότε θέλετε να συμβεί το επεισόδιο;

ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ: Την 24ην Οκτωβρίου.

ΤΣΙΑΝΟ : Την 24ην Θα συμβεί το επεισόδιο.

ΝΤΑΟΥΤ ΧΟΤΖΑΣ

Είναι πολύ πιθανό οι Ιταλοί έβαλαν Αλβανούς για να σκοτώσουν τον Τελλίνι , αυτό το στηρίζουμε στο πιο κάτω περιστατικό.

Παραμονές της κήρυξης του Ελληνο Ιταλικού πολέμου το 1940 μια ψαρόβαρκα κατέπλευσε στην Κέρκυρα από τις αλβανικές ακτές με δύο νεαρούς φυγάδες, δύο τσοπανόπουλα, οι μικροί ματωμένοι και αγριεμένοι ζήτησαν άσυλο, η αστυνομία τους ανέκρινε και τότε αυτοί αποκάλυψαν ότι είχαν σκοτώσει τον διάσημο Αλβανό λήσταρχο Νταούτ Χότζα, ο οποίος ήταν ανέκαθεν ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ, μετά δε την Ιταλική κατοχή έγινε ο πρώτος συνεργάτης τους.

Μια νύκτα λοιπόν πήγε αυτός με ένα σωματοφύλακά του στο μαντρί των τσοπανόπουλων που ήταν μόνα. Αφού έφαγαν και ήπιαν, Βίασε τα παιδιά και ύστερα τα παρέδωσε στον σωματοφύλακά του, όλη την νύκτα κακοποιούσαν τα παιδιά, τα χαράματα κοιμήθηκαν και τότε τα παιδιά πήραν μπαλτάδες και τους κατάσφαξαν. Μετά πήραν μια βάρκα και πέρασαν στην Κέρκυρα.

Στην ερώτηση των αστυφυλάκων γιατί δεν πήγαν να αναφέρουν το κακό που έπαθαν στην Αλβανική ή Ιταλική αστυνομία παρά φοβήθηκαν και έφυγαν. Τους απάντησαν ότι ο ληστής αυτός κυβερνά τον τόπο και ότι από τότε που σκότωσε εκείνο τον Ιταλό στρατηγό έκανε ότι ήθελε.

Ο αξιωματικός της αστυνομίας συνέχισε τις ερωτήσεις για να μάθει περισσότερα, τα παιδιά όμως του είπαν ότι τον καιρό που γίνηκε η δολοφονία του Ιταλού στρατηγού αυτά δεν είχαν γεννηθεί, αλλά το άκουσαν που το διηγιόντουσαν οι γονείς τους.

Η αστυνομία ειδοποίησε τον Μεταξά και του έστειλαν την κατάθεση των δύο μικρών Αλβανών, η Ελλάδα τότε προσπαθούσε να μη δώσει αφορμές στους Ιταλούς και έτσι δεν υπήρχε περιθώριο να κάνει κάποια προσφυγή με βάση τις μαρτυρίες των παιδιών, προς ποιόν εξ άλλου ο Β’ Π.Π. ήταν ήδη σε εξέλιξη.

Ο Μεταξάς έδωσε εντολή να παραδοθούν τα δύο παιδιά στις ιταλικές αρχές της κατεχόμενης Αλβανίας, μαζί με αντίγραφο της κατάθεσής τους !!!!! 

Εν τω μεταξύ το ραδιόφωνο της Αλβανίας εξυμνούσε τον Νταούτ Χότζα ως εθνικό ήρωα που τον σκότωσαν οι Έλληνες !!!!!

Μετά το τέλος του πολέμου και την κατοχή της Ελλάδος από τους Γερμανούς και τους Ιταλούς, ένας Αλβανός αξιωματικός που είχε φοιτήσει στην Ελληνική σχολή Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά κατέβητε στην Αθήνα για να συναντήσει παλιούς γνωστούς. Αυτός λοιπόν ήξερε το επεισόδιο με τον Νταούτ Χότζα και τους πληροφόρησε ότι τα τσοπανόπουλα βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν από τους Ιταλούς, γιατί είπαν στην Κέρκυρα διάφορά πράγματα από την δράση του Νταούτ Χότζα που δεν έπρεπε να αποκαλυφθούν.

Μιας και αναφέρθηκα στην περίπτωση του ΝΤΑΟΥΤ ΧΟΤΖΑ καλό είναι να δούμε τι έγινε και αναγκάστηκε ο Μεταξάς να ξαποστείλει τα τσομπανόπουλα στην Αλβανία. 

Το ποινικό μητρώο του Νταούτ Χότζα 

Ανακοίνωση του Πρακτορείου Αθηνών. 

14 Αυγούστου 1940 

Εν σχέσει προς τον προ διμήνου έπισυμβάντα φόνον του ονομαζόμενου Νταούτ Χότζα υπό δύο Αλβανών επί αλβανικού εδάφους το Ποινικόν Μητρώον του εν λόγω Νταούτ Χότζα παρέχει τας ακολούθους πληροφορίας: 

1) Δια τής υπ αριθ. 36 και από 9 Οκτωβρίου 1919 αποφάσεως του Κακουργιοδικείου Πρεβέζης ο Χότζα, καθώς και οι συνένοχοι του Βασίλειος Γκότζια (Χριστιανός), Μάλλιο Οσμάν (Μουσουλμάνος) και Τάκε Νικομάνη (Χριστιανός) κατεδικάσθησαν ερήμην εις Ισόβια δεσμά δια φόνο εκ προμελέτης των Βεχίπ Τσίμο (Μουσουλμάνου) και Ζεκίρ Ρεχήπ (Μουσουλμάνου).

2) Δια τής υπ' αριθ. 14 και από 14 Νοεμβρίου 1919 αποφάσεως του Κακουργιοδικείου Ιωαννίνων ο Χότζα κατεδικάσθη ερήμην εις εικοσαετή είρκτήν διότι μετά τίνος συνενόχου απεφάσισε και εξετέλεσε τον φόνον των Ζεκίρ Ζέκο (Μουσουλμάνου) και Ραχίπ Χαμπίμπεη (Μουσουλμάνου). 

3) Δια τής υπ αριθ. 30 και από 14 Ιουνίου 1921 αποφάσεως του Κακουργιοδικείου Πρεβέζης ο Χότζα και οι συνένοχοι του Τάκε Νικομάνη (Χριστιανός), Κωνσταντίνος Σουλιώτης (Χριστιανός) και Μάλλιο Μπούσι (Μουσουλμάνος) κατεδικάσθησαν ερήμην εις δεκαεπταετή είρκτήν δια πράξεις ληστρικάς εναντίον των Αχμέτ Χασίμ (Μουσουλμάνου), Μπαλούκ Μεχμέτ (Μουσουλμάνου) και Ισμαήλ Τσόρτσι (Μουσουλμάνου) δια ζωοκλοπήν και άπόπειραν φόνου εναντίον του Χουσεΐν Γιακούμπ (Μουσουλμάνου) και Βασιλείου Τσουβάλη (Χριστιανού) και δια παρά νομόν όπλοφορίαν. 

4) Δια τής υπ αριθ. 14 αποφάσεως του Δεκεμβρίου 1921 του Κακουργιοδικείου Πρεβέζης ο Χότζα κατεδικάσθη ερήμην εις τετραετή φυλάκισιν δι άπόπειραν εκβιασμού. 

5) Δια τής υπ' αριθ. 22 αποφάσεως του 1923 του Κακουργιοδικείου Ιωαννίνων ο Χότζα καθώς και οι συνένοχοι του Τάκε Πλιάτσικας (Χριστιανός) και Τάκε Ζόγα (Χριστιανός) κατεδικάσθησαν ερήμην εις δεκαοκταετή είρκτήν δι' άπόπειραν φόνου. (Ό ληστής Ζόγα συλληφθείς ολίγον αργότερα απεκεφαλίσθη).

Έργα προετοιμασίας του εδάφους στην Αλβανία από τον Ιταλικό στρατό στόχος τους ήταν η επίθεση κατά της Ελλάδος.

6) Δια τής υπ' αριθ. 9 και από 6 Μαΐου 1925 αποφάσεως του Κακουργιοδικείου Ιωαννίνων ό Χότζα καθώς και οι συνένοχοι του Χρήστος Σούλας (Χριστιανός) καί Αναστάσιος Γεώργιος (Χριστιανός) κατεδικάσθησαν ερήμην είς θάνατον δι' άπαγωγήν, εκβιασμόν καί παράνομον όπλοφορίαν. 

7) Διά τής ύπ' αριθ. 23 καί άπό 8 "Οκτωβρίου 1925 αποφάσεως τοϋ Κακουργιοδικείου Ιωαννίνων ο Χότζα καθώς και ο συνένοχος του Τάκε Νικομάνη (Χριστιανός) κατεδικάσθησαν ερήμην εις θάνατον δια ληστρικάς πράξεις. 

Ανακοίνωσις του Πρακτορείου Στέφανι (Ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων) 

11 Αύγουστου 1940 

Ο αλβανικός πληθυσμός ο υποτεταγμένος εις την Ελλάδα ευρίσκεται υπό την βαθείαν εντύπωσιν τρομερού πολιτικού εγκλήματος διαπραχθέντος εις την Ελληνοαλβανικήν μεθόριον. 

Ό μέγας Αλβανός πατριώτης Νταούτ Χότζα, γεννηθείς εις την αλύτρωτον περιοχήν της Τσαμουριάς, εδολοφονήθη αγρίως επί αλβανικού εδάφους πλησίον των συνόρων. Το σώμα του ευρέθη ακέφαλον. 

Εγνώσθη αργότερον ότι οι δολοφόνοι ήσαν Έλληνες πράκτορες οι οποιοι παρέλαβον μεθ' εαυτών εις το ελληνικό έδαφος την αποκοπείσαν κεφαλήν και την παρέδωκαν εις τας ελληνικάς αρχάς, αιτίνες από πολλών ετών είχαν επικήρυξη τον Αλβανόν αυτόν πατριώτην.

Εγνώσθη επίσης ότι ή κεφαλή του μετεφέρθη από χωρίου εις χωρίον κατά διαταγήν των τοπικών ελληνικών αρχών και εξετέθη εις κοινήν θέαν προς τρομοκράτησιν των αλυτρώτων Αλβανών αδελφών τής ως άνω περιφερείας. 

Ο Νταούτ Χότζα ήναγκάσθη προ τίνος να φύγη κρυφίως εκ Τσαμουριάς Ίνα σωθεί από τους διωγμούς των ελληνικών αρχών, αι όποίαι δεν του συνεχώρουν την ακαταπόνητον προπαγάνδαν του μεταξύ των συμπατριωτών του δια την προσάρτησιν της Τσαμουριάς εις την μητέρα πατρίδα. 

Κατέφυγεν εις την Αλβανίαν όπου ελάμβανε συχνά μηνύματα δια των οποίων ηπειλείτο με θάνατον. Ή δολοφονία αυτή, ήτις συγκινεί βαθέως τους Αλβανούς τής Τσαμουριάς, δεν είναι το μόνον πρόσφατον επεισόδιον της καταπιεστικής ελληνικής πολιτικής. 

Προ τίνων μηνών ευρέθη εις το σώμα ενός Αλβανού φονευθέντος εις την Τσαμουριάν μικρόν φύλλον χάρτου επί του οποίου ανεγράφετο ότι ή ίδια τύχη ανέμενεν όλους τους Αλβανούς τους ελπίζοντας να ελευθερώσουν την πατρίδα των από την Ελληνικήν κυρίαρχίαν. Ή αρχαία αυτή αλβανική γη περιλαμβάνεται μεταξύ των σημερινών ελληνοαλβανικών συνόρων και τής ακτής του Ιονίου μέχρι των περιχώρων τής Πρεβέζης και τής επαρχίας των Ιωαννίνων. Κατοικείται από πεντήκοντα χιλιάδας περίπου αυθεντικών Αλβανών, οίτινες αποτελούν την μεγίστην πλειοψηφίαν του πληθυσμού. 

Ήσαν όμως πρό μερικών ακόμη ετών πολύ περισσότεροι. Πράγματι, κατά το 1913, οπότε ή Τσαμουριά προσηρτήθη εις την Ελλάδα, ο αλβανικός της πληθυσμός απετελεΐτο από 80.000 περίπου κατοίκους έναντι ολίγον περισσοτέρων των 10.000 Ελλήνων. 

Μεταφορές στην Αλβανία από τον Ιταλικό στρατό.

Εις διάστημα ολίγων ετών ή ελληνική πολιτική της απεθνικοποιήσεως, ή αποβλέπουσα εις το να εμφανίση τεχνητά ελληνικά δικαιώματα επί του εδάφους τούτου, απεδεκάτισε τους τοπικούς πληθυσμούς δι απογυμνώσεων, σφαγών και εκτοπισμών. Παρά ταύτα οι "Αλβανοί τής Τσαμουριάς παρέμειναν εθνικώς συμπαγείς, διετήρησαν τα έθιμα των και την γλώσσα των και αντέταξαν εις τους σφετεριστάς λίαν υπερήφανον αντίστασιν, εις τρόπον ώστε ν αποτελούν ακόμη και σήμερον κυριαρχούν στοιχείο εν τη περιφέρεια ταύτη. 

Επιβλητικόν παράδειγμα τής προσκολλήσεώς των εις την γενέθλιον χώραν εδόθη υπό των Αλβανών τής Τσαμουριάς κατά το 1924 οπότε, βασιζόμενη εις την συνθήκην τής Λοζάννης δια τής οποίας απεφασίσθη ή ανταλλαγή των ελληνοτουρκικών πληθυσμών, ή Ελληνική Κυβέρνησις ηξίου όπως όλοι οι Μουσουλμάνοι τής Τσαμουριάς, δηλαδή το σύνολον του Αλβανικού πληθυσμού, καταστούν αντικείμενον ανταλλαγής με Έλληνας εγκατεστημένους επί τούρκικου εδάφους. Η αντίστασις των κατοίκων τής Τσαμουριάς, σταθερώς υποστηριζόμενων υπό των Αλβανών αδελφών των, υπήρξε τόσον Ισχυρά ώστε ή Ελληνική Κυβέρνησις εδέησε να παραιτηθή του αθεμίτου σχεδίου της και να αναγνώριση την Αλβανικήν των προέλευσιν. Σήμερον ο τυφλός δεσποτισμός επιπίπτει περισσότερον από κάθε άλλη φοράν κατά των πληθυσμών αυτών, εις τρόπον ώστε πλείστοι κάτοικοι τής Τσαμουριάς είναι υποχρεωμένοι να καταφεύγουν εις την Αλβανίαν δια ν' αποφύγουν τους ανήκουστους διωγμούς. Όπως προκύπτει από παλλάς έγκυρους μαρτυρίας, αι ελληνικαί αρχαί έφθασαν μέχρι του να βεβαιώσουν ότι οι Ιταλοί θα εκδιωχθούν συντόμως έξ Αλβανίας. Ο πληθυσμός όμως τής Τσαμουριας είναι σήμερον ολιγώτερο από κάθε άλλη φοράν διατεθειμένος νά ύποκύψη εις τας ελληνικάς πιέσεις. Αν ή αγάπη προς την αλβανικήν πατρίδα ήρκεσε να τροφοδότηση την πίστιν τής Τσαμουριας εις εποχάς αϊ οποΐαι ήσαν τόσον σκοτεινοί δια την τύχην της Αλβανίας, σήμερον οι Αλβανοί της Τσαμουριας θα εύρουν εις τα ανανεωθέντα πεπρωμένα τής μητρός πατρίδος των ακόμη ισχυρότερον λόγον δια να ελπίζουν.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 

12 Αυγούστου 1940 

Είμεθα εις θέσιν να βεβαιώσομε ότι αι πληροφορίαι αι μεταδοθείσαι εκ Τιράνων υπό του Πρακτορείου Στέφανι περί δήθεν φόνου Αλβανού πατριώτου υπό "Ελλήνων πρακτόρων είναι απολύτως αβάσιμοι. 

Προ δύο μηνών περίπου δύο Αλβανοί, οίτινες κατώρθωσαν να είσδύσουν εις το ελληνικό έδαφος, συνελήφθησαν και ανακριθέντες ομολόγησαν ότι φόνευσαν κατόπιν ρήξεως τον ονομαζόμενον Νταούτ Χότζα, όστις ήτο γνωστότατος ληστής επικηρυχθείς προ εικοσαετίας υπό τής Ελληνικής Κυβερνήσεως λόγω φόνων και άλλων εγκλημάτων κοινού δικαίου εκτελεσθέντων επί ελληνικού εδάφους. 

Η Ελληνική Κυβέρνησις έθεσαν υπό κράτησιν τους φονείς και διέταξε την διεξαγωγήν τής συνήθους εν προκειμένω διαδικασίας. 

Την 25 "Ιουλίου η εν Αθήναις Ιταλική Πρεσβεία ανήγγειλεν εις το Ελληνικόν Υπουργείον των Εξωτερικών ότι κανονική αίτησις εκδόσεως θα υπεβάλλετο εντός ολίγου υπό του Αλβανικού Υπουργείου Δικαιοσύνης. Αι ελληνικαί αρχαί, αίτινες εξακολουθούν να κρατούν τους εν λόγω Αλβανούς, ευρίσκονται πάντοτε εν αναμονή τής ανωτέρω αιτήσεως. 

Δέον να σημειωθεί ότι ή Ιταλική διακοίνωσις ήτις ήτο συντεταγμένη υπό συνήθη τύπον, τον αφορώντα τρέχοντα διοικητικά ζητήματα, αναφέρε ότι ο Νταούτ Χότζα ήτο από εικοσαετίας εγκατεστημένος εν Αλβανία. 

Περίληψη: 

1ον Δεν πρόκειται περί Αλβανού πατριώτου, αλλά περί εγκληματίου κοινού δικαίου. 

2ον Οι φονείς δεν είναι Έλληνες, αλλά Αλβανοί. 

3ον. Ό Νταούτ Χότζα εξετέλεσε τα εγκλήματα του και επεκηρύχθη προ εικοσαετίας. 

4ον. Αι Ιταλικαί αρχαί είναι εν γνώσει των γεγονότων από τουλάχιστον εικοσαήμερου. 

Δέον να προσθέσωμεν ότι: 

1ον Η δήθεν περιφορά της κεφαλής του ληστου από χωρίου εις χωρίον αποτελεί καθαρό μύθευμα. 

2ον Είναι καθαρό μύθευμα επίσης η δήθεν δολοφονία Αλβανού τίνος επί του οποίου ευρέθη φύλλον περιέχον απειλάς παρομοίων φόνων. 

Είμεθα αφ' ετέρου υποχρεωμένοι να υπογραμμίσωμεν κατά τον πλέον κατηγορηματικόν τρόπον ότι αι γενικότερας φύσεως διαβεβαιώσεις αι περιεχόμενοι εις τας πληροφορίας του ανωτέρω πρακτορείου δεν στηρίζονται επί τής πραγματικότητος των γεγονότων. Είναι παγκοίνως γνωστόν ότι παρά τας νίκας τού 1912, αίτινες έφεραν την ελληνική κατοχή πέραν των σημερινών ελληνοαλβανικών συνόρων, ή Ελλάς ανεγνώρισε την ευρωπαϊκή απόφασιν, την καθορίζουσαν την σημερινήν ελληνοαλβανικήν μεθόριον, ως όριστικήν. 

Οσον άφορα το δήθεν ζήτημα τής Τσαμουριας, δέον να παρατηρήσωμεν ότι κατά την ανταλλαγήν των ελληνοτουρκικών πληθυσμών οι Μουσουλμάνοι τής περιφερείας ταύτης εξέφρασαν επανειλημμένως την θέλησίν των να μεταναστεύσουν εις την Τουρκίαν. Άλλ' επειδή είχε προβληθή εξ άλλου ή αλβανική καταγωγή των Μουσουλμάνων τούτων, ή Ελληνική Κυβέρνησις διαπνεόμενη εκ πνεύματος ευρύτατης συνδιαλλαγής και όχι μόνον παρά την θέλησιν των ενδιαφερομένων, αλλά και παρά μίαν σωφρονεστάτην γνωμάτευσιν τής Μικτής Επιτροπής τείνουσαν να εξετάσει εν πλήρη αμεροληψία πάσαν ατομικήν περίπτωσιν, απέστη συνολικώς τής ανταλλαγής εν τη περιφέρεια ταύτη τής Ηπείρου (νομός Θεσπρωτίας). 

Όθεν, λόγω των γεγονότων τούτων, υπάρχουν σήμερον επί συνολικού πληθυσμού 65.074 κατοίκων τής νομαρχίας ταύτης, 18.109 ανήκοντες εις την ως άνω κατηγορίαν. Ό πληθυσμός ούτος, απολαμβάνων των ευεργετημάτων μιας πατρικής διοικήσεως, διαβιοί εν πλήρη αρμονία μετά των λοιπών συμπολιτών επιμένομεν επί του αριθμού τούτου των 18.000 όστις ουδέποτε υπήρξε μεγαλύτερος. 

Δέον εν τέλει να προσθέσωμεν ότι δεν είναι καν αναγκαίο να σημείωση τις το αστήρικτον της βεβαιώσεως καθ ην αι ελληνικαί αρχαί είπον δήθεν ότι οι Ιταλοί θα εκδιωχθούν οσονούπω εξ Αλβανίας. 

Ο Ιταλικός στρατός διαβαίνει τον Καλαμά το 1940, οι Έλληνες έδωσαν ένα μάθημα στους Ιταλούς και για την όλη συμπεριφορά τους στο ζήτημα της Κέρκυρας

ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΙΤΑΛΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ 

Η Β. Ιταλική Πρεσβεία έχει την τιμήν να φέρει εις γνώσιν του Β. Υπουργείου των Εξωτερικών τα ακόλουθα: 

Την 17 παρελθόντος Ιουνίου ευρέθη μεταξύ Πόρτο Έντα και Κονισπόλεως, πλησίον των ελληνοαλβανικών συνόρων ακέφαλον πτώμα. Αι έρευναι της επιτοπίου αρχής επέτρεψαν να εξακριβωθεί ότι επρόκειτο περί ενός ονόματι Νταούτ Χότζα, ηλικίας 50 ετών, δασοφύλακας, Αλβανού καταγόμενου εκ Τσαμουριάς, πρόσφυγος εν Αλβανία από 20 ετών. 

Αι ανακρίσεις διεπίστωσαν ταυτοχρόνως ότι την 14 Ιουνίου ο Νταούτ Χότζα είχε μεταβή εις τους βοσκότοπους των οποίων είχε την φύλαξιν, κείμενους εις την περιοχήν Σεσίν, εκεί συνηντήθη μετά των Πίλο Κότσο, υιού του Ντίρνος, γεννηθέντος εν Μούρσι, ηλικίας 17 ετών καί Ηλία Φότο, υιού του Σοτιρ, γεννηθέντος έν Μούρσι, ηλικίας 24 ετών. 

Μετά σύντομον μετ' αυτών συνομιλίαν ο Χότζα απεκοιμήθη υπό την σκιάν Ενός δένδρου. Και ενώ εκοιμάτο εδολοφονήθη ανάνδρως υπό των εν λόγω ατόμων, τα όποια αφού απεκεφάλιααν το πτώμα κατέφυγον, συνααποκομίζοντα την κεφαλήν του θύματος, πέραν τής Ελληνικές μεθορίου, εις απόστασιν 30 περίπου λεπτών πορείας. 

Αι Ιταλικαί αρχαί προέβησαν εις την σύλληψιν ενός ονόματι Κότσο Σουλιώτη, ιδιοκτήτου μύλου κειμένου πλησίον του τόπου όπου διεπράχθη το έγκλημα, και ο όποιος λίαν πιθανώς είχε γνώσιν τούτου, ως και του πατρός του Πίλο Κότσο. Η Β. Πρεσβεία κατόπιν οδηγιών τής Κυβερνήσεώς της έχει την τιμήν να ζήτηση όπως διαταχθή ή προσωρινή σύλληψις των Πίλο Κότσο και 'Ηλία Φότο, ευρισκομένων επί ελληνικού εδάφους, λίαν πιθανώς εις Φιλιάτες ή εις τα περίχωρα, εν αναμονή τακτικής αιτήσεως εκδόσεως ή οποία θα υποβληθεί οσονούπω υπό του Αλβανικού Υπουργείου τής Δικαιοσύνης. 

Εν αναμονή τής απαντήσεως την οποίαν το Β. Υπουργείον των 'Εξωτερικών θέλει ευαρεστηθεί να διαβίβαση αυτή επί του θέματος, ή Ιταλική Πρεσβεία δράττεται τής ευκαιρίας ίνα επαναλάβει την διαβεβαίωσιν τής Εξόχου υπολήψεώς της. 

25 Ιουλίου 1940

Έργα των Ιταλών στο Τεπελένι

ΤΙ ΗΘΕΛΕ Η ΙΤΑΛΙΑ

Οι Ιταλοί διατηρούσαν στον Τάραντα μόνιμα μια δύναμη επέμβασης, στρατού και ναυτικού, που περίμενε την ευκαιρία να επέμβει στις Ελληνικές ακτές. Στόχος της Ιταλίας μαζί με την Αλβανία ήταν η ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και μια από τις πρώτες τους προτεραιότητες τα Επτάνησα και η Ελληνική Ήπειρος.

Αυτό που ζητούσε ο Μουσολίνι με την επέμβαση στην Κέρκυρα ήταν επίδειξη διεθνούς πολιτικής γοήτρου και πυγμής για λόγους εσωτερικούς και εξωτερικούς και ταυτόχρονα την υλοποίηση των ιταλικών βλέψεων στις Ελληνικές και Αλβανικές ακτές.

Τόσο η Αλβανία που ήταν σε αποσύνθεση όσο και ή Ελλάδα που ήταν αφοπλισμένη και ηττημένη ήταν εύκολοι στόχοι.

Το σίγουρο (χωρίς όμως να υπάρχουν στοιχεία ) είναι ότι την δολοφονία έκαναν Αλβανοί με ή χωρίς την συγκατάθεση του Μουσολίνι, ΟΧΙ η Αλβανική κυβέρνηση, και ο Μουσολίνι ήταν έτοιμος να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία.

Οι στόχοι του Μουσολίνι ήταν να παραταθεί η παραμονή των στρατευμάτων του στα νησιά Κέρκυρα και Παξοί, η μη σύλληψη των ενόχων ήταν ένα πρόσχημα, βέβαια μεγάλη εκδούλευση προσέφερε η Ανακριτική Επιτροπή της Πρεσβευτικής Διασκέψεως και η σθεναρή θέση του προέδρου της Ιάπωνα συνταγματάρχη αλλά και η στάση του Γάλλου και Άγγλου συνταγματάρχη, το πόρισμα τους λοιπόν υποχρέωσε τον Μουσολίνι να συμβιβαστεί.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε την ύποπτη στάση των Ιταλών και της αντιπροσωπείας τους στην διαδρομή Άγιοι Σαράντα Ιωάννινα. Η εμφάνιση των καραμπινιέρων στην Κακαβιά , η ύπαρξη όπλων και στολών στο Ιταλικό προξενείο των Ιωαννίνων, όλα αυτά οδηγούν σε σκέψεις ότι στόχος ίσως ήταν και η Ήπειρος, εδώ θα πρέπει να θυμηθούμε την άψογη στα του συνταγματάρχη Μπότσαρη.

Έργα διάβασης ποταμού στο Τεπελένι που έκανε ο Ιταλικός στρατός

Από αυτή την υπό συμβιβασμό αποχώρηση των Ιταλών ο Μουσολίνι τόνωσε το γόητρό του και επέβαλε ντε φάκτο την θαλασσοκρατορική συμμετοχή της Ιταλίας στην Μεσόγειο.

Η Αγγλία και η Γαλλία υπέστησαν ήττα και την καιροσκοπική τους θέση έναντι της Ελλάδος σύντομα θα πλήρωναν ακριβά.

Η ΚτΕ έχασε την μοναδική ευκαιρία να παίξει σωστά τον ρόλο της και το επεισόδιο της Κερκύρας υπήρξε η καθοριστική στιγμής της αρχής του τέλους της.

ΤΕΛΟΣ

ΠΗΓΕΣ

ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ ΑΙΟΛΙΚΗ ΓΗ- ΑΙΟΛΟΣ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ ……………….2010μ.Χ.