Κυριάκος Μάτσης « Αν θα βγω θα βγω πυροβολώντας…»Βασιλική Φωτίου
Εξήντα χρόνια έχουν περάσει από τον μαρτυρικό σου θάνατο, μεγάλε μας ήρωα, Κυριάκο Μάτση. Εξήντα χρόνια! Και η πολύπαθη Πατρίδα μας, για την οποία εσύ έζησες, αγωνίστηκες και θυσιάστηκες ανεβαίνει τον Γολγοθά της, γράφοντας την Ιστορία της. Δυστυχώς όμως, όχι αυτήν που εσύ είχες ονειρευτεί από τα μαθητικά σου χρόνια. Ήρθαν δίσεκτα χρόνια, στην αγαπημένη μας Πατρίδα, μεγάλε μας ήρωα, Κυριάκο Μάτση. Ένα δοτό Σύνταγμα, μια προβληματική Ανεξαρτησία, κι ύστερα η μεγάλη λαίλαπα, η μαχαιριά, που μοίρασε στα δύο τα σπλάχνα της. Ξεριζωμένοι, αγνοούμενοι, ερήμωση, καταστροφή της πατρώας γης, της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα, της εθνικής ταυτότητας!
Μας είχες ειδοποιήσει, αθάνατε ήρωα, για τη συμφορά, για τα δεινά μας. Προφητικά ήταν τα λόγια σου! Μα ποιος τα άκουε; «Οι Άγγλοι, αργά ή γρήγορα, θα φύγουν. Δεν μπορούν να μας σκοτώσουν όλους. Αυτά που θα αφήσουν πίσω τους φοβούμαι. Και να σας πω. Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας! Εμείς! Η διχόνοια, η φιλαρχία! Τα πάθη, οι μικροψυχίες, οι εγωισμοί!». Διερωτώμαι, μήπως αυτά τα πάθη κατατρώγουν και, σήμερα, την ψυχή μας και δεν μας αφήνουν να μονοιάσουμε, για να πετύχουμε μια δίκαιη λύση για την πολύπαθη Πατρίδα;«Εάν ζούσε ο Κυριάκος Μάτσης, ίσως να προλαμβάναμε τη συμφορά», λένε πολλοί που σε είχαν γνωρίσει, που είχαν ακούσει τις βαθυστόχαστές σου σκέψεις, που είχαν εμπιστευτεί την κρίση, την ευαισθησία της ψυχής σου, που έβλεπαν το μεγάλο πάθος σου για αγώνα, για λευτεριά και δικαιοσύνη. «Όποιος δεν νικά, δεν έχει δικαίωμα να ζει» έγραφες στο ημερολόγιο, στα τετράδιά σου. «Τό ζῆν ἐστίν ἀγωνίζεσθαι, καί τό ἀγωνίζεσαι νικᾶν». Ήταν και εκείνη η μεγάλη «αρετή» που την ακολουθούσες σε κάθε σου βήμα, σε κάθε σου ενέργεια. Η «αρετή» που ήταν για σένα υψίστη εντολή. «Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα αλλά περί αρετής», βροντοφώναξες στον αδίστακτο στρατάρχη Χάρντινγκ της κραταιάς Βρετανικής Αυτοκρατορίας, αφήνοντάς τον άναυδο.
Αυτή την «αρετή» χρειαζόμαστε περισσότερο από κάθε άλλο σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, μεγάλε ήρωα. Χρειαζόμαστε τη μεγαλοψυχία σου, την ανιδιοτέλεια, την ευαισθησία της ψυχής σου, την ανθρωπιά σου. Την αγάπη, την αυτοθυσία για τον συνάνθρωπό σου. Δεν ξεχώριζες τους ανθρώπους. Όλοι για σένα ήταν άνθρωποι της βιοπάλης, του μόχθου, με τις ίδιες ανάγκες στο ρεύμα της ζωής.
Το όραμά σου ήταν να δεις ελεύθερη την Πατρίδα μας, χωρίς τα δεσμά της σκλαβιάς της, ειρηνική, να χαίρεται τ’ αγαθά της γης, της δούλεψης των ανθρώπων της. Η Μάνα Γη για σένα ήταν σύμβολο ιερό. Την ταύτιζες με την Πατρίδα, με το θείο. «Να, γιατί δε νοιάζουμε αν τη γη την ζουν Τούρκοι για Έλληνες, για... Εκείνο που έχει αξία είναι να την ζουν αυτοί που την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους και να περπατούν πάνω της Ελεύθεροι, διαφεντευτές της, κυρίαρχοί της. Ν’ αναπνέουν τον αέρα της, που να ’ναι αέρας δροσιάς, ομορφιάς, λεβεντοσύνης. Όχι πνίχτης!»...
Ό,τι πούμε για σένα είναι φτωχά και λίγα, Κυριάκο Μάτση, αφού το όραμά σου δεν σταματούσε στη Μικρή Πατρίδα, αγκάλιαζε και τη Μεγάλη Ελλάδα, που τόσο πολύ αγάπησες, «λατρεύοντας και το τελευταίο της λιθαράκι!» και όλο τον Κόσμο. Την ανθρωπότητα, που την ήθελες ειρηνική, αδελφωμένη, να αγωνίζεται για την Ελευθερία των λαών, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τη θεία Δικαιοσύνη.
Στο Πάνθεο των ηρώων του Ελληνικού Έθνους ξεχωριστή θέση κρατά και η ανεπανάληπτη μορφή σου, η φυσιογνωμία σου! Ως εκπαιδευτικός είχα την τιμή, κάθε 19 Νοεμβρίου, την ημέρα της θυσίας του ήρωα Κυριάκου Μάτση, να αφιερώνω στην τάξη, λίγα λεπτά, διαβάζοντας ορισμένα ποιήματά του ή αποσπάσματα από το ημερολόγιο, τις επιστολές του. Είχαμε ανάγκη αυτό το αναβάπτισμα, για να θυμόμαστε, να μην ξεχνούμε το χρέος προς την Πατρίδα. Διερωτώμαι, σήμερα, στα 80 μου χρόνια, γίνεται έστω και μια σύντομη αναφορά στον μεγάλο ήρωα, στη θυσία του, στη μεγάλη παρακαταθήκη που μας έχει αφήσει; Χρειαζόμαστε, όσο ποτέ άλλοτε, Κυριάκο Μάτση, το πάθος σου για αγώνα, την πίστη, την ελπίδα που ήταν βίωμά σου, γιατί μόνο έτσι θα δούμε καλύτερες μέρες για τη μικρή μας Πατρίδα, αλλά και για όλο τον Κόσμο.
*Συνταξιούχος εκπαιδευτικός
Φιλελεύθερος
Εξήντα χρόνια έχουν περάσει από τον μαρτυρικό σου θάνατο, μεγάλε μας ήρωα, Κυριάκο Μάτση. Εξήντα χρόνια! Και η πολύπαθη Πατρίδα μας, για την οποία εσύ έζησες, αγωνίστηκες και θυσιάστηκες ανεβαίνει τον Γολγοθά της, γράφοντας την Ιστορία της. Δυστυχώς όμως, όχι αυτήν που εσύ είχες ονειρευτεί από τα μαθητικά σου χρόνια. Ήρθαν δίσεκτα χρόνια, στην αγαπημένη μας Πατρίδα, μεγάλε μας ήρωα, Κυριάκο Μάτση. Ένα δοτό Σύνταγμα, μια προβληματική Ανεξαρτησία, κι ύστερα η μεγάλη λαίλαπα, η μαχαιριά, που μοίρασε στα δύο τα σπλάχνα της. Ξεριζωμένοι, αγνοούμενοι, ερήμωση, καταστροφή της πατρώας γης, της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα, της εθνικής ταυτότητας!
Μας είχες ειδοποιήσει, αθάνατε ήρωα, για τη συμφορά, για τα δεινά μας. Προφητικά ήταν τα λόγια σου! Μα ποιος τα άκουε; «Οι Άγγλοι, αργά ή γρήγορα, θα φύγουν. Δεν μπορούν να μας σκοτώσουν όλους. Αυτά που θα αφήσουν πίσω τους φοβούμαι. Και να σας πω. Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας! Εμείς! Η διχόνοια, η φιλαρχία! Τα πάθη, οι μικροψυχίες, οι εγωισμοί!». Διερωτώμαι, μήπως αυτά τα πάθη κατατρώγουν και, σήμερα, την ψυχή μας και δεν μας αφήνουν να μονοιάσουμε, για να πετύχουμε μια δίκαιη λύση για την πολύπαθη Πατρίδα;«Εάν ζούσε ο Κυριάκος Μάτσης, ίσως να προλαμβάναμε τη συμφορά», λένε πολλοί που σε είχαν γνωρίσει, που είχαν ακούσει τις βαθυστόχαστές σου σκέψεις, που είχαν εμπιστευτεί την κρίση, την ευαισθησία της ψυχής σου, που έβλεπαν το μεγάλο πάθος σου για αγώνα, για λευτεριά και δικαιοσύνη. «Όποιος δεν νικά, δεν έχει δικαίωμα να ζει» έγραφες στο ημερολόγιο, στα τετράδιά σου. «Τό ζῆν ἐστίν ἀγωνίζεσθαι, καί τό ἀγωνίζεσαι νικᾶν». Ήταν και εκείνη η μεγάλη «αρετή» που την ακολουθούσες σε κάθε σου βήμα, σε κάθε σου ενέργεια. Η «αρετή» που ήταν για σένα υψίστη εντολή. «Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα αλλά περί αρετής», βροντοφώναξες στον αδίστακτο στρατάρχη Χάρντινγκ της κραταιάς Βρετανικής Αυτοκρατορίας, αφήνοντάς τον άναυδο.
Αυτή την «αρετή» χρειαζόμαστε περισσότερο από κάθε άλλο σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, μεγάλε ήρωα. Χρειαζόμαστε τη μεγαλοψυχία σου, την ανιδιοτέλεια, την ευαισθησία της ψυχής σου, την ανθρωπιά σου. Την αγάπη, την αυτοθυσία για τον συνάνθρωπό σου. Δεν ξεχώριζες τους ανθρώπους. Όλοι για σένα ήταν άνθρωποι της βιοπάλης, του μόχθου, με τις ίδιες ανάγκες στο ρεύμα της ζωής.
Το όραμά σου ήταν να δεις ελεύθερη την Πατρίδα μας, χωρίς τα δεσμά της σκλαβιάς της, ειρηνική, να χαίρεται τ’ αγαθά της γης, της δούλεψης των ανθρώπων της. Η Μάνα Γη για σένα ήταν σύμβολο ιερό. Την ταύτιζες με την Πατρίδα, με το θείο. «Να, γιατί δε νοιάζουμε αν τη γη την ζουν Τούρκοι για Έλληνες, για... Εκείνο που έχει αξία είναι να την ζουν αυτοί που την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους και να περπατούν πάνω της Ελεύθεροι, διαφεντευτές της, κυρίαρχοί της. Ν’ αναπνέουν τον αέρα της, που να ’ναι αέρας δροσιάς, ομορφιάς, λεβεντοσύνης. Όχι πνίχτης!»...
Ό,τι πούμε για σένα είναι φτωχά και λίγα, Κυριάκο Μάτση, αφού το όραμά σου δεν σταματούσε στη Μικρή Πατρίδα, αγκάλιαζε και τη Μεγάλη Ελλάδα, που τόσο πολύ αγάπησες, «λατρεύοντας και το τελευταίο της λιθαράκι!» και όλο τον Κόσμο. Την ανθρωπότητα, που την ήθελες ειρηνική, αδελφωμένη, να αγωνίζεται για την Ελευθερία των λαών, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τη θεία Δικαιοσύνη.
Στο Πάνθεο των ηρώων του Ελληνικού Έθνους ξεχωριστή θέση κρατά και η ανεπανάληπτη μορφή σου, η φυσιογνωμία σου! Ως εκπαιδευτικός είχα την τιμή, κάθε 19 Νοεμβρίου, την ημέρα της θυσίας του ήρωα Κυριάκου Μάτση, να αφιερώνω στην τάξη, λίγα λεπτά, διαβάζοντας ορισμένα ποιήματά του ή αποσπάσματα από το ημερολόγιο, τις επιστολές του. Είχαμε ανάγκη αυτό το αναβάπτισμα, για να θυμόμαστε, να μην ξεχνούμε το χρέος προς την Πατρίδα. Διερωτώμαι, σήμερα, στα 80 μου χρόνια, γίνεται έστω και μια σύντομη αναφορά στον μεγάλο ήρωα, στη θυσία του, στη μεγάλη παρακαταθήκη που μας έχει αφήσει; Χρειαζόμαστε, όσο ποτέ άλλοτε, Κυριάκο Μάτση, το πάθος σου για αγώνα, την πίστη, την ελπίδα που ήταν βίωμά σου, γιατί μόνο έτσι θα δούμε καλύτερες μέρες για τη μικρή μας Πατρίδα, αλλά και για όλο τον Κόσμο.
*Συνταξιούχος εκπαιδευτικός
Φιλελεύθερος
0 Σχόλια
Σχόλια που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς όχι μόνο για το ιστολόγιο, θα διαγράφονται αμέσως.
EmojiΣχόλια που περιέχουν εμπάθεια σε ό,τι δεν σας αρέσει επειδή έτσι μάθατε ότι έτσι είναι τα πράματα, θα διαγράφονται για έναν εποικοδομητικό διάλογο και όχι να επικρατήσει η αρλουμπολογία, αμαθών και ημιμαθών.
Επίσης σχόλια που έχουν οποιεσδήποτε κομματικές προτροπές και κομματικοπολιτική προπαγάνδα, είναι ανεπιθύμητα.