Οι συνομιλίες για το Κυπριακό, σύγχρονος «Διάλογος των Μηλίων του 416π.Χ.»

«τα εγγύτατα της ξυμπάσης γνώμης… »
[Θουκυδίδης 1.22]

Του Χρίστου Κράππα
Ξεκινώ τις λίγες αυτές γραμμές για τις συνομιλίες του Κυπριακού, με δύο ρήσεις που η θυμοσοφία των λαών μέσα από το ιστορικό γίγνεσθαι έχει αποκρυσταλλώσει.

Την πρώτη την διέσωσε ο Έρνεστ Χεμινγουέη ως ανταποκριτής αμερικανικής εφημερίδας στην Κωνσταντινούπολη το 1923 με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Γυρίζοντας στο ξενοδοχείο καθημαγμένος και αηδιασμένος από αυτά που έβλεπε στους δρόμους από τα ατέλειωτα καραβάνια με αντίθετες κατευθύνσεις, η υπάλληλος του ξενοδοχείο τουρκάλα το αντελήφθη και για να τον ηρεμίσει του είπε: «Δεν φταίει πάντα το τσεκούρι, αλλά, και το δέντρο!!!»

Αυτή η φράση μέσα σε εννέα λέξεις κλείνει όλη την φιλοσοφία της ράτσας αυτής που λέγονται Τούρκοι. Δηλαδή, από την εμφάνισή τους στα σύνορα Ελληνικής και Περσικής Αυτοκρατορίας, την φιλοξενία που τους πρόσφεραν κατόπιν συνεννόησης οι δύο αυτοκρατορίες, την μετέτρεψαν σε αιμοσταγή κατοχή κι άρχισαν με επάλληλους κύκλους συνεχώς αυξανόμενους να ρημάζουν εδάφη και γηγενείς πληθυσμούς. Αυτοί ήταν και θα είναι πάντα το τσεκούρι, και οι γηγενείς πληθυσμοί τα δέντρα. Τα δέντρα οι γηγενείς πληθυσμοί ειρηνικοί και τροφοδότες της ζωής μαζί με την γη που είναι πατρίδα τους, και αυτοί το ενεργητικό τσεκούρι που τους σφαγιάζει για την δική τους κατοχή και επιβίωση. Ο Τούρκος μόνο θέλει, και εσείς ως δέντρα μας εμποδίζεται, άρα πρέπει να μας αδειάσετε την γωνιά.

Η δεύτερη, είναι πιο γνωστή και λέγει: «Ο Τούρκος, γιοφύρι κι αν γενεί, πάνω του μην πατήσεις!!!» Δηλαδή, όταν δεχτεί κάτι να συζητήσει, πίσω από την διάθεση αυτή κρύβεται πάντα το «θέλω» και γι αυτό κάθεται να συζητήσει. Δεν θα δώσει τίποτα ποτέ αν δεν πάρει τα πολλαπλάσια των ζητουμένων και με κατάληξη να μην δώσει τίποτα. Τυχαία δεν τον έχουν επιλέξει οι ναυτικές δυνάμεις (Αγγλοσάξονες) που διαχρονικά τον υποστηρίζουν. Οι ναυτικές δυνάμεις προκειμένου να έχουν συνεχώς τον έλεγχο της Κύπρου φρόντισαν να τον βοηθήσουν να κατέχει τμήμα της Κύπρου, έτσι ώστε οι Έλληνες οι οποίοι κατά τον Ομηρικό Αχιλλέα «αεί βουλάς βουλεύουσι» (Ραψωδία Ω Ιλιάδος) να τους αφήνουν ήσυχους.

Την πρώτη την διέσωσε ο Έρνεστ Χεμινγουέη ως ανταποκριτής αμερικανικής εφημερίδας στην Κωνσταντινούπολη το 1923 με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Γυρίζοντας στο ξενοδοχείο καθημαγμένος και αηδιασμένος από αυτά που έβλεπε στους δρόμους από τα
ατέλειωτα καραβάνια με αντίθετες κατευθύνσεις, η υπάλληλος του ξενοδοχείο τουρκάλα το αντελήφθη και για να τον ηρεμίσει του είπε: «Δεν φταίει πάντα το τσεκούρι, αλλά, και το δέντρο!!!» Αυτή η φράση μέσα σε εννέα λέξεις κλείνει όλη την φιλοσοφία της ράτσας αυτής που λέγονται Τούρκοι. Δηλαδή, από την εμφάνισή τους στα σύνορα Ελληνικής και Περσικής Αυτοκρατορίας, την φιλοξενία που τους πρόσφεραν κατόπιν συνεννόησης οι δύο αυτοκρατορίες, την μετέτρεψαν σε αιμοσταγή κατοχή κι άρχισαν με επάλληλους κύκλους συνεχώς αυξανόμενους να ρημάζουν εδάφη και γηγενείς πληθυσμούς. Αυτοί ήταν και θα είναι πάντα το τσεκούρι, και οι γηγενείς πληθυσμοί τα δέντρα. Τα δέντρα οι γηγενείς πληθυσμοί ειρηνικοί και τροφοδότες της ζωής μαζί με την γη που είναι πατρίδα τους, και αυτοί το ενεργητικό τσεκούρι που τους σφαγιάζει για την δική τους κατοχή και επιβίωση. Ο Τούρκος μόνο θέλει, και εσείς ως δέντρα μας εμποδίζεται, άρα πρέπει να μας αδειάσετε την γωνιά.

Η δεύτερη, είναι πιο γνωστή και λέγει: «Ο Τούρκος, γιοφύρι κι αν γενεί, πάνω του μην πατήσεις!!!» Δηλαδή, όταν δεχτεί κάτι να συζητήσει, πίσω από την διάθεση αυτή κρύβεται πάντα το «θέλω» και γι αυτό κάθεται να συζητήσει. Δεν θα δώσει τίποτα ποτέ αν δεν πάρει τα πολλαπλάσια των ζητουμένων και με κατάληξη να μην δώσει τίποτα. Τυχαία δεν τον έχουν επιλέξει οι ναυτικές δυνάμεις (Αγγλοσάξονες) που διαχρονικά τον υποστηρίζουν. Οι ναυτικές δυνάμεις προκειμένου να έχουν συνεχώς τον έλεγχο της Κύπρου φρόντισαν να τον βοηθήσουν να κατέχει τμήμα της Κύπρου, έτσι ώστε οι Έλληνες οι οποίοι κατά τον Ομηρικό Αχιλλέα «αεί βουλάς βουλεύουσι» (Ραψωδία Ω Ιλιάδος) να τους αφήνουν ήσυχους.

Και οι Αθηναίοι απάντησαν: «…Ας συζητήσομε όμως για το τί είναι δυνατό να εφαρμοστεί από κείνα που ο καθένας μας πράγματι σκέπτεται, ξέροντας ότι ξέρομε πως το δίκιο, στα λόγια των ανθρώπων, αποφασίζεται όταν κ’ οι δύο βρίσκονται στην ίδια ανάγκη, αλλά εκείνα που είναι δυνατό να γίνουν, τα κάνουν οι πιο ισχυροί, κ’ οι αδύνατοι τα παραδέχονται υποχωρώντας. [δυνατά δε οι προύχοντες πράσσουσι και οι ασθενείς ξυγχωρούσιν] (Θουκ. 5.89)

Οι Αθηναίοι στο Κυπριακό, είναι ο αιμοσταγής Τούρκος από τον Βορρά με 40.000 στρατό και οι ναυτικές δυνάμεις από τον νότο με τις βάσεις τους σε αγαστή σύμπνοια, και στην μέση οι Ελληνοκύπριοι. Οι συνομιλίες είναι πρόσχημα για να πετύχουν την πλήρη υποταγή με την υπογραφή τους για να το δείχνουν στην διεθνή κοινότητα ως τάχα τήρηση του Διεθνούς Δικαίου.
Για ποιο Διεθνές Δίκαιο μιλούν οι νεκρόσιτες οικογένειες που ηγεμονεύουν τον κόσμο; Το 18% «ισότιμο πολιτικά» με το 82%; Τι σημαίνει αυτό; Μήπως την κατάργηση του δημοκρατικού «ένας πολίτης μία ψήφος»; Σε ποιο κράτος της υφηλίου ισχύει αυτό; Γιατί πρέπει εδώ μία ψήφος του τ|κ να ισούται με τέσσερες των ε|κ; Γιατί και όπου δεν θα ισχύει αυτό αρκεί ένα βέτο ενός τ |κ να μην λαμβάνεται απόφαση; Πως θα λειτουργήσει αυτό το τερατούργημα; Μήπως ποτέ; Τι είδους ζουρλομανδύα επιχειρούν να φορέσουν στην δύσμοιρη Κύπρο; Και το χειρότερο όλων, ποιοι κρανιοκενείς πολιτικοί ε|κ κάθονται και συζητούν αυτόν τον ζουρλομνδύα που έχουν αποφασίσει να τους φορέσουν;

Ας δούμε την συνέχεια του διαλόγου των Μηλίων με τους Αθηναίους τις ναυτικές δυνάμεις.
§ 91. ΑΘΗΝΑΙΟΙ: Αλλά τώρα θα δείξομε με το λόγο μας πως βρισκόμαστε εδώ για το καλό της ηγεμονίας μας [ως δε επ’ ωφελία τε πάρεσμεν της ημετέρας αρχής …] και για να σωθεί η δική σας πολιτεία. Γιατί θέλομε να σας εξουσιάσομε χωρίς κόπο και γιατί είναι χρήσιμο και για τους δυό μας να σωθεί η πολιτείας σας.
§ 92. ΜΗΛΙΟΙ: Και πως γίνεται ν’ αποβεί χρήσιμο για μας να γίνομε δούλοι, όσο και χρήσιμο για σας να μας εξουσιάσετε;
§ 93. ΑΘΗΝΑΙΟΙ: Επειδή είναι προτιμότερο για σας να γίνετε υπήκοοι μας παρά να πάθετε τις άκρες συμφορές, και μεις θα είχαμε κέρδος να μη σας καταστρέψομε.
§ 94. ΜΗΛΙΟΙ: Δε θα δεχόσαστε λοιπόν να μείνομε αδέσμευτοι, και νάμαστε φίλοι σας αντί εχτροί, σύμμαχοι όμως κανενός από τους δύο;
§ 95. ΑΘΗΝΑΙΟΙ: Όχι, γιατί δεν μας ζημιώνει τόσο η έχτρα σας, όσο δείχνει η μεν φιλία την αδυναμία, το δε μίσος τη δύναμη μας σ’ εκείνους που εξουσιάζονται από μας. [ Ου γαρ τοσούτον ημάς βλάπτει η έχθρα υμών όσον η φιλία μεν ασθενείας, το δε μίσος δυνάμεως παράδειγμα τοις αρχομένοις δηλούμενον. ]
§ 101. ΑΘΗΝΑΙΟΙ: Όχι, αν στοχαστείτε γνωστικά. Γιατί ο πόλεμος για σας δε θα είναι από ίσες βάσεις, για να δείξετε την ενάρετη αντρειωσύνη σας[ου γαρ περί ανδραγαθίας ο αγών από του ίσου υμίν], και να μη ντροπιαστείτε, αλλά η απόφαση σας αφορά την ίδια σας την επιβίωση, να μην αντιστέκεστε σ’ εκείνους που πολύ σας ξεπερνούνε στη δύναμη.
§ 111. ΑΘΗΝΑΙΟΙ: ….Φυλαχτείτε λοιπόν απ’ αυτό, αν έχετε μυαλό, και μη νομίσετε πως είναι άπρεπο να νικηθείτε από τη μεγαλύτερη πολιτεία, που δε σας ζητάει παρά μέτριες υποχωρήσεις, να γίνετε σύμμαχοι της, κρατώντας τη χώρα σας, υποτελείς σ’ αυτήν κ’ εφόσον σας δίνεται η δυνατότητα να διαλέξετε τον πόλεμο ή την ασφάλεια, μη θελήσετε από φιλότιμο τα χειρότερα. Γιατί εκείνοι που δεν υποχωρούν μπροστά στους ίσους τους, αλλά φέρονται ευνοϊκά στους πιο ισχυρούς, και με μετριοπάθεια προς τους αδύνατους, αυτοί μπορούν περισσότερο να ευδοκιμήσουν. Σκεφτείτε το λοιπόν τώρα που θα σας αφήσουμε μόνους, και μην ξεχνάτε ούτε στιγμή πως αποφασίζετε για μια μοναδική πατρίδα, και πως από μια βουλή σας θα εξαρτηθεί το μέλλον σας, είτε πετύχετε είτε δεν βγείτε νικητές.

§ 112. Οι Αθηναίοι αποσύρθηκαν τότε από τις διαπραγματεύσεις. Οι Μήλιοι συνεδριάζοντας μεταξύ τους βρήκαν πως είχαν περίπου την ίδια γνώμη μ’ αυτά που είχαν πει στη συνδιάσκεψη, κι’ αποκρίθηκαν τα εξής: «Ούτε άλλη απόφαση παίρνομε από κείνη που σχηματίσαμε από μιας αρχής, ώ Αθηναίοι, ούτε πρόκειται μέσα σε λίγην ώρα να στερήσομε την ελευθερία της από μια πολιτεία που υπάρχει από εφτακόσια χρόνια (περίπου το 1100 π.Χ. με την επάνοδο των Ηρακλειδών = Δωριέων(Ευριπίδης), την ίδια εποχή που αποικήθηκε και η Κύπρος από τους Αρκάδες), αλλά εμπιστευόμαστε στη μοίρα που με τη βοήθεια των θεών τη διαφύλαξε ως τα τώρα, και στην ενίσχυση από μέρους των ανθρώπων. Και μ’ αυτή την πίστη θα δοκιμάσομε να διασωθούμε. Σας προτείνουμε λοιπόν να είμαστε φίλοι και των δυο και εχτροί, προς κανένα από τους δυο, και να φύγετε από τον τόπο μας αφού κάνομε συνθήκη που να φανεί συφερτική και για τους δυο μας».

Αλλά όταν ήρθε αργότερα άλλος στρατός από την Αθήνα, με στρατηγό τον Φιλοκράτη το γιό του Δημέου, και τους πολιορκούσαν τώρα με όλη τους τη δύναμη, κ’ έγινε και κάποια προδοσία από μέρους των δικών τους, συνθηκολόγησαν με τους Αθηναίους με τον όρο ν’ αποφασίσουν εκείνοι γι’ αυτούς. Οι Αθηναίοι λοιπόν σκότωσαν όσους άντρες από την εφηβική ηλικία κι’ επάνω έπιασαν, κ’ έκαναν δούλους τα παιδιά και τις γυναίκες[παίδας δε και γυναίκας ηνδραπόδισαν]. Την πολιτεία την κατοίκησαν οι ίδιοι, στέλνοντας αργότερα πεντακόσιους αποίκους δικούς τους.

Αυτή την μοίρα έχουν σχεδιάσει οι νεκρόσιτες οικογένειες που ηγεμονεύουν την υφήλιο για τους δύσμοιρους Κύπριους, και οι τάχα συνομιλίες πιέζοντας να καταλήξουν ετεροβαρώς και καταπλεονακτικά σε βάρος τους, είναι με την υπογραφή τους να το περιφέρουν ως τρόπαιο ανά τον κόσμο ως δυνάμεως παράδειγμα.
Ο μόνος που έχει αντιληφθεί αυτήν την προδοσία των συνομιλιών, είναι ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου δηλώνοντας: «Δεν με ενδιαφέρει ο διάλογος. Δεν πιστεύω στη λύση.Είναι δουλειά του Προέδρου, εάν θα κάμει συνομιλίες ή όχι. Πάντως, η Εκκλησία είναι κοντά του για να έχει διαπραγματευτική δύναμη να διεκδικήσει τα δίκαια του κυπριακού λαού»

Η Κύπρος πρέπει να δράσει εκ του ίσου. Να μείνει αταλάντευτα στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. με τα ψηφίσματα 541 του 1983 και 550 του 1984 αφενός και αφετέρου το εκ του ίσου θα το πετύχει με πλήρη συμμαχία με την ομόδοξη Ρωσία. Η Ρωσία ποτέ δεν έβλαψε τον Ελληνισμό και τα ήθη του λαού της υπερδύναμης αυτής έχουν αμβλυνθεί από την πίστη της στην Ορθοδοξία. Την Ορθοδοξία που μάχονται με λύσσα οι ετερόδοξοι δυτικοί. Τότε και οι «πραγματικότητες» που μας ανεμίζουν οι ναυτικές δυνάμεις θα πάψουν να ανεμίζουν απειλητικά πάνω από πολυβασανισμένο κορμί της δύσμοιρης Κύπρου
μας. Τις μεγαλύτερες καταστροφές που έχει υποστεί ο Ελληνισμός, τις έχει υποστεί από την ετερόδοξη Δύση, αρχής γενομένης από το 1204. Τότε στην περιοχή μας δρούσαν συγχρόνως με τους «σταυροφόρους» και οι βάρβαροι Τούρκοι, τα τζιχάντια της εποχής. Από τότε ποτέ δεν συνήλθε η Ελληνική Αυτοκρατορία. Σήμερα έχουν βαλθεί να μας αποτελειώσουν. Ας ανοίξουμε τα μάτια μας και την ψυχή μας και να δούμε αυτά που χωρίς καμμία συγκάλυψη μας πιέζουν να υπογράψουμε.

Έφτασαν στο απίστευτο σημείο να μας κατηγορούν ως μαξιμαλιστές και για αυτό δεν τελεσφορούν οι συνομιλίες. Μαξιμαλισμός είναι να ζητούμε αυτά που με την βία και δια των όπλων μας έχουν αρπάξει; Τότε αυτά που ζητούν αυτοί τι είναι; Η μοναδική λύση είναι η εφαρμογή των ψηφισμάτων των Η.Ε. και η αρχή «ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΜΙΑ ΨΗΦΟΣ».
29 Νοεμβρίου 2016
infognomonpolitics.blogspot.gr