Η συνέχεια του Έθνους

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η συνέχεια του Έθνους μας αποτελεί απόλυτη αναγκαιότητα για την ιδιοπροσωπία και την ύπαρξή μας. Για τον Ελληνισμό υπάρχουν δυο τάσεις σήμερα. Η μία, της «νεοαριστεράς», ιδεολογικά πάσχει από την εμμονή πως εμείς οι Έλληνες είμαστε ένα πρόσφατο εθνικό μόρφωμα. Υποστηρίζει ότι έτυχε να κατοικούμε στον χώρο, που ζούσαν οι αρχαίοι Έλληνες και πως – οι αφελείς - πιστέψαμε, ή μας έκαμαν οι ξένοι να πιστέψουμε, ότι είμαστε συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων. Κατά τον ιδιοφυή ιστορικό Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο ή δογματική αντίληψη της άρνησης της συνέχειας του Έθνους μας από τη νεοαριστερά» ξεκινά από τον Gibbon και τον de Montesquieu και επηρεάζει τον Κοραή. Η άλλη τάση, όλων των υπόλοιπων Ελλήνων, είναι πως είμαστε η συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων, των Ρωμιών του Βυζαντίου και των ραγιάδων της Τουρκοκρατίας. Για την επί Ρωμαιοκρατίας
μετάβαση των Ελλήνων από την ειδωλολατρία στον Χριστιανισμό, ο Ζαμπέλιος αντιγράφει αυτό που περιγράφει ο άγιος Ιερώνυμος, τον 4ο αιώνα, περί της «ολομελείας του γένους των Ελλήνων». Σημειώνει τον συνδυασμό «ελληνίδας χριστιανής παιδίσκης, θυγατρός μεν γυναικός χριστιανής, εγγόνης δε ιερέως ειδωλολάτρου». Και σημειώνει ο Ζαμπέλιος: «Άρα δεν εκτυποί το σύμπλεγμα τούτο την νεοφώτιστον Ελλάδα, εν τω μεταλαβείν παρά της υπεργήρου πολυθεΐας του απορρήτου της ιστορικής παραδόσεως;».

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στο δοκίμιό του «Ελληνισμός Προσήλυτος» σημειώνει: «Οι Έλληνες είμαστε το ίδιο έθνος, με τους ίδιους προβληματισμούς, με τις ίδιες αγωνίες μέσα στους αιώνες. Μεγαλύτερος μάρτυρας αυτής της αλήθειας, είναι ότι συνεχίζουμε, επί 3000 περίπου χρόνια, να μορφωνόμαστε με τα ίδια κείμενα».

Ο σημαντικός σύγχρονος ιστορικός Διονύσιος Ζακυθηνός στο σύγγραμμά του «Μεταβυζαντινά και Νέα Ελληνικά» γράφει: «Η Ρωμαιοκρατία και η Τουρκοκρατία, εκτιμώμεναι και κρινόμεναι υπό το φως των σημερινών δεδομένων της επιστήμης, αποδεικνύονται εποχαί μείζονες της Ελληνικής Ιστορίας». Πράγματι οι Έλληνες περάσαμε βάσανα πολλά. Στο διάβα των αιώνων πολλοί μηδίσανε, πολλοί κατάντησαν γραικύλοι, πολλοί εξισλαμίστηκαν και γίνηκαν γενίτσαροι, αρκετοί συνεργάστηκαν με τους Φράγκους, μπολιάστηκαν με τη νοοτροπία τους και αφομοιώθηκαν από αυτούς. Όμως πάντα υπήρχαν οι Έλληνες που διατηρούσαν τη συνέχεια και την παρέδιδαν στην επόμενη γενιά, όπως σοφά περιέγραψε το γεγονός ο Σεφέρης, στην ομιλία του κατά την απονομή του Νόμπελ της Λογοτεχνίας.

Τώρα η πολιτική εξουσία και το νεοαριστερό ιδεολογικό εποικοδόμημα εκουσίως αρνούνται την εθνική συνέχεια και προωθούν την έξωθεν κατευθυνόμενη ιδεολογική επίθεση εναντίον της ταυτότητάς μας. Όμως οι Έλληνες πιστεύουμε σ’ αυτό που γράφει ο Παλαμάς στον «Δωδεκάλογο του Γύφτου»: «Κι αν πέσαμε σε πέσιμο πρωτάκουστο και σε γκρεμό κατρακυλήσαμε, που πιο βαθύ καμμιά φυλή δεν είδ’ ως τώρα, είναι γιατί με των καιρών το πλήρωμα όμοια βαθύ έν’ ανέβασμα μας μέλλεται προς ύψη ουρανοφόρα» και θα αντιμετωπίσουμε πάλι με επιτυχία την εθνοκτόνα επίθεση που δεχόμαστε.-